Uranoceen

Uranoceen
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van uranoceen
Molecuulmodel van uranoceen
Algemeen
Molecuulformule	C16H16U
IUPAC-naam	bis(η8-cyclooctatetraeen)uranium
Andere namen	uraniumcyclooctatetraenyl, U(COT)2
Molmassa	446,32715 g/mol
SMILES	[U].[CH-]1[CH-][CH-][CH-][CH-][CH-][CH-][CH-]1.[CH-]1[CH-][CH-][CH-][CH-][CH-][CH-][CH-]1
InChI	1S/2C8H8.U/c2*1-2-4-6-8-7-5-3-1;/h2*1-8H;/q2*-8;
CAS-nummer	11079-26-8
PubChem	139204
Wikidata	Q420310
Beschrijving	Groene kristallen
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
Gevaar
H-zinnen	H330 - H300 - H373 - H411
EUH-zinnen	geen
P-zinnen	geen
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand	vast
Kleur	groen
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal    Scheikunde

Uranoceen (ook aangeduid met U(COT)₂) is een organische verbinding van uranium en heeft als brutoformule C₁₆H₁₆U. Het was de eerste organische uraniumverbinding die werd gesynthetiseerd. De stof komt voor als groene pyrofore kristallen.

Synthese[bewerken | brontekst bewerken]

Uranoceen werd voor het eerst gesynthetiseerd in 1968 door de researchgroep rond Andrew Streitwieser. Hierbij liet men het dikaliumzout van cyclo-octatetraeen reageren met uranium(IV)chloride:^[1]

${\displaystyle {\ce {2K + C8H8 -> K2(C8H8)}}}$

${\displaystyle {\ce {2K2(C8H8) + UCl4 -> U(C8H8)2 + 4KCl}}}$

Structuur en eigenschappen[bewerken | brontekst bewerken]

Uranoceen is een radioactieve pyrofore stof en stabiel voor hydrolyse. De twee cyclooactetraenyl-liganden liggen evenwijdig ten opzichte van elkaar en zijn vlak. Hoewel cyclooctatetraeen als neutrale stof een "badkuipmodel" heeft en geen aromatische verbinding is, voldoet het dianion wel aan de regel van Hückel namelijk dat een verbinding aromatisch kan zijn als het aantal π-elektronen voldoet aan 4n + 2, met in dit geval n = 2. Het aromatische karakter van het dianion komt zowel in de stabiliteit van de verbinding als het vlak zijn van de ringen tot uiting. In vaste toestand staan de twee ringen geëclipseerd ten opzichte van elkaar: de koolstofatomen van de ene ring liggen recht boven de koolstofatomen van de andere ring in. In oplossing roteren de ringen ten opzichte van elkaar en kunnen ze ook een geschrankte conformatie aannemen. Het energieverschil tussen beide toestanden is evenwel klein.

Uranoceen is paramagnetisch.

Uranium-COT-binding[bewerken | brontekst bewerken]

Via foto-emissiespectroscopie is duidelijk geworden dat de binding tussen het uraniumatoom en de twee liganden geschiedt door een overlap van de 6d-orbitalen van uranium met het gedelokaliseerde pi-systeem van de liganden.^[2]

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

• Metalloceen