Bridge debuteerde in het betaald voetbal bij Southampton, waar hij de jeugdopleiding doorliep. Hij speelde er clublegende Francis Benali uit het elftal en werd na het seizoen 2000/01 uitgeroepen tot speler van het jaar – Benali werd door de opmars van Bridge tot het einde van het seizoen uitgeleend aan Nottingham Forest. Na vijf jaar voor de Saints gespeeld te hebben, trok Bridge in 2003 naar Chelsea. Daar werd hij een vaste waarde, maar na een blessure en na de aankoop van Asier del Horno raakte Bridge op een zijspoor. In 2006 werd hij aan Fulham verhuurd. Daar wordt hij Putney genoemd. Dit komt van de Putney Bridge, die naast het stadion van het Fulham-stadion Craven Cottage staat. Na één seizoen haalde Chelsea hem terug, maar coach José Mourinho verkoos doorgaans Ashley Cole op zijn positie.
Hij tekende in januari 2009 een contract voor 4,5 seizoen bij Manchester City FC, dat daarvoor een niet bekendgemaakt bedrag betaalde aan Chelsea FC[1]. Manchester City leende hem vervolgens uit aan West Ham United, Sunderland en Brighton & Hove Albion. Hij speelde in het seizoen 2013/14 voor degradant Reading. Bridges kwam dat seizoen maar twaalf keer in actie wegens knieproblemen. Op 6 mei 2014 werd hij door Reading ontslagen. Op dezelfde dag ging hij met pensioen.[2]
Bridge debuteerde op 13 februari2002 in de vriendschappelijke wedstrijd tegen Nederland in het Engelse nationale team en maakte deel uit van de selectie voor het WK voetbal 2006. Zijn 36e interland op 14 november 2009 tegen Brazilië bleek achteraf zijn laatste. Bridge debuteerde op 13 februari2002 in de vriendschappelijke wedstrijd tegen Nederland in het Engelse nationale team en maakte deel uit van de selectie voor het WK voetbal 2006. Zijn 36e interland op 14 november 2009 tegen Brazilië bleek achteraf zijn laatste. In januari 2010 kwam in de publiciteit dat zijn goede vriend, mede-international en voormalig Chelsea-ploeggenoot John Terry een affaire gehad zou hebben met Bridges inmiddels ex-vriendin Vanessa Perroncel in de periode dat hij nog een relatie met haar had. De Engelse bondscoach Fabio Capello nam naar aanleiding van de publicaties Terry zijn aanvoerdersband af. Bridge gaf op 25 februari 2010 aan nooit meer met Terry samen te willen spelen en stopte voor Engeland uit te komen, omdat Terry daar nog steeds voor uitkwam.[3]
French
Deutsch
Southampton, Engeland 
Nederland – Engeland 
Zuid-Korea – Engeland 
Argentinië – Engeland 
Nigeria – Engeland 
Liechtenstein – Engeland 
.svg){kind=small}
Oostenrijk – Engeland 
Polen – Engeland 
Spanje – Engeland 
Estland – Engeland .svg){kind=small}
Trinidad en Tobago – Engeland 
Wit-Rusland – Engeland 
Duitsland – Engeland 
Brazilië – Engeland 
Chelsea
· 
· 
· 8 Lampard · 9 Rooney · 10 Owen · 11 J. Cole · 12 Campbell · 13 James · 14 Bridge · 15 Carragher · 16 Hargreaves · 17 Jenas · 18 Carrick · 19 Lennon · 20 Downing · 21 Crouch · 22 Carson · 23 Walcott · Coach: Eriksson