Ślimakowa Skała – Wikipedia, wolna encyklopedia

Widok z Drogi Pienińskiej

Ślimakowa Skała – turnia w Pieninach w masywie Pieninek. Ma wysokość około 535 m n.p.m. i bardzo urwiste ściany. Znajduje się na lewym brzegu Pieńskiego Potoku, przy jego wylocie do Dunajca[1]. Z Drogi Pienińskiej widoczna jest bardzo słabo, tylko przez prześwity między konarami drzew, gdyż droga w tym miejscu oddzielona jest od Dunajca pasmem drzew. Lepiej natomiast jest widoczna z tratwy podczas spływu Dunajcem. Po drugiej stronie Pieńskiego Potoku znajduje się druga skała zwana Fujarkami[2].

Nazwa Ślimakowej Skały pochodzi od legend, według których w jednym dniu roku schodzą się na niej ślimaki z całych Pienin. Pod Ślimakowa Skałą z Przechodków Wielkich do doliny Pieńskiego Potoku prowadził dawniej szlak turystyczny zwany Skalną Percią. Po utworzeniu Pienińskiego Parku Narodowego szlak został zamknięty. Obecnie jest to obszar ochrony ścisłej[2]. Z rzadkich roślin u podnóża skały zanotowano stanowisko kokoryczy żółtawej[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Pieniński Park Narodowy. Pieniny polskie i słowackie. Mapa 1:20 000, Kraków: Wyd. Kartograficzne Polkart, lipiec 2006, ISBN 83-87873-07-1.
  2. ↑ a b Józef Nyka, Pieniny, wyd. IX, Latchorzew: Wyd. Trawers, 2006, ISBN 83-915859-4-8.
  3. ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirek, Czerwona księga Karpat Polskich, Warszawa: Instytut Botaniki PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-71-6.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ślimakowa_Skała&oldid=64914006”