Albert Vogt – Wikipedia, wolna encyklopedia

Albert Vogt właśc. François Charles Albert Vogt (ur. 5 sierpnia 1874 w Genewie; zm. 4 października 1942) – szwajcarski historyk, bizantynolog.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Po święceniach kapłańskich w 1899, studiował w Paryżu pod kierunkiem bizantynisty Charlesa Diehla. W latach 1910-1921 wykładał na Uniwersytecie we Fryburgu. Zajmował się badaniem bizantyńskich tekstów.

Był inicjatorem Dictionnaire d'histoire et de géographie ecclésiastiques.

W 1910 roku założył czasopismo "Analecta Gallicana, Revue d'Histoire de l'Eglise de France".

Basile Ier, empereur de Byzance (867-886), et la civilisation byzantine à la fin du IXe siècle. Paris, 1908.
Vie de S. Luc le stylite, "Analecta Bollandiana" 28(1909), s.5–56
Le théâtre à Byzance et dans l'empire du IVe au XIIIe siècle I. Le théâtre profane, Bordeaux 1932.
Oraison funèbre de Basile I par son fils Léon VI le Sage, Roma 1932.
Constantin VII Porphyrogénète, Le Livre des cérémonies, t.1-2, Paris 1935-1939.
L'hippodrome de Constantinople, "Byzantion" 10 (1935), s.471–488.