Agnieszka Bojanowska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Agnieszka Bojanowska
Data i miejsce urodzenia

7 grudnia 1932
Wiśniewo

Data i miejsce śmierci

10 stycznia 2019
Warszawa

Zawód

montażystka

Lata aktywności

1953-2019

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

Agnieszka Bojanowska (ur. 7 grudnia 1932 w Wiśniewie[1], zm. 10 stycznia 2019 w Warszawie[2]) – polska montażystka filmowa.

Członkini Polskiego Stowarzyszenia Montażystów PSM, Polskiej Akademii Filmowej i wieloletnia członkini Stowarzyszenia Filmowców Polskich. W 2007 roku otrzymała Nagrodę Stowarzyszenia Filmowców Polskich za wybitne osiągnięcia artystyczne[3]. Od 2014 roku była ekspertem Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej[4].

Wykształcenie[edytuj | edytuj kod]

Studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi.

Praca zawodowa[edytuj | edytuj kod]

Od 1953 roku zaczęła pracę w Wytwórni Filmów Dokumentalnych (obecnie Wytwórnia Filmów Dokumentalnych i Fabularnych) w Warszawie, z którą była związana przez wiele lat. Zmontowała ponad 350 filmów dokumentalnych, fabularnych, animowanych i eksperymentalnych. Wśród nich znajdują się m.in. filmy Bogdana Dziworskiego, Lidii Dudy, Jerzego Śladkowskiego, Ludwika Perskiego czy Ewy Borzęckiej[5].

Bojanowska miała duży wpływ na twórczość Bogdana Dziworskiego, który konsekwentnie realizował swój program artystyczny. Współpracowała z nim m.in. w zakresie kompozycji obrazu[6].

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

Agnieszka Bojanowska została uhonorowana m.in. nagrodą za montaż w Konkursie Polskim Krakowskiego Festiwalu Filmowego (1987 r.) za film „Sen” Bogdana Dziworskiego[7] oraz trzy razy otrzymała wyróżnienie za montaż na Festiwalu Filmów Sportowych w Tarnowie – za filmy „Sceny narciarskie z Franzem Klammerem” w reżyserii Bogdana Dziworskiego, Geralda Kargla i Zbigniewa Rybczyńskiego, „Fechmistrz” w reżyserii Bogdana Dziworskiego oraz „Kilka opowieści o człowieku” Bogdana Dziworskiego, którego była współautorką. Montowała także dokument „Uwikłani” Lidii Dudy, który zdobył Grand Prix „Złoty Lajkonik” w Konkursie Polskim Krakowskiego Festiwalu Filmowego. Odznaczona w 2016 Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, a w 2019 Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[8].

Wybrana filmografia[edytuj | edytuj kod]

Filmy dokumentalne
  • 2013: Wszystko jest możliwe
  • 2012: Uwikłani
  • 2011: Prawdziwy koniec zimnej wojny
  • 2010: Vodka Factory
  • 2009: Dwa Rembrandty w ogrodzie
  • 2009: Kruzenshtern
  • 2005: Herkules wyrusza w świat
  • 2005: Pani Nikifor
  • 2002: Dziewice
  • 1999: Oni
  • 1999: Szwedzkie tango
  • 1997: Arizona
  • 1987: Sen
  • 1983: Kilka opowieści o człowieku
  • 1980: Fechmistrz
  • 1980: Sceny narciarskie z Franzem Klammerem
  • 1978: Kobiety pracujące
  • 1969: Testament
  • 1968: Nazywa się Błażej Rejdak
  • 1965: Homo Varsoviensis
  • 1963: Araby
  • 1963: Requiem dla 500 tysięcy

Filmy fabularne[edytuj | edytuj kod]

  • 1989: Stan strachu
  • 1983: Lata dwudzieste… lata trzydzieste…
  • 1980: Grzeszny żywot Franciszka Buły
  • 1976: Oczy uroczne

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Agnieszka Bojanowska w FilmPolski.pl [online], FilmPolski, 8 stycznia 2019 [dostęp 2019-01-10] (pol.).
  2. Nie żyje Agnieszka Bojanowska. sfp.org.pl. [dostęp 2019-01-11]. (pol.).
  3. SFP przyznaje nagrody za wybitne osiągnięcia artystyczne. stopklatka.pl. [dostęp 2014-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-07)].
  4. Składy stałych komisji eksperckich PISF w PO "Produkcja filmowa" 2014. pisf.pl. [dostęp 2014-03-07].
  5. 80. urodziny Agnieszki Bojanowskiej. sfp.pl. [dostęp 2014-03-07].
  6. Bogdan Dziworski laureatem Nagrody Smok Smoków. krakowfilmfestival.pl. [dostęp 2014-03-07].
  7. Nagrody 1987. krakowfilmfestival.pl. [dostęp 2014-03-07].
  8. Agnieszka Bojanowska w bazie filmpolski.pl