Adam Piechura – Wikipedia, wolna encyklopedia

Adam Piechura
Data i miejsce urodzenia

21 lutego 1929
Lublin

Data śmierci

7 grudnia 2018

Informacje klubowe
Klub

AZS Wrocław
Gwardia Wrocław

Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst.
1949–1950  Polska 15

Adam Piechura (ur. 21 lutego 1929 w Lublinie, zm. 7 grudnia 2018[1][2]) – polski siatkarz i lekkoatleta, trener siatkówki i koszykówki.

Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]

Jako zawodnik AZS Wrocław został siatkarskim mistrzem Polski (1948 i 1950) oraz wicemistrzem Polski (1949). W 1949 wywalczył także brązowy medal lekkoatletycznych mistrzostw Polski w biegu na 400 m ppł. W 1952 zdobył wicemistrzostwo Polski w siatkówce z Gwardią Wrocław.

W latach 1949–1950 wystąpił piętnaście razy w reprezentacji Polski seniorów, m.in. mistrzostwach świata w 1949 (piąte miejsce) i mistrzostwach Europy w 1950 (szóste miejsce).

W 1951 ukończył studia w Wyższej Szkole Wychowania Fizycznego we Wrocławiu. Następnie prowadził równocześnie siatkarską drużynę AZS Wrocław (1952–1958) i koszykarską drużynę Gwardii Wrocław (1952–1963, w tym 1956–1960 i 1961–1963 w ekstraklasie). Następnie pracował jako nauczyciel w-f we wrocławskiej Szkole Podstawowej nr 20.

W latach 80. obronił pracę doktorską Analiza uzdolnień ruchowych 15-letnich uczniów klas sportowych i tradycyjnych w aspekcie ich poziomu intelektualnego (wyd. 1984).

Dwukrotnie wybierano go najlepszym trenerem na Dolnym Śląsku w plebiscycie „Słowa Polskiego” (1954, 1956).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Zmarł Adam Piechura. PZPS, 7 grudnia 2018. [dostęp 2018-12-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-08)].
  2. Dawid Borek: Nie żyje Adam Piechura, były reprezentant Polski. SF, 7 grudnia 2018. [dostęp 2018-12-07].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Krzysztof Mecner 80 lat polskiej siatkówki, b.d. i m. w.
  • Krzysztof Mecner Mistrzostwa Polski w siatkówce 1929–2010 wyd. PLPS, Warszawa 2011
  • Henryk Kurzyński z zespołem Polska lekkoatletyka w latach 1945–1960, wyd. Komisja Statystyczna PZLA, 2014
  • Wyniki na stronie plkhistory.ugu.pl