Sandy Posey

Sandy Posey
Sandy Posey tijdens de repetities voor het Grand Gala du Disque Populaire in 1968
Algemene informatie
Volledige naam Sandra Lou Posey
Alias Sandy Posey
Geboren 18 juni 1944
Geboorteplaats JasperBewerken op Wikidata
Land Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Werk
Jaren actief 1965-heden
Genre(s) Pop, country
Beroep Zangeres
Instrument(en) zang
Label(s) MGM, Columbia, King Records e.a.
(en) AllMusic-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) IMDb-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Sandra Lou (Sandy) Posey (Jasper, Alabama, 18 juni 1944) is een Amerikaanse zangeres.

In de jaren zestig van de 20e eeuw had ze drie hits in het popgenre, die alle drie de twaalfde plaats haalden in de Billboard Hot 100. In de jaren zeventig stapte ze over op countrymuziek, met redelijk succes.

Carrière[bewerken | brontekst bewerken]

In de vroege jaren zestig trad Posey op als achtergrondzangeres. Ze zong onder andere op opnamen van Elvis Presley, Bobby Goldsboro en Percy Sledge (ze zong ook mee bij When a Man Loves a Woman).

In 1965 nam ze als solozangeres een plaat op, Kiss Me Goodnight, die flopte. Daarna volgden echter drie singles die alle drie schoten in de roos waren. Ze brachten het alle drie tot nummer 12 in de Billboard Hot 100:

  • Born a Woman (toppositie in augustus 1966) had een wat melodramatische tekst (‘You're born to be stepped on, lied to, cheated on’: ‘Je bent geboren om vertrapt, belogen, bedrogen te worden’), maar sloeg aan. Ook in andere landen werd het nummer een succes: 24 in Groot-Brittannië, 27 in Nederland.[1]
  • Single Girl (toppositie in januari 1967) vertelt hoe triest het leven is voor een meisje alleen. Het nummer haalde de 15e plaats in de UK Singles Chart,[2] maar scoorde niet in Nederland.
  • I Take It Back (toppositie in juli 1967) gaat over een meisje dat het uit wil maken met haar vriend, maar haar woorden direct terugneemt als ze ziet dat hij daardoor helemaal van streek raakt. In Groot-Brittannië kwam het nummer niet in de hitparade, maar in Nederland haalde het de vierde plaats.[3]

Volgende platen waren veel minder succesvol.

In 1968 kwam ze naar Nederland, waar ze optrad op het Grand Gala du Disque Populaire. In hetzelfde jaar trouwde ze met Wade Cummings, een Elvis Presley-imitator die optreedt onder de naam Elvis Wade.

In 1971 veranderde ze haar repertoire en ging ze countrymuziek zingen. Met haar platen haalde ze regelmatig de Hot Country Songs, de hitlijst voor dit genre die Billboard bijhoudt, maar de hoogste positie die ze ooit bereikt heeft, was de 18e plaats. Sommige liedjes zijn christelijk geïnspireerd.

Na 1983 bleven de hits uit, maar ze treedt nog steeds op (soms met haar man) en maakt nog steeds platen. Ook is ze een veelgevraagde achtergrondzangeres.

Discografie (selectie)[bewerken | brontekst bewerken]

In de lijst met singles zijn alleen de platen met een notering in de Billboard Hot 100 (BH100) of de Hot Country Songs (HCS) opgenomen.

Singles[bewerken | brontekst bewerken]

  • 1966: Born a Woman (BH100: 12)
  • Single Girl (BH100: 12)
  • 1967: What a Woman in Love Won't Do (BH100: 31)
  • I Take It Back (BH100: 12)
  • Are You Never Coming Home (BH100: 59)
  • 1972: Bring Him Safely Home to Me (HCS: 18)
  • Why Don't We Go Somewhere and Love (HCS: 51)
  • Happy, Happy Birthday Baby (HCS: 36)
  • 1973: Don't (HCS: 39)
  • 1976: Trying to Live Without You Kind of Days (HCS: 99)
  • It's Midnight (Do You Know Where Your Baby Is?) (HCS: 93)
  • 1978: Born to Be with You (HCS: 21)
  • Love, Love, Love/Chapel of Love (HCS: 26)
  • 1979: Love Is Sometimes Easy (HCS: 26)
  • Try Home (HCS: 82)
  • 1983: Can't Get Used to Sleeping Without You (HCS: 88)

LP’s[bewerken | brontekst bewerken]

  • 1966: Born a Woman
  • 1967: A Single Girl
  • Sandy Posey Featuring "I Take It Back"
  • The Best of Sandy Posey
  • 1968: Looking at You
  • The Very Best of Sandy Posey
  • 1972: Why Don't We Go Somewhere and Love
  • 1982: Because of You

Verzamel-cd’s[bewerken | brontekst bewerken]

  • 2002: Single Girl: Very Best of MGM Years
  • 2004: Born to Be Hurt: Anthology 1966-1982

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]