French
DeutschAdolphe Tanquerey – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Wykładowca dogmatyki i teologii moralnej | |
| Okres sprawowania | 1878-1905 |
| Mistrz nowicjatu sulpicjanów w Issy | |
| Okres sprawowania | 1915-1926 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne | 1878 |
| Prezbiterat | 1878 |
Adolphe Tanquerey (ur. 1 maja 1854 r. w Blainville-sur-Mer, zm. 21 lutego 1932 r. w Aix-en-Provence) – francuski kapłan ze zgromadzenia sulpicjanów, autor z dziedziny duchowości i ascetyki, wykładał prawo kanoniczne i teologię dogmatyczną we Francji, m.in. w seminarium duchownym przy kościele Saint-Sulpice w Paryżu i w USA, w Wyższym Seminarium w Baltimore w stanie Maryland, mistrz nowicjatu sulpicjanów w Issy.
Działalność[edytuj | edytuj kod]
Studiował w Rzymie w dominikańskim Collegium Divi Thomae (dzisiejsze Angelicum), gdzie w 1878 r. uzyskał dyplom doktora teologii. Tego samego roku przyjął święcenia kapłańskie i został przyjęty do sulpicjanów. Jako profesor seminarium św. Sulpicjusza napisał dwa większe podręczniki teologii neo-scholastycznej: Synopsis theologiae dogmaticae oraz Synopsis theologiae moralis et pastoralis[1]. Z powodu antyklerykalnej polityki rządu francuskiego, opuścił Paryż i zamieszkał w seminarium Saint-Sulpice d’Issy-les-Moulineaux, gdzie powstało jego najbardziej znane dzieło: Précis de théologie ascétique et mystique (pol. Zarys teologii ascetycznej i mistycznej)[2]. Pierwsze wydanie ukazało się w 1924 r. i wielokrotnie wznawiane, i tłumaczone na wiele języków. Opisał w nim trzy klasyczne etapy życia duchowego: oczyszczenie, oświecenie i zjednoczenie. W swych pismach kontynuował myśl Tomasz z Akwinu, Alfonsa Liguoriego. Nie był jednak niewolniczo zależny od nich. Jego refleksję charakteryzowała wolność myśli, połączona z solidną i zrównoważoną teologią, ujętą jasnym i rzeczowym językiem. Wielu ludzi na całym świecie, dzięki jego pismom poznało bogactwo chrześcijańskiej duchowości[3]. W latach 1915-26 był mistrzem nowicjatu sulpicjanów w Issy. Przeszedł na emeryturę w 1926 r. i zamieszkał w Wyższym Seminarium w Aix-en-Provence, gdzie mieszkał aż do śmierci w 1932 r[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Schultenover 2000 ↓, s. 488.
- ↑ Kraków: Wydawnictwo Księży Jezuitów, 1928.
- ↑ Schultenover 2000 ↓, s. 489.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- David G. Schultenover: Biographical Dictionary of Christian Theologians. Patrick W. Carey, Joseph T. Lienhard (red.). Greenwood Publishing Group, 2000, s. 488-489.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Adolphe Tanquerey – dzieła w bibliotece Polona