Sam Querrey

Sam Querrey
Sam Querrey
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van Verenigde Staten Amerikaanse
Geboorteplaats San Francisco
Geboortedatum 7 oktober 1987
Woonplaats Las Vegas
Lengte 1,98 m
Profdebuut 2006
Slaghand rechts
Totaal prijzengeld 13.679.265 US dollar
Coach Craig Boynton
Profiel (en) ATP-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 385–330
Titels 10
Hoogste positie 11e (26 februari 2018)
Huidige positie 281e (12 juli 2022)
Olympische Spelen 1e ronde (2008)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 3e ronde (2007, 2008, 2013, 2014, 2016)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 3e ronde (2013)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon Halve finale (2017)
Vlag van Verenigde Staten US Open Kwartfinale (2017)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 177–188
Titels 5
Hoogste positie 23e (17 mei 2010)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 3e ronde (2010)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 3e ronde (2008)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2e ronde (2009, 2015)
Vlag van Verenigde Staten US Open Halve finale (2015)
Laatst bijgewerkt op: 4 juli 2021
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Sam Austin Querrey (San Francisco, 7 oktober 1987) is een Amerikaans tennisser. Hij is prof sinds 2006. Hij kwam in 2007 voor het eerst de top 100 en de top 50 binnen. Zijn hoogste plaats op de ATP-ranglijst is de 17e, die hij behaalde op 31 januari 2011.

Querrey schreef in zijn carrière tien enkeltoernooien en vijf herendubbeltoernooien op zijn naam. Hij won ook drie challengers in het enkelspel. Zijn beste resultaat in het enkelspel op een grandslamtoernooi is de halve finale op Wimbledon 2017.

Carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Jaarverslagen[bewerken | brontekst bewerken]

Junioren[bewerken | brontekst bewerken]

Als junior haalde Querrey de kwartfinale op het juniorentoernooi van de US Open in 2004 en van Roland Garros in 2005. In 2005 maakte hij ook zijn grandslamdebuut op de US Open in het dubbelspel, gekoppeld aan Donald Young. Het duo verloor in de eerste ronde.

2006[bewerken | brontekst bewerken]

Querrey werd proftennisser in 2006. In februari speelde hij zijn eerste toernooi op ATP-niveau, in San José. Zijn eerste winst op ATP-niveau behaalde hij op het Masterstoernooi van Indian Wells, waar hij in de eerste ronde zijn landgenoot Bobby Reynolds klopte. In de tweede ronde verloor hij van James Blake. In juni won hij zijn eerste challenger, in Yuba City en een maand later zijn tweede, in Winnetka. In september maakte hij zijn grandslamdebuut in het enkelspel op de US Open. Hij haalde er de tweede ronde. In het najaar won hij nog de challenger in Lubbock.

2007 - 2008[bewerken | brontekst bewerken]

Op zijn eerste Australian Open haalde Querrey de derde ronde. Op de andere grandslamtoernooien van 2007 werd hij telkens in de eerste ronde uitgeschakeld. Op de US Open haalde hij in het dubbelspel echter wel de kwartfinale. Zijn beste resultaten van het jaar waren twee kwartfinales in februari (in Memphis en Las Vegas) en de halve finale in Indianapolis en zijn eerste Masterskwartfinale in Cincinnati tijdens de zomermaanden. In januari 2007 was Querrey voor het eerst de top 100 binnengekomen en in augustus van dat jaar de top 50. Hij eindigde het jaar voor het eerst binnen de top 100, op plaats 63.

Begin 2008 evenaarde hij met een derde ronde op de Australian Open zijn prestatie van 2007. In februari haalde hij de halve finale in Delray Beach en een maand later won hij zijn eerste ATP-toernooi door in de finale van het ATP-toernooi van Las Vegas de Zuid-Afrikaan Kevin Anderson te verslaan. In april haalde hij de kwartfinale op de Masters van Monte Carlo. Op Roland Garros en Wimbledon verloor hij in de eerste ronde. Tijdens de zomer haalde hij zoals het jaar ervoor de halve finale in Indianapolis. Hij nam ook deel aan de Olympische Spelen in Peking, waar hij in de eerste ronde van het olympisch tennistoernooi werd uitgeschakeld door de Rus Igor Andrejev. Ook in het dubbelspel verloor hij, met John Isner, in de eerste ronde van het Russische duo Andrejev-Davydenko. Op de US Open haalde hij zijn beste grandslamresultaat door de vierde ronde te bereiken. Hij eindigde het jaar voor het eerst binnen de top 50, op plaats 39.

2009 - 2010[bewerken | brontekst bewerken]

Querrey startte 2009 sterk met een finaleplaats in Auckland. Op de Australian Open lag hij er echter al in de openingsronde uit. In februari haalde hij twee kwartfinales: in San José en Memphis. Op Roland Garros verloor hij in de eerste ronde en op Wimbledon haalde hij de derde ronde. Tijdens de zomermaanden haalde hij enkele prachtige resultaten: drie finales (in Newport, Indianapolis en New Haven) en zijn tweede toernooizege, in Los Angeles. Na de US Open, waar hij de derde ronde haalde, kwam hij niet meer in actie door een bizar ongeluk in Bangkok waarbij hij door een glazen tafel zakte en de glasscherven in zijn rechterarm sneden en bijna belangrijke zenuwen raakten. Querrey eindigde het jaar op plaats 25.

Querrey startte 2010 met drie eersterondeverliezen, waaronder op de Australian Open. In februari haalde hij de halve finale in San José, en won hij het derde toernooi van zijn carrière, in Memphis, door zijn landgenoot John Isner in drie sets te kloppen. In beide toernooien wist Querrey trouwens ook het dubbelspel te winnen. Hij zette zijn goede vorm door met een enkelfinale in Houston en een dubbelfinale op de Masters van Rome in april en winst op het graveltoernooi van Belgrado in mei. Querrey was de eerste Amerikaan sinds 2003 die een Europees graveltoernooi wist te winnen.[1] Hij maakte ook deel uit van het Amerikaanse team dat in mei de finale haalde van de World Team Cup. Op Roland Garros werd hij verrassend in de eerste ronde gewipt door Robby Ginepri, maar Querrey maakte een goede overstap naar het gras met een toernooizege in Londen[2] en een vierde ronde op Wimbledon. Zijn overwinning in Londen maakte van Querrey de eerste speler van het seizoen die drie titels op drie verschillende ondergronden had gewonnen. Door zijn goede resultaten op gras kwam Querrey begin juni voor het eerst de top 20 binnen. Tijdens de zomer won hij zijn vierde titel van het jaar in Los Angeles. Op de US Open raakte hij tot de vierde ronde. Het najaar was echter niet zo succesvol als eerdere helft van het jaar, aangezien Querrey op de meeste toernooien in de eerste ronde werd uitgeschakeld. Niettemin haalde hij in november met een 18e plaats zijn hoogste positie op de ATP-ranglijst tot dan toe. Hij sloot het jaar ook af op die 18e plaats. Voor het eerst eindigde hij het tennisjaar in de top 20.

2011[bewerken | brontekst bewerken]

Querrey verloor op de Australian Open meteen in de eerste ronde. Eind januari haalde hij de 17e plaats op de ATP-ranglijst en verbeterde hij zo zijn beste plaats tot dan toe met één plaats. In februari haalde hij de kwartfinale op het ATP-toernooi van Memphis, zijn beste resultaat van het voorjaar. Op Roland Garros verloor hij in de tweede ronde. In het dubbelspel was hij echter succesvoller, met een finaleplaats in Houston, een halve finale op de Madrid Masters en winst op het Masterstoernooi van Rome.[3] Querrey kwam na het ATP-toernooi van Londen gedurende drie maanden niet meer in actie door een operatie aan de elleboog en miste zo Wimbledon en de US Open.[4] Hij kwam terug op het circuit in september. Hij haalde nog een challengerfinale en de kwartfinale op het ATP-toernooi van Valencia. Mede door zijn afwezigheid en de tegenvallende resultaten eindigde Querrey het jaar op de 93e plaats.

Davis Cup[bewerken | brontekst bewerken]

Querrey speelde in 2008 voor het eerst voor het Amerikaanse Davis Cupteam, in een duel tegen Spanje in de halve finale van de Wereldgroep. Hij speelde in 2008 en 2010 in de Davis Cup. In totaal speelde hij vijf enkelpartijen, waarvan hij er één won.

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
Grand Slam
Olympische Spelen
tot 2009 vanaf 2009
Tennis Masters Cup ATP Finals
ATP Masters Series ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold ATP Tour 500
ATP International Series ATP Tour 250

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Nr. Datum Toernooi Ondergrond Tegenstander in finale Score Details
Gewonnen finales
1. 9 maart 2008 Vlag van Verenigde Staten ATP Las Vegas Hardcourt Vlag van Zuid-Afrika Kevin Anderson 4-6, 6-3, 6-4 Details
2. 2 augustus 2009 Vlag van Verenigde Staten ATP Los Angeles Hardcourt Vlag van Australië Carsten Ball 6-4, 3-6, 6-1 Details
3. 21 februari 2010 Vlag van Verenigde Staten ATP Memphis Hardcourt Vlag van Verenigde Staten John Isner 6-7, 7-6, 6-2 Details
4. 9 mei 2010 Vlag van Servië ATP Belgrado Gravel Vlag van Verenigde Staten John Isner 3-6, 7-6, 6-4 Details
5. 13 juni 2010 Vlag van Verenigd Koninkrijk ATP Londen Gras Vlag van Verenigde Staten Mardy Fish 7-6, 7-5 Details
6. 1 augustus 2010 Vlag van Verenigde Staten ATP Los Angeles Hardcourt Vlag van Verenigd Koninkrijk Andy Murray 5-7, 7-6(2), 6-3 Details
7. 29 juli 2012 Vlag van Verenigde Staten ATP Los Angeles Hardcourt Vlag van Litouwen Ričardas Berankis 6–0, 6–2 Details
8. 21 februari 2016 Vlag van Verenigde Staten ATP Delray Beach Hardcourt Vlag van Verenigde Staten Rajeev Ram 6-4, 7-6(6) Details
9. 4 maart 2017 Vlag van Mexico ATP Acapulco Hardcourt Vlag van Spanje Rafael Nadal 6-3, 7-6(3) Details
10. 5 augustus 2017 Vlag van Mexico ATP Cabo San Lucas Hardcourt Vlag van Australië Thanasi Kokkinakis 6-3, 3-6, 6-2 Details
Verloren finales
1. 17 januari 2009 Vlag van Nieuw-Zeeland ATP Auckland Hardcourt Vlag van Argentinië Juan Martín del Potro 6-4, 6-4 Details
2. 12 juli 2009 Vlag van Verenigde Staten ATP Newport Gras Vlag van Verenigde Staten Rajeev Ram 6-7, 7-5, 6-3 Details
3. 27 juli 2009 Vlag van Verenigde Staten ATP Indianapolis Hardcourt Vlag van Verenigde Staten Robby Ginepri 2-6, 4-6 Details
4. 30 augustus 2009 Vlag van Verenigde Staten ATP New Haven Hardcourt Vlag van Spanje Fernando Verdasco 4-6 6-7(6) Details
5. 5 april 2010 Vlag van Verenigde Staten ATP Houston Gravel Vlag van Argentinië Juan Ignacio Chela 7-5, 4-6, 3-6 Details
6. 12 april 2015 Vlag van Verenigde Staten ATP Houston Gravel Vlag van Verenigde Staten Jack Sock 6-7, 6-7 Details
7. 28 juni 2015 Vlag van Verenigd Koninkrijk ATP Nottingham Gras Vlag van Oezbekistan Denis Istomin 6-7, 6-7 Details
8. 18 februari 2018 Vlag van Verenigde Staten ATP Uniondale Hardcourt (i) Vlag van Zuid-Afrika Kevin Anderson 6–4, 3–6, 6-7(1) Details
9. 29 juni 2019 Vlag van Verenigd Koninkrijk ATP Eastbourne Gras Vlag van Verenigde Staten Taylor Fritz 3-6, 4-6 Details
10. 26 juni 2021 Vlag van Spanje ATP Mallorca Gras Vlag van Rusland Daniil Medvedev 4-6, 2-6 Details
Gewonnen challengers
1. 5 juni 2006 Vlag van Verenigde Staten Yuba City Hardcourt Vlag van Verenigde Staten Sam Warburg 7-6, 6-1
2. 12 juli 2006 Vlag van Verenigde Staten Winnetka Hardcourt Vlag van Italië Andrea Stoppini 6-2, 6-3
3. 18 september 2006 Vlag van Verenigde Staten Lubbock Hardcourt Vlag van Israël Noam Okun 6-1, 6-4
4. 22 april 2014 Vlag van Verenigde Staten Sarasota Gravel Vlag van Italië Paolo Lorenzi 6-1, 6-7(3), 6-3
5. 28 september 2014 Vlag van Verenigde Staten Napa Hardcourt Vlag van Verenigde Staten Tim Smyczek 6-3, 6-1
6. 5 oktober 2014 Vlag van Verenigde Staten Sacramento Hardcourt Vlag van Verenigde Staten Stefan Kozlov 6-3, 6-4
7. 12 oktober 2014 Vlag van Verenigde Staten Tiburon Hardcourt Vlag van Australië John Millman 6-4, 6-2

Dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Nr. Datum Toernooi Ondergrond Partner Tegenstanders in finale Score Details
Gewonnen finales herendubbel
1. 14 februari 2010 Vlag van Verenigde Staten ATP San José Hardcourt Vlag van Verenigde Staten Mardy Fish Vlag van Duitsland Benjamin Becker
Vlag van Argentinië Leonardo Mayer 		7-6, 7-5 Details
2. 15 februari 2010 Vlag van Verenigde Staten ATP Memphis Hardcourt Vlag van Verenigde Staten John Isner Vlag van Verenigd Koninkrijk Ross Hutchins
Vlag van Australië Jordan Kerr 		6-4, 6-4 Details
3. 8 mei 2011 Vlag van Italië ATP Rome Gravel Vlag van Verenigde Staten John Isner Vlag van Verenigde Staten Mardy Fish
Vlag van Verenigde Staten Andy Roddick 		Walk-over Details
4. 15 april 2012 Vlag van Italië ATP Houston Gravel Vlag van Verenigde Staten James Blake Vlag van Filipijnen Treat Conrad Huey
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dominic Inglot 		7–6(14), 6–4 Details
5. 22 mei 2016 Vlag van Zwitserland ATP Genève Gravel Vlag van Verenigde Staten Steve Johnson Vlag van Zuid-Afrika Raven Klaasen
Vlag van Verenigde Staten Rajeev Ram 		6-4, 6-1 Details
Verloren finales herendubbel
1. 25 april 2010 Vlag van Italië ATP Rome Gravel Vlag van Verenigde Staten John Isner Vlag van Verenigde Staten Bob Bryan
Vlag van Verenigde Staten Mike Bryan 		2-6, 3-6 Details
2. 4 april 2011 Vlag van Verenigde Staten ATP Houston Gravel Vlag van Verenigde Staten John Isner Vlag van Verenigde Staten Bob Bryan
Vlag van Verenigde Staten Mike Bryan 		7-6(4), 2-6, [5-10] Details
3. 18 maart 2012 Vlag van Verenigde Staten ATP Indian Wells Hardcourt Vlag van Verenigde Staten John Isner Vlag van Spanje Marc López
Vlag van Spanje Rafael Nadal 		2–6, 6–7(7) Details
4. 18 maart 2012 Vlag van Verenigde Staten ATP Washington Hardcourt Vlag van Zuid-Afrika Kevin Anderson Vlag van Filipijnen Treat Conrad Huey
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dominic Inglot 		6-7(5), 7-6(7), [5-10] Details
5. 27 juli 2014 Vlag van Verenigde Staten ATP Atlanta Hardcourt Vlag van Verenigde Staten Steve Johnson Vlag van Canada Vasek Pospisil
Vlag van Verenigde Staten Jack Sock 		3-6, 7-5, [5-10] Details
6. 14 februari 2016 Vlag van Verenigde Staten ATP Memphis Hardcourt Vlag van Verenigde Staten Steve Johnson Vlag van Polen Mariusz Fyrstenberg
Vlag van Mexico Santiago González 		4-6, 4-6 Details
7. 8 januari 2017 Vlag van Australië ATP Brisbane Hardcourt Vlag van Luxemburg Gilles Müller Vlag van Australië Thanasi Kokkinakis
Vlag van Australië Jordan Thompson 		6-7(7), 4-6 Details
8. 29 oktober 2017 Vlag van Oostenrijk ATP Wenen Hardcourt (i) Vlag van Brazilië Marcelo Demoliner Vlag van India Rohan Bopanna
Vlag van Uruguay Pablo Cuevas 		6-7(7), 7-6(4), [9-11] Details

Landencompetities[bewerken | brontekst bewerken]

Nr. Datum Toernooi Ondergrond Partner(s) Tegenstanders in finale Score Details
Verloren finales
3. 22-24 september 2017 Vlag van Tsjechië Laver Cup Hardcourt (i) Vlag van Verenigde Staten John Isner
Vlag van Australië Nick Kyrgios
Vlag van Verenigde Staten Jack Sock
Vlag van Canada Denis Shapovalov
Vlag van Verenigde Staten Frances Tiafoe 		Vlag van Spanje Rafael Nadal
Vlag van Zwitserland Roger Federer
Vlag van Duitsland Alexander Zverev
Vlag van Kroatië Marin Čilić
Vlag van Oostenrijk Dominic Thiem
Vlag van Tsjechië Tomáš Berdych 		9-15 (12 wedstrijden) Details

Resultaten grote toernooien[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
– niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
w-v winst/verlies-balans

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021
grandslamtoernooien
Australian Open – 3R 3R 1R 1R 1R 2R 3R 3R 1R 1R 3R 2R 1R 3R 1R
Roland Garros – 1R 1R 1R 1R 2R 1R 3R 2R 1R 1R 1R 2R – 1R 1R
Wimbledon – 1R 1R 2R 4R – 3R 1R 2R 2R KF HF 3R KF g.t. 2R
US Open 2R 1R 4R 3R 4R – 3R 2R 3R 1R 1R KF 1R 1R 1R
ATP Masters 1000
Indian Wells 2R 2R 2R 3R 3R 4R 2R 4R 2R 1R 3R 2R KF 2R g.t.
Miami 1R 2R 2R 2R 2R 3R 2R 4R 2R 2R 2R 3R 3R 1R g.t. 1R
Monte Carlo – – KF – – – – – – – – – – – g.t. –
Madrid l.c. 2R 1R 1R – 1R – 2R 3R – – – g.t. –
Rome – – – 1R 1R 2R 2R 1R – 1R 1R 3R 1R – 1R –
Montreal/Toronto – – 1R 1R 2R – 3R – – 1R 2R 3R 2R – g.t.
Cincinnati 1R KF 2R 3R 2R – 2R 1R 2R 2R 1R 2R 2R 2R 1R
Shanghai l.c. – 2R – 3R 1R – 1R 1R 3R 2R 1R g.t.
Parijs – 1R 2R – 1R – KF – 2R – – 2R – 1R –
olympisch
Olympische Spelen g.t. 1R g.t. – g.t. – g.t.
statistieken
totaal aantal titels 0 0 1 1 4 0 1 0 0 0 1 1 0 0 0 0
eindejaarsranking 130 63 39 25 18 93 22 46 35 59 31 13 51 44 53

Dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021
grandslamtoernooien
Australian Open – – – 1R 1R 3R – – – 1R 1R 2R 3R 2R HF 3R 1R
Roland Garros – – 1R 3R 1R – 1R – – 1R 2R – 2R 1R – 1R 1R
Wimbledon – – – 1R 2R – – 1R – – 2R 1R 1R – – g.t. –
US Open 1R 1R KF 1R 2R – – 1R 1R 1R HF 1R – – 1R –
ATP Masters 1000
Indian Wells – – – 1R – HF 2R F 2R HF 2R 1R HF KF 1R g.t.
Miami – – 2R 1R – 2R 2R 1R 1R – HF 1R 2R HF KF g.t. 1R
Monte Carlo – – – – – – – – – – – – – – – g.t. –
Madrid l.c. – 2R HF – 2R – 1R 1R – – – g.t. –
Rome – – – – 1R F W 1R 1R – 1R 2R 1R 2R – – –
Montreal/Toronto – – – – – – – – – – – 1R – KF – g.t.
Cincinnati – – 1R 1R 2R 2R – 2R – HF 2R 1R – – – 1R
Shanghai l.c. – 1R – 2R – – 2R 1R – – 2R g.t.
Parijs – – – – – 2R – 1R – 1R – – 1R – – –
olympisch
Olympische Spelen g.t. – g.t. – g.t. – g.t.
statistieken
totaal aantal titels 0 0 0 0 0 2 1 1 0 0 0 1 0 0 0 0 0
eindejaarsranking 1414 838 110 205 152 30 38 45 216 64 38 97 57 72 79 179

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Commons heeft mediabestanden in de categorie Sam Querrey.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sam_Querrey&oldid=64628578"