Susan Smit

Susan Smit
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Algemene informatie
Volledige naam	Susan Smit
Geboren	24 februari 1974
Geboorteplaats	Leiden
Land	Nederland
Beroep	schrijfster, columniste, voormalig fotomodel
Werk
Jaren actief	2001-heden
Uitgeverij	Arena, Pimento, Lebowski Publishers
Dbnl-profiel
(en) IMDb-profiel
Website
Portaal    Literatuur

Susan Smit (Leiden, 24 februari 1974) is een Nederlandse schrijfster, columniste en voormalig fotomodel.^[1]

Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]

Ze groeide op in Noordwijk, haar vader baatte een strandpaviljoen uit. Haar voortgezet onderwijs volgde ze aan het College Leeuwenhorst te Noordwijkerhout (1987-1993).^[2] Ze werd als fotomodel ontdekt op het strand van Noordwijk, maar haar werk als internationaal fotomodel vond Smit oppervlakkig en eenzaam. Daarnaast was ze zangeres van de groep JKP Project. Ze kreeg behoefte aan meer inhoud en in 1994 ging ze culturele studies, Nederlandse taal- en letterkunde, studeren aan de Universiteit van Amsterdam (1994 propedeuse-1997). Hierbij liep zij in het eerste halfjaar van 1997 stage bij het links-radicale actieblad Ravage. Op haar 26e studeerde ze aan de Universiteit van Amsterdam af in culturele studies^[3], met Nederlandse Taal- en Letterkunde als hoofdvak.^[4]

Na een artikel geschreven te hebben over moderne heksen, verdiepte ze zich in de geschiedenis van hekserij. Ze leerde over magie en het effect van kruiden en begon rituelen uit te oefenen. Ze liet zich uiteindelijk als heks inwijden. Hekserij is volgens Smit geen geheimzinnig geloof waarbij een heks toverdrankjes brouwt en op een bezemsteel vliegt, maar een spiritueel iets. Hekserij heeft volgens haar te maken met 'meditatie, reïncarnatie, natuurgeneeswijzen, intuïtieve ontwikkeling en verantwoordelijkheid nemen voor je eigen leven'. Over de periode waarin ze zich in hekserij begon te verdiepen, schreef ze het boek Heks (2001). Het boek werd tot dusver twaalf keer herdrukt. In 2021 verscheen haar roman De heks van Limbricht, gebaseerd op het leven van Entgen Luyten. Luyten was een vrouw die in het einde van de zeventiende eeuw naar aanleiding van een paar ongelukkige voorvallen werd beschuldigd van, en door de inquisitie veroordeeld wegens hekserij.^[5]

In november 2003 bracht ze haar tweede boek uit, Wijze Vrouwen. Dit gaat over liefde, moed, feminisme en magie. Haar derde boek verscheen in 2004: De stad en de sterren. Het boek is bedoeld als zoektocht naar een balans tussen spirituele diepgang en 'het jachtige moderne leven'.

Haar eerste roman verscheen in september 2005: Elena's vlucht. De historische roman gaat over de onmogelijke liefde tussen een Roma-meisje en een katholieke jongen. Het speelt zich af in Europa in de periode tussen de twee wereldoorlogen.

In 2006 verscheen De Zweefmolen, waarin Smit therapieën ondergaat die ze met een knipoog beschrijft.

Ze maakte, met Ronald Giphart, Kluun, Tommy Wieringa, Saskia Noort en Herman Koch, deel uit van het schrijversgezelschap NightWriters, met wie ze optrad in thuishonk het Comedy Theater in Amsterdam, op Curaçao en in theaters door het land. Ze nam in 2007 zitting in de jury van de Gouden Strop, de prijs voor de beste thriller. Ze stelde samen met Siska Mulder namens het schrijverscollectief Writers on Heels een verhalenbundel samen, De Verleiding. Haar boek Letterhonger (2008) is een verhalenbundel over haar privéleven en schrijverschap. In 2009 verscheen 100 spirituele plekken die je gezien moet hebben over haar reizen naar spirituele plekken.

In 2010 verscheen haar tweede historische roman Vloed, gebaseerd op het leven van haar overgrootmoeder Adriana van Konijnenburg.Vloed kreeg lovende kritieken en betekende haar doorbraak naar het grote lezerspubliek. In de zomer van 2011 was er een toneelbewerking van te zien: ‘Vloed, in het spoor van Adriana’. Ze nam zitting in de jury voor de Libris Literatuurprijs 2010. In oktober van dat jaar verscheen Wijze mannen, het vervolg op Wijze vrouwen, waarvoor ze in dialoog ging met o.a. Deepak Chopra, Paulo Coelho en Eckhart Tolle.

Tijdens haar eerste zwangerschap schreef ze een boek over haar ervaringen en inzichten: Zwanger met lichaam en ziel. Spiritualiteit rondom zwangerschap, geboorte en kraamtijd. In 2012 verscheen Zoals jij bemint, met korte verhalen over liefde en lust, Later dat jaar kwam de essaybundel Sterrenstof uit, die de Paravisie Award voor Beste Spirituele Boek 2012 won.

In 2013 verscheen de roman Gisèle over de dichter A. Roland Holst, beeldend kunstenares Gisèle van Waterschoot-van der Gracht en actrice Mies Peters ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. In 2015 verscheen haar autobiografische boek En dan de liefde. Lotgevallen van een romantica.

In oktober 2016 verscheen haar historische roman De eerste vrouw over Lou Tellegen, Nederlands grootste Hollywoodster in de tijd van de stomme film, en zijn echtgenote, de Amerikaanse operaster Geraldine Farrar. In november 2016 verscheen Laat het los & andere tegelsprookjes, waarin ze speels en kritisch spirituele oneliners fileert. In april verscheen Hotel Hartzeer, dat Smit samen met Marion Pauw schreef, een gids over liefdesverdriet.

Privéleven[bewerken | brontekst bewerken]

Susan Smit is moeder van twee kinderen uit haar relatie met Peter Veldhoven (2009-2015) en woont in Amsterdam.^[6] In 2019 trouwde ze met journalist Onno Aerden.

Media[bewerken | brontekst bewerken]

Smit verschijnt regelmatig in de media, met name vanwege haar achtergrond als schrijfster, maar ook als boekenrecensent. Van 2005 tot 2009 besprak ze elke woensdag boeken in het tv-programma Goedemorgen Nederland en in 2008 presenteerde ze het boekenprogramma Uitgelezen op de zender Het Gesprek. Voor Ivo Niehes TV Show op Reis interviewde ze buitenlandse schrijvers. Vanaf oktober 2017 tot augustus 2020 was Smit elke vrijdag als boekrecensent (Het boekenhoekje) te zien in 5 Uur Live met Daphne Bunskoek op RTL 4. Ze was juryvoorzitter van de Bookspot Lezersprijs 2018 en is samen met Arthur Japin ambassadeur voor Leesbevordering, waarbij ze zich inzet voor projecten die het lezen stimuleren.

Ze speelde zichzelf in een aflevering van Gooische Vrouwen en was te gast bij Rik Felderhof in het programma Schrijvers op de veranda in Tanzania. Ze verscheen in een seizoen van BNN's Ranking the Stars. Ze maakte een reis door Costa Rica voor omroep LLink. Voor Plan Nederland maakte ze een documentaire over uitgebuite meisjes in Bangladesh die in 2009 door LLink werd uitgezonden. In 2014 reisde ze door Zweden en Noorwegen voor het Net5-programma De volgende stap en was ze een kandidaat in de dirigeerwedstrijd Maestro. Ook was Smit in 2018 een van de gasten in het programma 5 Jaar Later waarin ze werd geïnterviewd door Beau van Erven Dorens.

Bibliografie[bewerken | brontekst bewerken]

• 2001 • Heks (non-fictie)
• 2003 • Wijze Vrouwen^[4] (in 2010 opnieuw uitgebracht met een aanvullend interview met Annemarie van Gaal)
• 2004 • De stad en de sterren (non-fictie)
• 2005 • Elena's Vlucht (roman)
• 2006 • De Zweefmolen (non-fictie)
• 2007 • bijdrage in de verhalenbundel De Verleiding namens de Writers On Heels
• 2007 • Wat er niet meer is (novelle)
• 2008 • Letterhonger (bundel)
• 2008 • Kijk naar me (novelle)
• 2009 • 100 Spirituele plekken die je gezien moet hebben (non-fictie)
• 2009 • bijdrage in de verhalenbundel Stampvol verhalen namens Room to Read
• 2010 • Vloed (roman)
• 2010 • bijdrage in de verhalenbundel Wereldmeiden namens de Plan Nederland-campagne Because I’m a Girl
• 2010 • bijdrage in de verhalenbundel Puur gelul
• 2010 • Wijze mannen
• 2011 • Zwanger met lichaam en ziel
• 2012 • Zoals Jij Bemint (korte verhalen)
• 2013 • 86
• 2013 • Gisèle^[4] (roman)
• 2015 • En dan de liefde^[4]
• 2016 • De eerste vrouw^[4] (roman)
• 2016 • Laat het los & andere tegelsprookjes
• 2017 • Hotel Hartzeer (met collega Marion Pauw)
• 2020 • Tropenbruid
• 2021 • De heks van Limbricht^[5]
• 2022 • De wijsheid van de heks
• 2023 • Heksenmonument (een bijdrage aangeleverd)
• 2024 • Alles wat beweegt

Bestseller 60[bewerken | brontekst bewerken]

Trivia[bewerken | brontekst bewerken]

Ze sprak de stem in van Griselda in de Nederlandstalige versie van de film Shrek Forever After. Ze noemt zichzelf tevens heks^[7][8], een fenomeen dat haar naar eigen zeggen greep toen ze er in 2000 een artikel over schreef.