Ahmad ibn Ali Al Sani – Wikipedia, wolna encyklopedia

Szejk Ahmad ibn Ali ibn Abd Allah ibn Dżasim ibn Muhammad Al Sani (arab. أحمد بن علي بن عبد الله بن جاسم بن محمد آل ثاني; ur. 1920, zm. 1977) – ósmy albo siódmy emir Kataru, w zależności od tego, czy jego przodka, Dżasima uznaje się emirem Kataru. Za czasów panowania szejka Ahmada Katar wzbogacił się na wielu nowo odkrytych polach naftowych. W tym czasie Katar również uzyskał niepodległość jako suwerenne państwo^[1].

Młodość i rządy[edytuj | edytuj kod]

Szejk Ahmad urodził się w Dosze, stolicy Kataru, w 1920 roku, jako drugi syn szejka Alego ibn Abd Allaha. Miał dwanaścioro rodzeństwa: dziewięciu braci i trzy siostry, chociaż według niektórych źródeł braci miał dziesięciu^[2].

Wstąpił na tron w 24 października 1960 po ojcu, Alim ibn Abd Allahu, który abdykował na jego rzecz z powodu niezadowolenia poddanych spowodowanego rosnącym długiem rozrzutnego władcy. Początkowo rządy Ahmada uzależnione były od Wielkiej Brytanii. Dopiero od 1971 rządził suwerennym państwem. Uczestniczył w wielu koronacjach, w tym również Królowej Elżbiety II w Opactwie Westminsterskim w 1953^[2]. 22 lutego 1972, podczas gdy przebywał w Dubaju, jego rząd został obalony.

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Gospodarka[edytuj | edytuj kod]

Za rządów szejka Ahmada doszło do przekształceń ekonomicznych w kraju w wyniku odkrycia wielu pól naftowych w Katarze. W tym czasie, w styczniu 1964 roku na pełną skalę rozpoczęła się wydobycie ropy naftowej w Idd asz-Szarki, będącym pierwszym miejscem eksploracji podmorskich złóż ropy. Co więcej w 1963 roku zostało odkryte złoże w Majdan Mahzam, a w 1965 powstał terminal naftowy na wyspie Halul. Eksploracja pola Abu al-Hanin rozpoczęła się w 1965 roku. Wraz z rozwojem gospodarki olejowej, Katar szybko wprowadził nowoczesny system administracyjny.

Szejk Ahmad powołał Ministerstwo Finansów w listopadzie 1960 r., a jego następca, szejk Chalif, został powołany na stanowisko pierwszego ministra finansów. Następnie szejk Ahmad powołał Generalne Ministerstwo Finansów i Administracji w celu obsługi wszystkich rządowych spraw natury finansowej i administracyjnej, po czym w 1967 r. ustanowił Departament Służby Cywilnej.

Niepodległość Kataru[edytuj | edytuj kod]

Stopniowo administracja Kataru zaczęła nabierać ostatecznego kształtu i kraj odzyskał niepodległość wraz z ogłoszeniem traktatu 3 września 1971 roku.

Małżeństwo i dzieci[edytuj | edytuj kod]

Szejk Ahmad ibn Ali Al Sani poślubił córkę emira Raszida ibn Sa’ida Al Maktuma, władcy Dubaju. Mieli ośmioro dzieci: siedmiu synów i córkę^[3].

• Abd al-Aziz ibn Ahmad Al Sani
• Nasir ibn Ahmad Al Sani
• Hamad ibn Ahmad Al Sani
• Sa’ud ibn Ahmad Al Sani
• Munira bint Ahmad Al Sani
• Abd Allah ibn Ahmad Al Sani
• Chalid ibn Ahmad Al Sani
• Mansur ibn Ahmad Al Sani

Przypisy[edytuj | edytuj kod]