Yasmine Kherbache

Yasmine Kherbache
Volledige naam	Yasmine Kherbache
Geboren	Antwerpen, 3 april 1972
Kieskring	Antwerpen
Regio	Vlaanderen
Land	België
Functie	Rechter Grondwettelijk Hof Politica Advocaat
Partij	sp.a
Functies
1996-2004	Advocaat
2004-2009	Adjunct-kabinetschef Frank Vandenbroucke
2009-2011	Kabinetschef Ingrid Lieten
2011-2014	Kabinetschef Elio Di Rupo
2012-2019	Gemeenteraadslid Antwerpen
2014-2019	Vlaams Parlementslid[1]
2019	Kamerlid
2019-heden	Rechter Grondwettelijk Hof
Portaal    Politiek

Yasmine Kherbache (Antwerpen, 3 april 1972) is een Belgisch advocate en voormalig politica voor de sp.a. Sinds 2019 zetelt ze als rechter in het Grondwettelijk Hof.

Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]

Zij is de dochter van een Belgische moeder en een Algerijnse vader en woonde tot haar zesde jaar in Algerije. Door het toenemend religieus extremisme en de onveiligheid in Algerije verkozen haar ouders naar België te verhuizen. In de jaren die volgden, werd Algerije geteisterd door jihadistisch terreur en een burgeroorlog, waarbij meer dan 100.000 Algerijnen om het leven kwamen.

Opleiding[bewerken | brontekst bewerken]

Yasmine Kherbache liep school in Sint-Lucia in Oelegem, het geboortedorp van haar moeder, en Sint-Ursula te Lier, waar ze Latijn-wiskunde volgde. Kherbache studeerde daarna rechten aan de Katholieke Universiteit Leuven en de Université libre de Bruxelles. Ze was als vrije student ingeschreven aan de faculteit Antropologie te Leuven en was als vrijwilliger actief in de Leuvense Wetswinkel.

Ze studeerde een jaar aan de Universitat de Barcelona, waar ze zich verdiepte in het grondwettelijk recht en de institutionele hervormingen in Catalonië.

Loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

Advocaat[bewerken | brontekst bewerken]

Na haar studies werd ze advocaat, gespecialiseerd in sociaal recht en intellectueel eigendomsrecht. Ze startte als advocaat aan de balie te Brussel bij het internationaal advocatenkantoor De Bandt, Van Hecke en Lagae (het huidige Linklaters), de eerste advocatenassociatie in België naar Angelsaksisch model. Nadien vestigde ze zich als advocaat te Antwerpen met een eigen praktijk in de associatie Nietvelt Advocaten.

Eind jaren '90 engageerde ze zich in het Nieuw Internationaal Cultuur Centrum (NICC) voor het kunstenaarsstatuut. Ze werd woordvoerder van het Nationaal Kunstenaarsplatform en onderhandelde namens de kunstenaars samen met kunstenaar Danny Devos op Vlaams en federaal niveau voor een beter statuut voor kunstenaars. De toenmalige bevoegde minister voor Sociale Zaken Frank Vandenbroucke (sp.a) vroeg haar in 2004 om op zijn kabinet te komen werken.

Kabinet[bewerken | brontekst bewerken]

Kherbache werd in 2004 adjunct-kabinetschef van Frank Vandenbroucke en was in die hoedanigheid verantwoordelijk voor het Europese en nationale arbeidsmarktbeleid en de staatshervorming. Bij de institutionele onderhandelingen werkte ze als zogenaamde 'sherpa' voor Frank Vandenbroucke en Johan Vande Lanotte in het kader van de Gemeenschapsdialoog en de Zesde Staatshervorming.

In 2009 volgde ze Dirk Van Melkebeke op als kabinetschef van viceminister-president Ingrid Lieten. In die hoedanigheid volgde ze onder meer het Oosterweeldossier op en onderhandelde ze mee het dubbelbesluit dat zorgde voor een ondertunnelde oplossing in de plaats van het Oosterweelviaduct.

Bij het aantreden van Elio Di Rupo als eerste minister van België werd zij van december 2011 tot mei 2014 diens kabinetschef. Zij was verantwoordelijk voor sociaal-economische zaken. België kwam toen uit een lange politieke crisis en een diepe financieel-economische crisis.^[2][3] Samen met minister van werk Monica De Coninck zorgde ze na een marathononderhandeling van 27 uur voor een doorbraak in het eenheidsstatuut voor arbeiders en bedienden.

Gemeenteraad Antwerpen[bewerken | brontekst bewerken]

Bij de gemeenteraadsverkiezingen in Antwerpen van 2012 stond Kherbache als socialiste op de tweede plaats van de sp.a-CD&V-stadslijst na lijsttrekker Patrick Janssens.^[4] Zij behaalde 6.660 voorkeurstemmen. Uiteindelijk werd in Antwerpen een coalitiemeerderheid gevormd door CD&V, N-VA en Open Vld. Nadat Patrick Janssens te kennen gaf geen vooraanstaande rol meer te spelen, werd Yasmine Kherbache verkozen tot fractieleidster van de oppositiepartij sp.a binnen de gemeenteraad van Antwerpen.^[5]

In 2013 werd ze voorzitter van de Antwerpse sp.a-afdeling.^[6] Begin februari 2015 besloot Kherbache de functie van fractieleidster in de Antwerpse gemeenteraad neer te leggen na interne twisten.^[7][8] Kort erna werd beslist dat ze die functie alsnog (minstens tijdelijk) zou blijven uitoefenen.^[9] Op 27 april 2015 legde Kherbache definitief haar functie als fractieleider in de gemeenteraad en haar voorzitterschap van de Antwerpse afdeling neer.^[10] Ze werd in deze functies opgevolgd door respectievelijk Kathleen Van Brempt (fractievoorzitster)^[11] en Jo Vermeulen (voorzitter).^[12]

Bij de gemeenteraadsverkiezingen van oktober 2018 steunde ze de sp.a-gemeenteraadslijst in Antwerpen als lijstduwer. Sp.a behaalde met 11,4% geen goede score, maar Kherbache raakte vanop de laatste plaats toch verkozen met 2.357 voorkeurstemmen. Ze was tevens lijsttrekker voor de sp.a-lijst van het district Antwerpen. Sp.a scoorde hier 12,6% en Kherbache haalde een persoonlijke score van 4.356 voorkeursstemmen, de tweede beste persoonlijke score van alle partijen na Paul Cordy (4.908), lijsttrekker en uittredend districtsburgemeester voor N-VA (28,5%). Kherbache ging zetelen in de Antwerpse gemeenteraad en werd in het district opgevolgd door Sascha Luyckx.

Samen met Jinnih Beels en Tom Meeuws onderhandelde ze het Antwerpse bestuursakkoord voor de periode 2019-2024. Beels en Meeuws werden schepen in een coalitie van N-VA, sp.a en Open Vld. Kherbache werd fractieleider in de gemeenteraad.

Parlement[bewerken | brontekst bewerken]

Bij de Vlaamse verkiezingen van 25 mei 2014 stond Kherbache op de derde plaats voor de kieskring Antwerpen.^[13] Ze werd verkozen in het Vlaams Parlement en kreeg 19.348 voorkeurstemmen. In het Vlaams Parlement hield Kherbache zich voornamelijk bezig met het arbeidsmarktbeleid, de Antwerpse mobiliteitsknoop en werd ze lid van de commissie radicalisering. In 2015 diende zij het eerste voorstel van decreet in tot invoering van praktijktesten.^[14] Ze bleef Vlaams Parlementslid tot eind mei 2019.

Voor de verkiezingen van 2019 was Kherbache lijsttrekker voor de federale Kamer van volksvertegenwoordigers. Ze werd verkozen met 26.901 voorkeurstemmen.

Internationaal[bewerken | brontekst bewerken]

Naast het lokale en Vlaamse politieke werk werd Kherbache ook op internationaal niveau actief. In 2016 werd ze uitgenodigd voor de Bilderbergconferentie in Dresden. Sinds 2017 is ze lid van de Trilaterale Commissie en zit ze in de stuurgroep van de Mercator European Dialogue.

Grondwettelijk Hof[bewerken | brontekst bewerken]

In september 2019 droeg de sp.a Kherbache voor als lid van het Grondwettelijk Hof.^[15] Op 14 november 2019 keurde de Kamer haar kandidatuur goed,^[16] wat het einde van haar politieke loopbaan betekende. Kherbache volgde Erik Derycke op en werd met haar 47 jaar de jongste rechter aan het Grondwettelijk Hof en de eerste met een migratieachtergrond. Hoewel ze hiertoe niet verplicht was, besloot ze bij haar benoeming haar tweede, Algerijnse nationaliteit op te zeggen.^[17] Op 17 december 2019 legde ze de eed af als rechter in het Grondwettelijk Hof^[18] na ontslag te hebben genomen uit de Antwerpse gemeenteraad en de Kamer.

Privé-leven[bewerken | brontekst bewerken]

Yasmine Kherbache is getrouwd en heeft twee kinderen.

Journalist Jef Lambrecht schreef een boek over het leven en de loopbaan van Kherbache: Van Algerije tot de Wetstraat.