Ładunek wydłużony – Wikipedia, wolna encyklopedia
Ładunek wydłużony – materiał wybuchowy uformowany w elastyczny „wąż”, przeznaczony do wykonywania przejść w zaporach minowych. Ma średnicę kilku lub kilkunastu centymetrów i długość kilkudziesięciu metrów.
Ładunek wydłużony może być wykonany w całości z elastycznego materiału wybuchowego lub w formie połączonych segmentów. Do umieszczenia ładunku na polu minowym używa się silników rakietowych, może być też położony za pomocą śmigłowca lub czołgu.
Wybuch ładunku wydłużonego powoduje detonację ukrytych min i powstanie przejścia o szerokości kilku metrów[1].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Rura Bangalore
Carpet
UR-77 Meteorit
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ MKS: Żołnierze przeszli przez pole minowe. Polska Zbrojna.pl, 2012-12-16. [dostęp 2013-01-05]. (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Encyklopedia Techniki Wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1978.