Adam Edward Stanisław Starzeński – Wikipedia, wolna encyklopedia

Adam Edward Stanisław Starzeński

Lis
Rodzina	Starzeńscy
Data i miejsce urodzenia	6 marca 1872 Lwów
Data i miejsce śmierci	6 grudnia 1956 Nairobi, Kenia
Ojciec	Edmund Starzeński
Matka	Paulina Heydel
Żona	Maria Wodzicka
Dzieci	Antoni Edmund Starzeński, Paweł Jerzy Starzeński

Adam Edward Stanisław Starzeński herbu Lis (ur. 6 marca 1872 we Lwowie, zm. 6 grudnia 1956 w Nairobi w Kenii) – polski botanik^[1], hrabia i ziemianin^[2].

Właściciel majątku Mogielnica w województwie tarnopolskim. W 1898 r. zakupił wraz z 921 hektarami ziemi zespół pałacowo-parkowy we wsi Płaza k. Chrzanowa. W wyniku małżeństwa został także właścicielem pałacu w Kościelcu oraz wsi Piła Kościelecka. W latach 1900 - 1901 przebudował pałac w Płazie według projektu architekta Zygmunta Hendla. W 1921 r. przekazał go synowi Antoniemu Edmundowi^[3][4].

Prowadził wszechstronną działalność społeczną. Zgromadził jeden z największych w Polsce zbiorów sztychów i litografii dotyczących polskiej historii. Niestety zbiór ten spłonął w 1940 wraz z całym pałacem w Kościelcu. Jako botanik propagował ochronę środowiska oraz zakładanie rezerwatów przyrody. Przyczynił się do powstania pierwszego rezerwatu tokowisk w Oblaskach (Puszcza Dulowska). Był też prezesem Towarzystwa Zaliczkowego w Chrzanowie^[5].

10 lutego 1940 został wywieziony w głąb ZSRR. Wraz z Polskimi Siłami Zbrojnymi przedostał się do Teheranu. Osiedlił się na stałe w Nairobi w Kenii, gdzie pracował w Muzeum Botanicznym. Systematycznie przesyłał rośliny z Afryki wschodniej do Zakładu Botaniki PAN w Krakowie^[5]. Autor zielnika zawierającego ponad 10.000 arkuszy, znajdującego się obecnie w posiadaniu Uniwersytetu Jagiellońskiego^[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]