Adone Zoli – Wikipedia, wolna encyklopedia

Adone Zoli

Data i miejsce urodzenia	16 grudnia 1887 Cesena
Data i miejsce śmierci	20 lutego 1960 Rzym
Premier Włoch
Okres	od 19 maja 1957 do 1 lipca 1958
Przynależność polityczna	Chrześcijańska Demokracja
Poprzednik	Antonio Segni
Następca	Amintore Fanfani
Multimedia w Wikimedia Commons

Adone Zoli (ur. 16 grudnia 1887 w Cesenie, zm. 20 lutego 1960 w Rzymie^[1]) – włoski polityk i prawnik, w latach 50. jeden z liderów Chrześcijańskiej Demokracji, senator i minister, w latach 1957–1958 premier Włoch.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Bolońskim, praktykował jako prawnik w Genui, Bolonii i Florencji^[2]. W czasie I wojny światowej był ochotnikiem w armii włoskiej, brał udział w bitwie pod Caporetto^[2].

Na początku lat 20. wchodził w skład władz Włoskiej Partii Ludowej. Był przeciwnikiem faszyzmu, w okresie dyktatury nie angażował się politycznie. Od 1943 uczestniczył we włoskim ruchu oporu. Został aresztowany i skazany na karę śmierci, ostateczne po kilkudziesięciu dniach uwolniony, kontynuował działalność w konspiracji^[1][2].

W 1943 brał udział w powołaniu Chrześcijańskiej Demokracji (DC), od 1954 do śmierci pełnił funkcję prezydenta tego ugrupowania^[2]. W okresie przejściowym pełnił funkcję wiceburmistrza Florencji (1944–1946) i członka Consulta Nazionale, prowizorycznego parlamentu (1945–1946)^[1].

W 1948 i 1953 wybierany w skład Senatu I oraz II kadencji. W latach 1950–1951 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego tej izby. Obejmował szereg funkcji rządowych: był ministrem sprawiedliwości (od lipca 1951 do lipca 1953), ministrem finansów (od stycznia do lutego 1954), ministrem budżetu (od lutego 1956 do lipca 1958)^[3].

19 maja 1957 objął urząd premiera Włoch, sprawował go do końca kadencji parlamentu. 1 lipca 1958 zastąpił go Amintore Fanfani. Uzyskał wówczas reelekcję do Senatu, zmarł jednak w trakcie kadencji^[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]