Trafo- en gashuisjes Java-eiland

Trafo- en gashuisjes Java-eiland
Trafohuisje in de Tosarituin (augustus 2019)
Locatie
Locatie	Amsterdam, Java-eiland
Coördinaten	52° 23′ NB, 4° 56′ OL
Status en tijdlijn
Oorspr. functie	trafohuis, gasreduceerstation
Bouw gereed	1994
Bouwinfo
Architect	Huibert Groenendijk
Portaal    Civiele techniek en bouwkunde

De Trafo- en gashuisjes Java-eiland betreft een aantal gebouwtjes verspreid geplaatst over het Java-eiland.

Voordat de woningbouw hier in de jaren negentig kwam, schreef het Gemeente-energiebedrijf een ontwerpwedstrijd uit voor de eerste gebouwtjes, als ware het te plaatsen artistieke kunstwerken. Ontwerpers werd gevraagd trafo- en gashuisjes te ontwerpen voor een nog kale zandvlakte op het Java-eiland in het Oostelijk Havengebied. Industrieel ontwerper Huibert Groenendijk won die wedstrijd. Groenendijk liet zich inspireren door de oude opzet van een dorp; bewoning rondom de centraal gelegen kerk met toren. Hij zette dat om naar de gebouwen en torens van de elektriciteitscentrales rondom Amsterdam, zoals de Centrale Hemweg en liet vervolgens te torens weg. Een trafhuisje in de vorm van een kathedraal bleef over.

In totaal ontwierp hij vijf trafohuisjes vijf elektrahuisjes (5 meter lang en 3,32 hoog) en twee gashuisjes (3,60 meter lang en 3,32 meter hoog). Ze staan opgesteld in de "tuinen" zoals Imogirituin, een van oost naar west lopend wandel- en fietsgebied verbonden door de bruggen van Guy Rombouts en Monica Droste. Sommige huisjes staan enigszins verdekt opgesteld; andere staan pontificaal in het zicht. Groenendijk schreef golvende wanden voor en gaf ze de kleuren antraciet en aluminium mee. De kapelletjes, zoals Groenendijk ze wel omschreef, hebben een verhoogd middendeel met lagere zijbeuken.

Huibert Groenendijk werd ervoor in 1994 genomineerd voor de Design Prijs Rotterdam.

Zie de categorie Trafo - gashuisjes Java-eiland van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.