Salpeterigzuur

Salpeterigzuur
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van salpeterigzuur
Algemeen
Molecuulformule HNO2
IUPAC-naam waterstofnitriet
Molmassa 47,01344 g/mol
SMILES
N(=O)O
InChI
1S/HNO2/c2-1-3/h(H,2,3)
CAS-nummer 7782-77-6
EG-nummer 231-963-7
PubChem 24529
Wikidata Q211891
Evenwichtsconstante(n) pKa = 3,398
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Salpeterigzuur of waterstofnitriet (HNO2) is een zwak anorganisch zuur dat onstabiel is en uitsluitend in een waterige oplossing kan bestaan.

Eigenschappen en reacties[bewerken | brontekst bewerken]

Salpeterigzuur kan worden gezien als het reactieproduct van het zuurvormende oxide distikstoftrioxide en water. Het wordt gevormd uit de disproportionering van stikstofdioxide in water:

Salpeterigzuur vormt de basis voor de zouten en esters die nitrieten worden genoemd. Waterstofnitriet wordt in situ bereid uit reactie van natriumnitriet en zoutzuur. Bij deze bereiding (die bij 0°C of lager verloopt) is een blauwe kleur te zien, die toe te schrijven is aan distikstoftrioxide. Bij verwarming ontstaat bruin gekleurd stikstofdioxidegas. Het instabiele zuur ontleedt volgens de reacties:

en

De zouten ervan worden gevormd door stikstofmonoxide te leiden door een geconcentreerde oplossing van een alkalihydroxide:

De verhitting van een waterige oplossing van salpeterigzuur leidt tot disproportionering tot salpeterzuur en stikstofmonoxide:

Aangezien het stikstofatoom in salpeterigzuur oxidatiegetal +III bezit, kan het door sterke oxidatoren (zoals kaliumpermanganaat in zwavelzuur) geoxideerd worden:

Toepassingen[bewerken | brontekst bewerken]

Anorganische nitrieten worden gebruikt als antioxidanten, bijvoorbeeld in witte wijn. Deze hebben de E-nummers E249 (kaliumnitriet) en E250 (natriumnitriet).

Enkele vaatverwijdende geneesmiddelen zijn nitriet-esters. Binnen deze klasse zijn voornamelijk de alkylnitrieten van belang.

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]