Werelduurrecord (wielrennen)

Het werelduurrecord is een wielrenrecord waarbij de deelnemer op een wielerbaan een zo groot mogelijke afstand aflegt in een uur, op een UCI-goedgekeurde fiets. Het heeft veel overeenkomsten met de wielerdiscipline van het tijdrijden.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

De fiets waarop Eddy Merckx in 1972 het werelduurrecord verbrak

Toen Francesco Moser in 1984 het record van Eddy Merckx brak, gebruikte hij daarvoor een speciale fiets met een verbeterde aerodynamica, zo was de fiets onder andere voorzien van dichte wielen. De toepassing van steeds geavanceerdere aerodynamica werd in 1993 voortgezet door Graeme Obree die bij zijn werelduurrecordpoging gebruikmaakte van een tuk-positie, waarbij beide armen onder het lichaam zijn gevouwen en de renner met zijn borst op het stuur ligt. In de jaren hierna werd het werelduurrecord meermaals gebroken, mede door gebruik van extreme zithoudingen en aerodynamische monocoque carbon frames. In 2000 besloot de UCI het gebruik van extreme zithoudingen en geavanceerde frames bij werelduurrecordpogingen te verbieden en stelde beperkende eisen op aangaande de constructie van de frames en zithouding op de fiets. Alle werelduurrecords sinds die van Francesco Moser uit 1984 werden ondergebracht in een nieuwe categorie genaamd UCI Best Human Effort. Het gevolg hiervan was dat het werelduurrecord van Merckx uit 1972 in ere werd hersteld.

In 2000 deed Chris Boardman, houder van het UCI Best Human Effort-werelduurrecord, een aanval op het werelduurrecord op een traditionele fiets zoals die van Merckx. Hij fietste 49,441 km, een verbetering van Merckx' record met 10 m (0,02%). Dit record werd in 2005 verbroken door de Tsjech Ondřej Sosenka met 49,700 km.

In 2014 versoepelde de UCI de regels voor het werelduurrecord weer: bepaalde aerodynamische verbeteringen werden toegelaten, zoals dichte wielen en een ligstuur. Hierdoor kwam het werelduurrecord terug onder de aandacht van renners en fietsenfabrikanten, en verschillende renners ondernamen in de daaropvolgende periode een aanval op het werelduurrecord. Op 18 september 2014 scherpte de Duitser Jens Voigt het record aan tot 51,115 km. Op 30 oktober 2014 bracht de Oostenrijker Matthias Brändle in het World Cycling Center in het Zwitserse Aigle het werelduurrecord op 51,852 km.[1] De Australiër Rohan Dennis bracht het record op 8 februari 2015 op 52,491 km, op 2 mei volgde de Brit Alex Dowsett met 52,937 km. Op 7 juni 2015 ondernam Bradley Wiggins zijn langverwachte poging. De Brit zette in Londen het record op 54,526 km. Op 16 april 2019 bracht de Belg Victor Campenaerts in het Mexicaanse Aguascalientes het record op 55,089 km. Op 19 augustus 2022 werd het uurrecord aangevallen door de relatief onbekende Brit Daniel Bigham die werkt voor INEOS Grenadiers, hij zette het record scherper op 55,548 km.

Op 8 oktober 2022 scherpte Filippo Ganna het record aan naar 56,792 km, hiermee is hij de eerste renner die onder de nieuwe regels ook het UCI Best Human Effort-werelduurrecord heeft gebroken.

Records[bewerken | brontekst bewerken]

Mannen[bewerken | brontekst bewerken]

Afstand (km) Renner Nationaliteit Jaar Plaats
Traditionele fiets (1893–1972)
35,325 Henri Desgrange Vlag van Frankrijk Frankrijk 1893 Vlag van Frankrijk Parijs
38,220 Jules Dubois Vlag van Frankrijk Frankrijk 1894 Vlag van Frankrijk Parijs
39,240 Oscar Van den Eynde Vlag van België België 1897 Vlag van Frankrijk Parijs
40,781 Willie Hamilton Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk 1898 Vlag van Verenigde Staten (1896-1908) Denver
41,110 Lucien Petit-Breton Vlag van Frankrijk Frankrijk 1905 Vlag van Frankrijk Parijs
41,520 Marcel Berthet Vlag van Frankrijk Frankrijk 1907 Vlag van Frankrijk Parijs
42,360 Oscar Egg[2] Vlag van Zwitserland Zwitserland 1912 Vlag van Frankrijk Parijs
42,741 Marcel Berthet Vlag van Frankrijk Frankrijk 1913 Vlag van Frankrijk Parijs
43,525 Oscar Egg Vlag van Zwitserland Zwitserland 1913 Vlag van Frankrijk Parijs
43,775 Marcel Berthet Vlag van Frankrijk Frankrijk 1913 Vlag van Frankrijk Parijs
44,247 Oscar Egg Vlag van Zwitserland Zwitserland 1914 Vlag van Frankrijk Parijs
44,588 Jan van Hout Vlag van Nederland Nederland 1933 Vlag van Nederland Roermond
44,777 Maurice Richard Vlag van Frankrijk Frankrijk 1933 Vlag van België Sint-Truiden
45,090 Giuseppe Olmo Vlag van Italië (1861-1946) Italië 1935 Vlag van Italië (1861-1946) Milaan
45,398 Maurice Richard Vlag van Frankrijk Frankrijk 1936 Vlag van Italië (1861-1946) Milaan
45,558 Frans Slaats Vlag van Nederland Nederland 1937 Vlag van Italië (1861-1946) Milaan
45,840 Maurice Archambaud Vlag van Frankrijk Frankrijk 1937 Vlag van Italië (1861-1946) Milaan
45,871 Fausto Coppi Vlag van Italië (1861-1946) Italië 1942 Vlag van Italië (1861-1946) Milaan
46,159 Jacques Anquetil Vlag van Frankrijk Frankrijk 1956 Vlag van Italië Milaan
46,393 Ercole Baldini Vlag van Italië Italië 1956 Vlag van Italië Milaan
46,924 Roger Rivière Vlag van Frankrijk Frankrijk 1957 Vlag van Italië Milaan
47,346 Roger Rivière Vlag van Frankrijk Frankrijk 1958 Vlag van Italië Milaan
48,093 Ferdinand Bracke Vlag van België België 1967 Vlag van Italië Rome
48,653 Ole Ritter Vlag van Denemarken Denemarken 1968 Vlag van Mexico Mexico-Stad
49,431 Eddy Merckx Vlag van België België 1972 Vlag van Mexico Mexico-Stad
Aerodynamische fiets (1984–1996): UCI Best Human Effort
50,808 Francesco Moser Vlag van Italië Italië 1984 Vlag van Mexico Mexico-Stad
51,151 Francesco Moser Vlag van Italië Italië 1984 Vlag van Mexico Mexico-Stad
51,596 Graeme Obree Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk 1993 Vlag van Noorwegen Hamar
52,270 Chris Boardman Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk 1993 Vlag van Frankrijk Bordeaux
52,713 Graeme Obree Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk 1994 Vlag van Frankrijk Bordeaux
53,040 Miguel Indurain Vlag van Spanje Spanje 1994 Vlag van Frankrijk Bordeaux
53,832 Tony Rominger Vlag van Zwitserland Zwitserland 1994 Vlag van Frankrijk Bordeaux
55,291 Tony Rominger Vlag van Zwitserland Zwitserland 1994 Vlag van Frankrijk Bordeaux
56,375 Chris Boardman Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk 1996 Vlag van Verenigd Koninkrijk Birmingham
Traditionele fiets (2000–2005)
49,441 Chris Boardman Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk 2000 Vlag van Verenigd Koninkrijk Manchester
49,700 Ondřej Sosenka Vlag van Tsjechië Tsjechië 2005 Vlag van Rusland Moskou
UCI-goedgekeurde fiets (2014–heden)
51,110 Jens Voigt Vlag van Duitsland Duitsland 2014 Vlag van Zwitserland Grenchen
51,850 Matthias Brändle Vlag van Oostenrijk Oostenrijk 2014 Vlag van Zwitserland Aigle
52,491 Rohan Dennis Vlag van Australië Australië 2015 Vlag van Zwitserland Grenchen
52,757 Alex Dowsett Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk 2015 Vlag van Verenigd Koninkrijk Manchester
54,526 Bradley Wiggins Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk 2015 Vlag van Verenigd Koninkrijk Londen
55,089 Victor Campenaerts Vlag van België België 2019 Vlag van Mexico Aguascalientes
55,548 Daniel Bigham Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk 2022 Vlag van Zwitserland Grenchen
56,792 Filippo Ganna Vlag van Italië Italië 2022 Vlag van Zwitserland Grenchen

Vrouwen[bewerken | brontekst bewerken]

Afstand (km) Renster Nationaliteit Jaar Plaats
Traditionele fiets (1955–1978)
38,473 Tamara Novikova Vlag van Sovjet-Unie Sovjet-Unie 1955 Vlag van Sovjet-Unie Irkoetsk
38,569 Renée Vissac Vlag van Frankrijk Frankrijk 1957 Vlag van Italië Milaan
39,718 Millie Robinson Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk 1958 Vlag van Italië Milaan
41,347 Elsy Jacobs Vlag van Luxemburg Luxemburg 1958 Vlag van Italië Milaan
41,471 Maria Cressari Vlag van Italië Italië 1972 Vlag van Mexico Mexico-Stad
43,082 Keetie van Oosten-Hage Vlag van Nederland Nederland 1978 Vlag van Bondsrepubliek Duitsland München
Aerodynamische fiets (1986–1996): UCI Best Human Effort
44,770 Jeannie Longo Vlag van Frankrijk Frankrijk 1986 Vlag van Verenigde Staten Colorado Springs
44,933 Jeannie Longo Vlag van Frankrijk Frankrijk 1987 Vlag van Verenigde Staten Colorado Springs
46,352 Jeannie Longo Vlag van Frankrijk Frankrijk 1989 Vlag van Mexico Mexico-Stad
47,112 Catherine Marsal Vlag van Frankrijk Frankrijk 1995 Vlag van Frankrijk Bordeaux
47,411 Yvonne McGregor Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk 1995 Vlag van Verenigd Koninkrijk Manchester
48,159 Jeannie Longo Vlag van Frankrijk Frankrijk 1996 Vlag van Mexico Mexico-Stad
Traditionele fiets (2000–2003)
43,500 Anna Wilson Vlag van Australië Australië 2000 Vlag van Australië Melbourne
44,767 Jeannie Longo Vlag van Frankrijk Frankrijk 2000 Vlag van Mexico Mexico-Stad
45,094 Jeannie Longo Vlag van Frankrijk Frankrijk 2000 Vlag van Mexico Mexico-Stad
46,065 Leontien van Moorsel Vlag van Nederland Nederland 2003 Vlag van Mexico Mexico-Stad
UCI-goedgekeurde fiets (2015–heden)
46,274 Molly Shaffer Van Houweling Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten 2015 Vlag van Mexico Aguascalientes
46,882 Bridie O'Donnell Vlag van Australië Australië 2016 Vlag van Australië Adelaide
47,980 Evelyn Stevens Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten 2016 Vlag van Verenigde Staten Colorado Springs
48,007 Vittoria Bussi Vlag van Italië Italië 2018 Vlag van Mexico Aguascalientes
48,405 Joscelin Lowden Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk 2021 Vlag van Zwitserland Grenchen
49,254 Ellen van Dijk Vlag van Nederland Nederland 2022 Vlag van Zwitserland Grenchen
50,267 Vittoria Bussi Vlag van Italië Italië 2023 Vlag van Mexico Aguascalientes

Trivia[bewerken | brontekst bewerken]

  • Er zijn ook werelduurrecords op ligfietsen. Deze worden niet erkend door de UCI. Op 1 april 1934 besloot de UCI alle records die op een ligfiets werden gevestigd niet te erkennen en verbood het gebruik van de ligfiets in wedstrijden. De organisatie die deze records wel erkent en promoot is de WHPVA.
  • Op 25 september 2015 vestigde Eddy Planckaert het werelduurrecord op een houten fiets in Rochefort. Hij fietste 11 kilometer, 932 meter en 94 centimeter. De poging voldeed niet aan de eisen van de UCI. Deze afstand werd op 29 september 2016 verbeterd tot 19,3 kilometer door een student van HoGent, Jonas De Brauwer.[3]

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]