Adeodato Giovanni Piazza – Wikipedia, wolna encyklopedia

Adeodato Giovanni Piazza

Kardynał biskup
Ut sint unum Aby byli jednym
Kraj działania	Włochy
Data i miejsce urodzenia	30 września 1884 Vigo de Cadore
Data i miejsce śmierci	30 listopada 1957 Rzym
Miejsce pochówku	Bazylika św. Teresy z Ávili w Rzymie
Sekretarz Świętej Kongregacji Konsystorialnej
Okres sprawowania	1948–1957
Arcybiskup Benewentu
Okres sprawowania	1930–1935
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	karmelici bosi
Prezbiterat	19 grudnia 1908
Nominacja biskupia	29 stycznia 1930 arcybiskup Benevento
Sakra biskupia	24 lutego 1930
Kreacja kardynalska	13 grudnia 1937 Pius XI
Kościół tytularny	S. Prisca biskup Sabina e Poggio Mirteto
Multimedia w Wikimedia Commons

Adeodato Giovanni Piazza OCD (ur. 30 września 1884 w Vigo de Cadore, zm. 30 listopada 1957 w Rzymie) – włoski duchowny katolicki, karmelita bosy, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, kardynał, patriarcha Wenecji, przewodniczący Konferencji Episkopatu Włoch w latach 1953-1954.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1897 rozpoczął naukę w szkole karmelitów w Treviso. 6 sierpnia 1902 otrzymał habit zakonny w nowicjacie u karmelitów bosych. Śluby złożył rok później. W latach 1904-1906 służył w korpusie medycznym włoskiej armii w Treviso. Śluby wieczyste złożył w 1907 i otrzymał jednocześnie święcenia niższe z rąk biskupa Treviso bł. Andrea Giacinto Longhini. Święcenia kapłańskie przyjął 19 grudnia 1908. Udzielił ich Patriarcha Wenecji kardynał Aristide Cavallari. Studia teologiczne ukończył w 1910. Później służył swemu zakonowi m.in. jako nauczyciel w jednym z domów zakonnych i przełożony klasztoru w Tombetta Veronese. W czasie I wojny światowej był kapelanem w szpitalu polowym w Montecatini. Po wojnie był odpowiedzialny za nowicjat w Brescii, a od 1921 służył jako przełożony konwentu w Adrio. W latach 1922-1925 był sekretarzem superiora generalnego swego zakonu w Rzymie. Od 1925 piastował funkcję prokuratora generalnego karmelitów.

29 stycznia 1930 mianowany arcybiskupem Benevento. Sakry udzielił mu kardynał Basilio Pompilj. 16 grudnia 1935 został patriarchą Wenecji. Kreowany kardynałem na konsystorzu z grudnia 1937. Brał udział w konklawe 1939. 1 października 1948 mianowany sekretarzem Świętej Kongregacji Konsystorialnej. Opuścił tym samym Wenecję i rozpoczął pracę w Kurii. W 1949 podniesiony do rangi kardynała-biskupa Sabina e Poggio Mirteto. Konsekrował na biskupów 9 przyszłych kardynałów, m.in. Egidio Vagnozziego, Giovanniego Urbaniego, Sebastiano Baggio i Luigiego Raimondi. Pochowany został w jednym z rzymskich kościołów.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy. www2.fiu.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-31)].
• Catholic-Hierarchy