5 Batalion 14 Środkowobośniackiej Brygady NOVJ – Wikipedia, wolna encyklopedia

5 Batalion 14 Środkowobośniackiej Brygady NOVJ
5. батаљон 14. средњобосанске ударне бригаде НОВЈ
Historia
Państwo

 Jugosławia

Sformowanie

7 maja 1944

Rozformowanie

sierpień 1945

Działania zbrojne
II wojna światowa w Jugosławii
Organizacja
Formacja

Narodowa Armia Wyzwolenia Jugosławii

Rodzaj wojsk

partyzantka

5 Batalion 14. Środkowobośniackiej Brygady Szturmowej NOVJ[1] (serb. 5. батаљон 14. средњобосанске ударне бригаде НОВЈ) – polska formacja w partyzanckiej Narodowej Armii Wyzwolenia Jugosławii (NOVJ).

Czapka noszona przez członków 5 Batalion 14 Środkowobośniackiej Brygady NOVJ

Partyzanci batalionu byli przedstawicielami polskiej, rusińskiej (m.in. Bojkowie i Łemkowie) oraz ukraińskiej mniejszości etnicznej w Bośni (potomkowie emigrantów z Galicji z XIX wieku, Polonia w Bośni liczyła ok. 20 tysięcy ludzi w latach 30. XX wieku)[2]. Batalion liczył początkowo około 200 żołnierzy podzielonych na 3 kompanie, pluton ciężkich karabinów maszynowych oraz pluton moździerzy, 6 września liczył już około 500 ludzi[3][1]. Początkowo wchodził w skład 14 brygady natomiast 23 lipca 1944 wszedł w skład nowej 18 brygady 53 dywizji 5 korpusu bośniackiego[1].

Batalion powstał 7 maja 1944 w miejscowości Novi Martinac. We wrześniu 1944 przemianowano go na 3 Batalion[3]. Oddział ten walczył na terenach Bośni, głównie przeciw nacjonalistycznym czetnikom, do rozwiązania w sierpniu 1945.

Flaga batalionu była biało-czerwona z czerwoną gwiazdą. Na furażerkach żołnierze polskiego pochodzenia pod czerwoną gwiazdką (materiałową bądź zrzutową metalową produkcji radzieckiej) mieli naszyty biało-czerwony prostokąt o wymiarach około 1,5 × 2 cm[4][5][6].

Dzieje batalionu opisano w książce Batalion śmiałych[1].

Kalendarium walk batalionu[edytuj | edytuj kod]

1944[edytuj | edytuj kod]

  • 28.06 – w rejonie Starego Martinca i Devetiny około godziny drugiej w nocy około 600 osobowa brygada czetnicka atakuje 5 batalion, zostaje jednak odparta z niemałymi stratami.
  • 31.07–1.08 – walki z oddziałami 1 Kozackiej Dywizji Kawalerii pułkownika von Pannwitza na przedpolach Prnjavora. Polski batalion po kilku natarciach wycofał się w góry 1 sierpnia. Następnego dnia kozacy wycofali się z miasta za rzekę Savę, po czym do miasta wszedł 5 baon.
  • 6.09 – zajęcie bez walki twierdzy Derventa. Zdobyto w niej cztery haubice i dwa działa. Do 18 brygady dołączyli dawni żołnierze pułku domobrańskiego (policja ustaszowska).
  • 11.09 – zdobycie bronionej przez Niemców stacji kolejowej Lupljanica oraz 3 wagonów papierosów, 2 wagonów tytoniu i 1 wagonu materiałów sanitarnych. Niemców zginęło 10. Straty 5 baonu – 1 zabity, 7 rannych. Kilka dni później – nieudany napad czetników na 5 batalion osłaniający transport żywności dla szpital partyzanckiego w Prnjavorze.
  • 18–28.09 – udział w oblężeniu Banja Luki. Walczyło w nim około 11 tysięcy titowskich partyzantów przeciw 12 tysiącom Niemców i ich sojuszników, Chorwatów (ustaszy). Siłom NOVJ udało się zająć większość miasta oprócz zamku, w którym bronili się hitlerowcy. Wówczas jednak na pomoc obrońcom przyszła część 1 Kozackiej Dywizji Kawalerii i 13 Dywizja Górska SS „Handschar” (łącznie około 5 tysięcy żołnierzy z czołgami i artylerią) które zmusiły partyzantów do odwrotu.
  • 7.11 – zniszczenie torów na odcinku około 5 km między stacjami Lupljanica i Komarnice.
  • 9.11 – atak na kolumnę około 400 esesmanów i ustaszy przedzierających się w kierunku Prnjavora. Kilkunastu Niemców zabitych.
  • 12.11 – zaminowanie torów między stacjami Desice i Komarnice w wyniku którego niemiecki pociąg pancerny z załogą wyleciał w powietrze.
  • 29.11 – zburzenie mostów we wsiach Kladare i Lupljanica.
  • 18.12 – atak (razem z 4 batalionem 18 brygady) na 3 brygadę bośniacko-krajinskiego korpusu czetnickiego w wyniku którego została ona rozbita. Zginęło 40 czetników. Zdobyto 3 rkmy, 25 karabinów i 2 konie.

1945[edytuj | edytuj kod]

  • 5.02 – batalion przeprawia się przez rzekę Vrbas. Rozbicie oddziałów czetnickich we wsiach Karajzowce i Januzowce. We wsi Topola dochodzi do walki z ustaszami, w której ginie ich 51 a rannych zostaje 60.
  • 7.02 – nieudany atak około 400 ustaszy z Bosanskiej Gradiski na batalion. Atakujący stracili 39 zabitych i kilkudziesięciu rannych w wyniku ataku na otwartym terenie po czym się wycofali.
  • 28.02 na 1.03 – zajęcie nocą punktu oporu Karaule koło Zepca, zginęło 20 Niemców. Zdobyto armatę, karabin maszynowy i 40 granatów.
  • 18.03 – atak na około 100 Niemców obok cerkwi w Stanovi – zginęło 20 Niemców. Zdobyto 2 kaemy, 11 karabinów, 1 peem, 3 pistolety i moździerz.
  • 26.03 – samodzielny atak na umocnienia niemieckie w miejscowościach Breza i Rosulje, ginie 10 żołnierzy niemieckich.
  • 8.04 – brawurowy atak na sztab 21 górskiego korpusu armijnego w rejonie Gradisca.
  • 25.04 – 18 brygada dostała rozkaz powstrzymania marszu czetników. We wsi Ocaus czetnikom stanęły na drodze 2 bataliony Jugosłowiańskiej Armii Ludowej (przed marcem 1945 NOVJ), w tym polsko-rusiński. W walce zginęło 13 czetników a 26 było rannych. Zdobyto 5 rkm-ów, 1 pm i 24 karabiny.

Do 25 maja trwały walki z czetnikami[1]. W okresie istnienia batalionu 93 jego żołnierzy zginęło, z czego 40 było Polakami.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e Batalion śmiałych (pdf) - dokument gixav67090 - Pobierz z Doci.pl [online], doci.pl [dostęp 2021-04-23].
  2. ↑ Игорь Буркут. Югославские русины и украинцы во Второй мировой войне 1941—1945. „Русин”. 2 (24), s. 43, 2011. (ros.). 
  3. ↑ a b Nikola Anić, Sekula Joksimović, Mirko Gutić, Narodno oslobodilačka vojska Jogoslavije. Pregled Razvoja Oruzanih Snaga Narodnooslobodilnackog pokreta 1941—1945, Beograd: Izdaje Vojnoistorijski institut, 1982 (serb.-chorw.).
  4. ↑ https://static.myvimu.com/photo/98/64059823_l.jpg
  5. ↑ Kazimierz Satora, Emblematy, godło i symbole GL-AL oraz polskich oddziałów europejskim ruchu oporu, 1973.
  6. ↑ Kazimierz Satora, Emblematy, godło i symbole GL i AL: godło, ubiór, odznaki, odznaczenia, sztandary i symbole Gwardii Ludowej i Armii Ludowej 1942-1944 oraz emblematy ludowej partyzantki polskiej we Francji, Jugosławii i oddziału polskiego w Belgii, 1973.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=5_Batalion_14_Środkowobośniackiej_Brygady_NOVJ&oldid=72815180”