Abdullah al-Adil – Wikipedia, wolna encyklopedia

Abu Muhammad Abdullah al-Adil (arab. أبو محمد عبد الله العادل = Abū Muḥammad ʿAbd Allah al-ʿĀdil; zm. 4 października 1227 w Marrakeszu) – kalif Maroka z dynastii Almohadów, syn kalifa Jakuba al-Mansura.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wstąpił na tron po krótkotrwałym panowaniu Abd al-Wahida I. Jego rządy przypadały na okres chaosu i walk między marokańskimi klanami, jakie wybuchły po śmierci kalifa Abu Jakuba Jusufa II. Abdullah al-Adil nie zdołał powstrzymać dalszego upadku państwa, dodatkowo osłabianego powstaniami arabskich Beduinów. W 1227 roku doszło do rewolty Idrisa I, brata Abdullaha i dotychczasowego zarządcy Sewilli, który wkrótce opanował cały kraj, zabił Abdullaha i dalszych pretendentów do tronu, po czym sam ogłosił się kalifem.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Ulrich Haarmann: Geschichte der Arabischen Welt. Herausgegeben von Heinz Halm. 4. überarbeitete und erweiterte Auflage. C.H. Beck, München 2001, ISBN 3-406-47486-1 (Beck’s historische Bibliothek).
• Stephan Ronart, Nandy Ronart: Lexikon der Arabischen Welt. Ein historisch-politisches Nachschlagewerk. Artemis Verlag, Zürich u. a. 1972, ISBN 3-7608-0138-2.