French
DeutschAfanasij Szczegłow – Wikipedia, wolna encyklopedia
 generał armii | |
| Pełne imię i nazwisko | Afanasij Fiodorowicz Szczegłow |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 15 stycznia 1912 |
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska | dowódca 63 Gwardyjskiej Dywizji Strzeleckiej, 30 Gwardyjskiego Korpusu Strzeleckiego, przedstawiciel Układu Warszawskiego w Polsce |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
          | |
Afanasij Fiodorowicz Szczegłow (ros. Афанасий Фёдорович Щеглов, ur. 2 stycznia?/15 stycznia 1912 we wsi Michali w guberni twerskiej, zm. 28 stycznia 1995 w Moskwie) – radziecki generał armii, Bohater Związku Radzieckiego (1944[1]), członek KPZR od 1939.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Afanasij Szczegłow urodził się 2 stycznia?/15 stycznia 1912 roku we wsi Michali w guberni twerskiej (obecnie położona w rejonie oleninskim, na terenie obwodu twerskiego. Pochodził z rodziny chłopskiej. Służbę w Armii Czerwonej pełnił od 1929. W 1933 ukończył Połączoną Szkołę Wojskową Ogólnorosyjskiego Komitetu Wykonawczego (szkoła wojsk wewnętrznych). W 1939 ukończył studia w Akademii Wojskowej im. M. Frunzego.
Uczestnik wojny radziecko-fińskiej i II wojny światowej. W latach 1941–1942 dowodził pułkiem artylerii na Froncie Północnym. W 1943 dowódca 63 Gwardyjskiej Dywizji Strzeleckiej, w 1944 dowódca 30 Gwardyjskiego Korpusu Strzeleckiego w składzie 42 Armii na Froncie Północnym, a następnie – na Froncie Leningradzkim. W czasie obrony Leningradu nazywany przez Niemców „ryżą śmiercią”. Za jego głowę Niemcy wyznaczyli nagrodę 100 tys. marek. Przyjmował kapitulację zgrupowania niemieckiego w Kurlandii.
Po wojnie pełnił służbę w Wojskach Obrony Powietrznej Kraju. Dowódca Okręgu OPK w Baku w latach 1959–1966. Od lipca 1966 pierwszy zastępca głównodowodzącego Wojsk Obrony Powietrznej Kraju ZSRR. Od kwietnia 1974 do 1984 przedstawiciel Naczelnego Dowódcy Zjednoczonych Sił Zbrojnych Państw Stron Układu Warszawskiego w Polsce.
W okresie „Solidarności” w Polsce 1980–1981 wywierał naciski na polskie władze partyjne i wojskowe do brutalnego rozprawienia się z opozycją polityczną. Był jednym ze współautorów planu obrony przeciwlotniczej Egiptu w czasie wojen z Izraelem w 1967 oraz 1973.
Deputowany do Rady Najwyższej ZSRR 6–8 kadencji. Zmarł 28 stycznia 1995 roku. Został pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym w Moskwie.
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Order Lenina – czterokrotnie
- Order Rewolucji Październikowej
- Order Czerwonego Sztandaru – trzykrotnie
- Order Czerwonego Sztandaru Pracy
- Order Suworowa II stopnia
- Order Aleksandra Newskiego
- Order Wojny Ojczyźnianej I stopnia
- Order Czerwonej Gwiazdy
- Order „Za służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR” III stopnia
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза офицерскому, сержантскому и рядовому составу Красной Армии» от 13 февраля 1944 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1944. — 24 февраля (№ 11 (271)). — С. 1
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wojciech Jaruzelski, Pod prąd. Refleksje rocznicowe, Wydawnictwo Comandor, Warszawa 2005, s. 125
- Wojciech Jaruzelski, Stan wojenny - dlaczego?, Oficyna Wydawnicza „BGW”, Warszawa 1992, s. 154
- (ros.) Bohaterowie Związku Radzieckiego. Krótki słownik biograficzny, t. II, Moskwa 1988
- Щеглов Афанасий Фёдорович (1912 - 1995) (ros.)
- Щеглов Афанасий Фёдорович (ros.)
- The Generals of World War II (ang.)