Waterstofchloraat

Waterstofchloraat
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van waterstofchloraat
Algemeen
Molecuulformule HClO3
IUPAC-naam waterstofchloraat
Andere namen chloorzuur, chloor(V)zuur
Molmassa 84,45914 g/mol
SMILES
OCl(=O)=O
InChI
InChI=1/ClHO3/c2-1(3)4/h(H,2,3,4)/f/h2H
CAS-nummer 13932-10-0
EG-nummer 232-233-0
PubChem 19654
Wikidata Q138809
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
OxiderendCorrosief
Gevaar
H-zinnen H271 - H314
EUH-zinnen geen
P-zinnen P220 - P280 - P305+P351+P338 - P310
VN-nummer 2626
Fysische eigenschappen
Dichtheid (40% oplossing) 1,282[1] g/cm³
Smeltpunt (18% oplossing) 20 °C
Oplosbaarheid in water (20°C) > 400 g/L
Goed oplosbaar in water
Evenwichtsconstante(n) pKa = −2,7[2]
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Waterstofchloraat of chloorzuur HClO3 is een oxozuur, met als anion het chloraat-ion. Het behoort tot de groep der halogeenzuurstofzuren. Het is een sterke oxidator en kan spontaan ontleden zodra het in te hoge concentratie voorkomt. Dat is een explosieve reactie waarbij onder andere chloorgas ontstaat. Chloraten dienen derhalve niet gemengd te worden met sterke zuren.

Chloorzuur is betrekkelijk stabiel in een koude waterige oplossing tot een concentratie van circa 30%. Een concentratie tot 40% kan bereikt worden onder verlaagde druk. Hogere concentraties en verwarming leiden tot onder meer de volgende (explosieve) reacties waarbij onder andere perchloorzuur HClO4 ontstaat:

Productie[bewerken | brontekst bewerken]

Chloorzuur kan worden gemaakt door bariumchloraat te mengen met verdund zwavelzuur.[3]

Een andere bereidingswijze is verhitten van waterstofhypochloriet: