Waaierteengekko's

Waaierteengekko's
Ptyodactylus dhofarensis, exemplaar uit Oman.
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Reptilia (Reptielen)
Orde:Squamata (Schubreptielen)
Onderorde:Lacertilia (Hagedissen)
Infraorde:Gekkota (Gekko's)
Familie:Phyllodactylidae
Geslacht
Ptyodactylus
Oken, 1817
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Waaierteengekko's op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Herpetologie

Waaierteengekko's[1] (Ptyodactylus) zijn een geslacht van hagedissen die behoren tot de gekko's en de familie Phyllodactylidae.

Naam en indeling[bewerken | brontekst bewerken]

De wetenschappelijke naam van de groep werd voor het eerst voorgesteld door Lorenz Oken in 1817. Er zijn twaalf soorten, inclusief de pas in 2017 beschreven soort Ptyodactylus ruusaljibalicus.[2] De bekendste soort is de waaierteengekko (Ptyodactylus hasselquistii).

De geslachtsnaam Ptyodactylus betekent vrij vertaald 'waaier-vinger' en slaat op de vorm van de uiteinden van de vingers en tenen.

Verspreiding en habitat[bewerken | brontekst bewerken]

De hagedissen komen voor in delen van Afrika, het Midden-Oosten en westelijk Azië en leven in de landen en deelgebieden Algerije, Libië, Mali, Niger, Burkina Faso, Nigeria, Togo, Benin, Tsjaad, Kameroen, Soedan, Ethiopië, Egypte, Somalië, Mauritanië, Djibouti, Marokko, Westelijke Sahara, Tunesië, Israël, Jordanië, Irak, Libanon, Verenigde Arabische Emiraten, Oman, Pakistan, Sinaï, Saoedi-Arabië, Eritrea en Jemen.[2]

De habitat bestaat uit rotsige omgevingen, droge tropische en subtropische scrublands, gematigde en mediterrane scrublands, hete woestijnen, grotten, droge savannen en gematigde graslanden. Ook in door de mens aangepaste streken zoals landelijke tuinen en stedelijke gebieden kunnen de hagedissen worden gevonden.

Beschermingsstatus[bewerken | brontekst bewerken]

Door de internationale natuurbeschermingsorganisatie IUCN is aan zeven soorten een beschermingsstatus toegewezen. Zes soorten worden beschouwd als 'veilig' (Least Concern of LC) en een soort als 'onzeker' (Data Deficient of DD).[3]

Soorten[bewerken | brontekst bewerken]

Het geslacht omvat de volgende soorten, met de auteur en het verspreidingsgebied.

Naam Auteur Verspreidingsgebied
Ptyodactylus ananjevae Nazarov, Melnikov & Melnikova, 2013 Jordanië
Ptyodactylus dhofarensis Nazarov, Melnikov & Melnikova, 2013 Oman, mogelijk in Jemen
Ptyodactylus guttatus Heyden, 1827 Egypte, Israël, Syria, Jordanië, Saoedi-Arabië
Ptyodactylus hasselquistii Donndorff, 1798 Egypte, Sinaï, Israël, Saoedi-Arabië, Syrië, Jordanië, Irak, Ethiopië, Eritrea, Algerije, Kameroen, Soedan, Somalië
Ptyodactylus homolepis Blanford, 1876 Pakistan
Ptyodactylus orlovi Nazarov, Melnikov & Melnikova, 2013 Oman, Verenigde Arabische Emiraten
Ptyodactylus oudrii Lataste, 1880 Algerije, Marokko, Westelijke Sahara, Tunesië
Ptyodactylus puiseuxi Boutan, 1893 Israël, Syrië, Jordanië, Irak, Libanon
Ptyodactylus ragazzii Anderson, 1898 Algerije, Libië, Mali, Niger, Burkina Faso, Nigeria, Togo, Benin, Tsjaad, Kameroen, Soedan, Ethiopië, Egypte, Somalië, Mauritanië, Djibouti
Ptyodactylus rivapadiali Trape, 2017 Mauritanië
Ptyodactylus ruusaljibalicus Imo-Riudalbas, Metallinou, Pous, Els, Jayasinghe, Pentek-Zakar, Wilms, Al-Saadi, & Carranza, 2017 Verenigde Arabische Emiraten
Ptyodactylus togoensis Tornier, 1901 Togo, Libië

Bronvermelding[bewerken | brontekst bewerken]