French
DeutschAl Unser Jr. – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 19 kwietnia 1962 |
| Sukcesy | |
| 1982: Can-Am (mistrz) | |
| Strona internetowa | |
Al Unser Jr., właści Alfred Unser Jr. (ur. 19 kwietnia 1962 w Albuquerque) – amerykański kierowca wyścigowy.
Pochodzi z rodziny o tradycjach wyścigowych, związanej głównie z serią IndyCar. Syn Ala Seniora, bratanek Bobby’ego Unsera. Jego dziadek, dwaj kuzyni oraz syn Al III również startowali lub nadal startują w wyścigach samochodowych.
W 1981 roku został mistrzem Formuły SuperVee, rok później zdobył tytuł w serii Can-Am, po czym przeniósł się do IndyCar, gdzie odnosił największe sukcesy.
CART[edytuj | edytuj kod]
Dwukrotnie został mistrzem CART (1990, 1994), również dwa razy triumfował w Indianapolis 500 (1992, 1994).
Łącznie w latach 1983–1999 wziął udział w 273 wyścigach CART. Wygrał 31, natomiast 7 razy startował z pole position.
Reprezentował barwy zespołów Forsythe Racing (1982), Galles Racing (1983–1984 oraz 1988–1993), Doug Shierson Racing (1985–1987) oraz Penske Racing (1994–1999).
Wygrywając Michigan 500 w 1990 roku ustanowił ówczesny rekord średniej prędkości wyścigu IndyCar (305 271 km/h). Do dnia dzisiejszego jest to najszybszy wyścig na dystansie 500 mil w historii sportu amerykańskiego (rekord bezwzględny od 2003 roku należy do Sama Hornisha Jr., 333 368 km/h w 400-milowym wyścigu na torze w Fontana).
Ponadto Unser Jr. dzierży rekord najmniejszej, zwycięskiej, przewagi na mecie Indianapolis 500. W 1992 roku pokonał Scotta Goodyeara o zaledwie 0.043 sekundy.
Indy Racing League[edytuj | edytuj kod]
Po zakończeniu kariery w CART, przeniósł się do konkurencyjnej serii Indy Racing League. Tamże w latach 2000–2007 startował w 56 wyścigach, odniósł trzy zwycięstwa. Ostatnim pełnym sezonem w jego wykonaniu był 2004, potem jeszcze dwa razy wziął udział w Indianapolis 500.
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Dwukrotnie żonaty, z Shelley (1982–2001, dwie córki: Cody, Shannon, syn Al III) oraz Giną Soto (od 2004).
Od połowy lat 90. walczył z uzależnieniem od alkoholu[1][2]. Do tego doszła przemoc wobec żony Shelley, która w 1998 roku złożyła pozew rozwodowy. Rozstanie odwlekło się w czasie wskutek poważnej choroby córki Cody, która od 1999 roku cierpi na poprzeczne zapalenie rdzenia kręgowego (obecnie porusza się na wózku inwalidzkim)[3][4].
W 1982 roku starsza siostra Ala Juniora, 21-letnia Debbie zginęła w wyścigu pojazdów buggy.
W 2007 roku publicznie przyznał się do alkoholizmu[5].
Starty w Indianapolis 500[edytuj | edytuj kod]
| Rok | Nadwozie | Silnik | Start | Wynik | Uwagi |
|---|---|---|---|---|---|
| 1983 | Eagle | Cosworth | 5 | 10 | Brak paliwa |
| 1984 | March | Cosworth | 15 | 21 | Pompa wodna |
| 1985 | Lola | Cosworth | 11 | 25 | Ciśnienie oleju |
| 1986 | Lola | Cosworth | 9 | 5 | |
| 1987 | March | Cosworth | 22 | 4 | |
| 1988 | March | Chevrolet | 5 | 13 | |
| 1989 | Lola | Chevrolet | 8 | 2[6] | Kolizja z Emersonem Fittipaldi |
| 1990 | Lola | Chevrolet | 7 | 4 | |
| 1991 | Lola | Chevrolet | 6 | 4 | |
| 1992 | Galmer | Chevrolet | 12 | 1 | |
| 1993 | Lola | Chevrolet | 5 | 8 | |
| 1994 | Penske | Ilmor-Mercedes | 1 | 1 | |
| 1995 | Lola | Ilmor-Mercedes | Nie zakwalifikował się | ||
| 2000 | G-Force | Oldsmobile | 18 | 29 | Przegrzanie silnika |
| 2001 | G-Force | Oldsmobile | 19 | 30 | Wypadek |
| 2002 | Dallara | Chevrolet | 12 | 12 | |
| 2003 | Dallara | Toyota | 17 | 9 | |
| 2004 | Dallara | Chevrolet | 17 | 17 | |
| 2006 | Dallara | Honda | 27 | 24 | Wypadek |
| 2007 | Dallara | Honda | 25 | 26 |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Gordon Kirby.com – Parallel Careers: Al Unser Jr vs Michael Andretti.
- ↑ CNN – Unser Life.
- ↑ Strona Fundacji Cody Unser. [dostęp 2009-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-10-07)].
- ↑ DeepThrottle – Cody Unser.
- ↑ Newsweek.com.
- ↑ Walczący o zwycięstwo E.Fittipaldi i Unser Jr. mieli sześć okrążeń przewagi nad resztą stawki i mimo kolizji na przedostatnim okrążeniu, Unser Jr. został sklasyfikowany na drugim miejscu.