French
Deutsch8 Pułk Piechoty (PSZ) – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | maj 1940 |
| Rozformowanie | czerwiec 1940 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | ppłk dypl. Aleksander Misiurewicz |
| Działania zbrojne | |
| kampania francuska 1940 | |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
8 Pułk Piechoty (8 pp) – oddział piechoty Wojska Polskiego we Francji.
Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]
Formowanie pułku rozpoczęto 15 V 1940 roku w miejscowości Plenan Le Grand w pobliżu obozu Coetquidan w Bretanii w ramach 3 Dywizji Piechoty. W dniu 23 maja 1940 roku ze składu 8 pułku wydzielono żołnierzy do utworzenia, 6 kompanii artylerii przeciwpancernej wyposażonej, uzbrojonej i przeszkolonej we francuskich ośrodkach szkoleniowych. W rezultacie przeznaczonej do wzmocnienia walczącej na froncie, francuskiej 87 Dywizji Piechoty Północnoafrykańskiej[1]. Duży napływ poborowych nastąpił w okresie od 1 do 16 czerwca 1940 roku. Stan osobowy pułku na dzień 17 VI 1940 r, wynosił ok. 130 oficerów i ok. 3 000 szeregowych[2]. Rekrutów tych umundurowano i wyposażono w sprzęt, jednakże katastrofalny był stan uzbrojenia. Pułk otrzymał zaledwie 320 szt. karabinów, rkm na jeden batalion oraz komplet ckm. 8 pułk jak i cała 3 DP nie otrzymał dział przeciwpancernych i moździerzy oraz środków do ich transportu. W związku ze zmieniającą się sytuacją wojenną 3 dywizja, wraz z 8 pułkiem piechoty wyznaczona została do obrony tzw. Reduty Bretońskiej. W dniu 18 czerwca pułk rozpoczął ok 100 km marsz w kierunku wybrzeża bretońskiego do portów przy ujściu Loary. Jednakże brak w danym momencie środków transportu morskiego zmusiły dowództwo 3 DP, do rozwiązania w dniach 19/20 czerwca 1940 roku pułku. Większość żołnierzy pochodząca z emigracji rozeszła się do domów w północnej Francji lub przedzierała się do jej południowej części za Loarę. Natomiast z 8 pp poprzez port w Croisic na pokładach brytyjskich okrętów wojennych do Wielkiej Brytanii dostało się 53 oficerów i 98 podoficerów i szeregowych[3].
Żołnierze pułku[edytuj | edytuj kod]
- Dowódca pułku – ppłk dypl. Aleksander Misiurewicz[4]
- Szef sztabu pułku – mjr dypl. Władysław Słomiński[4]
- Dowódca I batalionu – ppłk Józef Zończyk Bohusz[4]
- Dowódca II batalionu – mjr Józef Stanisław Haluta[4]
- Dowódca III batalionu – mjr Henryk Krajewski[4]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Blum (red.) 1983 ↓, s. 116-136.
- ↑ Smoliński 1996 ↓, s. 75.
- ↑ Zuziak 2001 ↓, s. ?.
- ↑ a b c d e Kryska-Karski i Barański 1971 ↓, s. 61.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Aleksander Blum (red.): Artyleria Polska.Kampania Francuska 1940.Materiały do Księgi Pamiątkowej Artylerii Polskiej na Zachodzie 1940-1945. Londyn: Koło Oficerów Artylerii, 1983.
- Tadeusz Kryska-Karski, Henryk Barański: Piechota Polska 1939-1945 Zeszyt nr 4. Londyn: 1971.
- Józef Smoliński: Ewakuacja Wojska Polskiego do Wielkiej Brytanii w czerwcu 1940. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Egros, 1996. ISBN 83-86268-59-X.
- Janusz Zuziak: 3. Dywizja Piechoty Wojska Polskiego we Francji w 1940 roku. Toruń: Adam Marszałek, 2001. ISBN 83-7174-977-5.