Sébastien Pocognoli

Sébastien Pocognoli
Sébastien Pocognoli
Persoonlijke informatie
Bijnaam Poco
Geboortedatum 1 augustus 1987
Geboorteplaats Luik, Vlag van België België
Lengte 181 cm
Been Links
Positie Linksback
Clubinformatie
Voetbalcarrière geëindigd in 2021
Huidige club Vlag van België Belgie -18
Functie Bondscoach
Jeugd

2000–2002
2002–2004
Vlag van België RFC Seraing
Vlag van België Standard Luik
Vlag van België KRC Genk
Senioren *
Seizoen Club W (G)
2004–2007
2007–2010
2010–2012
2013–2014
2014–2017
2016–2017
2017–2020
2020–2021
Vlag van België KRC Genk
Vlag van Nederland AZ
Vlag van België Standard Luik
Vlag van Duitsland Hannover 96
Vlag van Engeland West Bromwich
Vlag van Engeland Brighton & Hove
Vlag van België Standard Luik
Vlag van België Union Sint-Gillis
50(1)
64(5)
85(2)
30(0)
16(0)
20(1)
32(2)
7(0)
Interlands **
2002–2003
2003–2004
2004–2006
2006–2008
2008
2008–2014
Vlag van België België –16
Vlag van België België –17
Vlag van België België –19
Vlag van België België –21
Vlag van België België –23
Vlag van België België
19(1)
13(2)
20(2)
12(1)
6(0)
13(0)
Getrainde teams
2021–2022
2022–2023
2023–
Vlag van België Union Sint-Gillis (beloften)
Vlag van België KRC Genk (jeugd)
Vlag van België Belgie -18 (bondscoach)

* Bijgewerkt op 31 mei 2022
** Bijgewerkt op 3 januari 2020
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Sébastien Pocognoli (Luik, 1 augustus 1987) is een Belgisch voetbaltrainer en voormalig profvoetballer die meestal speelde als linksback. In België speelde hij bij KRC Genk, Standard Luik en Union Sint-Gillis. Daarnaast speelde hij in Nederland bij AZ, in Duitsland en in Engeland. Na zijn spelerscarrière werd hij trainer van beloftenteams. Pocognoli debuteerde in 2008 in het Belgisch voetbalelftal en nam deel aan de Olympische Zomerspelen in Beijing.

Clubcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Jeugd[bewerken | brontekst bewerken]

Pocognoli speelde in de jeugd van RFC Seraing, maar toen dat failliet ging verhuisden alle spelers automatisch naar Standard Luik. Daar speelde hij samen met onder andere Jonathan Legear, Kevin Mirallas en Jordan Remacle. In 2002, op zijn vijftiende, stapte hij over naar de jeugdopleiding van KRC Genk. "Standard had uitstekende trainers en jeugdploegen, maar in de A-ploeg raken was er als jong talent een onmogelijke opdracht", zei Pocognoli later over zijn overstap.[1]

KRC Genk[bewerken | brontekst bewerken]

Pocognoli stroomde in 2004 door naar de hoofdselectie van KRC Genk. Op 9 april 2004 maakte hij zijn officiële debuut voor de club: in de competitiewedstrijd tegen KAA Gent mocht hij van interim-trainer Ronny Van Geneugden, die Pocognoli kende van bij de jeugd, in de 66e minuut invallen voor Marco Ingrao. Onder trainer René Vandereycken verdween hij in het seizoen 2004/05 uit beeld, maar onder diens opvolger Hugo Broos werd hij een vaste waarde. Tijdens het seizoen 2006/07, waarin Genk lang meestreed voor de titel en uiteindelijk tweede eindigde, brak Pocognoli helemaal door. Het leverde hem in oktober 2006 een contractverlenging tot medio 2011 op.[2]

AZ[bewerken | brontekst bewerken]

Pocognoli ondertekende op 22 juni 2007 een vijfjarig contract bij AZ, dat ongeveer 2,75 miljoen euro voor hem betaalde.[3][4] Op het afscheidsfeest van Poco bij Genk verklaarde hij dat hij graag terugkwam om zijn carrière af te sluiten bij KRC.[bron?] Bij AZ werd hij ook een vaste waarde en won hij zijn eerste prijzen: de titel in 2009 en de Johan Cruijff Schaal 2009. Pocognoli deelde in die periode de kleedkamer met drie landgenoten: Mousa Dembélé, Maarten Martens en Gill Swerts.

Standard Luik[bewerken | brontekst bewerken]

In januari 2010 ondertekende Pocognoli een contract voor viereneenhalf jaar bij Standard Luik.[5] De transferprijs werd geschat op 2,2 miljoen euro. Op 7 februari 2010 debuteerde hij in een competitiewedstrijd tegen zijn ex-club KRC Genk. Een week later hielp hij zijn club met een doelpunt in de slotfase aan een 1-0-zege tegen KVC Westerlo.[6]

In het seizoen 2010/11 was Pocognoli een vaste waarde bij Standard, dat zich nipt plaatste voor Play-off 1 maar uiteindelijk na een legendarische inhaalrace tot de laatste speeldag meeknokte voor de landstitel. Op de voorlaatste speeldag van Play-off 1 blesseerde Pocognoli zich na een contact met Romelu Lukaku.[7] De verdediger raakte fit voor de titelwedstrijd tegen Genk, maar niet voor de bekerfinale tegen Westerlo vier dagen later.

Hannover 96[bewerken | brontekst bewerken]

Op 22 januari 2013 verkocht Standard Pocognoli voor 2 miljoen euro aan Hannover 96.[8] In het seizoen 2011/12 had Pocognoli met Standard viermaal tegen Hannover gespeeld in de Europa League: eerst tweemaal in de groepsfase, vervolgens tweemaal in de achtste finale. Een half jaar eerder had Hannover ook al de Braziliaanse verdediger Felipe gekocht van Standard.

Vier dagen na zijn transfer debuteerde hij in de Bundesliga tegen VfL Wolfsburg. Hij werd die wedstrijd na 34 minuten van het veld gestuurd na een kungfutrap aan het adres van Fagner. Het leverde hem meteen een schorsing van drie speeldagen op.[9] Pocognoli eindigde met Hannover twee keer in de middenmoot van de Bundesliga: eerst negende, dan tiende.

Engeland[bewerken | brontekst bewerken]

Pocognoli ondertekende in juli 2014 een driejarig contract bij West Bromwich Albion.[10] In het seizoen 2016/17 speelde hij op huurbasis bij Brighton & Hove Albion, waarmee hij naar de Premier League promoveerde.[11]

Standard Luik (II)[bewerken | brontekst bewerken]

Standard haalde Pocognoli in juni 2017 viereneenhalf jaar na zijn vertrek terug naar Luik.[12] Tijdens de voorbereiding op het seizoen 207/18 droegen verschillende Standard-spelers de aanvoerdersband, maar uiteindelijk werd Pocognoli door trainer Ricardo Sá Pinto aangesteld tot aanvoerder.[13] In zijn eerste seizoen kwam Pocognoli nog redelijk wat speeltijd, maar aanhoudende heuproblemen zorgden ervoor dat hij in het seizoen 2019/20 slechts twaalf officiële wedstrijden speelde in alle competities.[14][15]

In september 2019 verdween Pocognoli even naar de C-kern van Standard. Daar werd hij snel weer uit opgevist, maar toch speelde hij dat seizoen geen minuut voor Standard.[16] Begin januari 2020 werd het contract van Pocognoli in onderling overleg ontbonden.[17]

Union Sint-Gillis[bewerken | brontekst bewerken]

Een kleine week na zijn vertrek bij Standard ondertekende Pocognoli een contract van anderhalf jaar bij Union Sint-Gillis.[18] Eerder was ook Lommel SK – waar oude bekende Ronny Van Geneugden technisch directeur is – genoemd als optie.[19] Na vier wedstrijden in de Proximus League liep Pocognoli een zware knieblessure op, die hem tijdens quasi het volledige kampioenenseizoen 2020/21 aan de kant hield. Pas op 11 april 2021, toen Union al kampioen was, kon de verdediger zijn comeback maken: op het veld van Lommel SK viel hij in de blessuretijd in voor Deniz Undav.[20] Op 22 april 2021 maakte Pocognoli zijn afscheid als profvoetballer bekend.[21] Op de slotspeeldag van de competitie kreeg Pocognoli in zijn afscheidswedstrijd tegen KMSK Deinze de aanvoerdersband om de arm.[22] Enkele dagen later maakte Union bekend dat Pocognoli aan boord bleef als trainer van de U21.[23]

Clubstatistieken[bewerken | brontekst bewerken]

Seizoen Club Land Competitie Competitie Beker Internationaal Totaal
Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp.
2003/04 KRC Genk Vlag van België Jupiler Pro League 1 0 0 0 1 0
2004/05 0 0 0 0 0 0 0 0
2005/06 15 1 0 0 0 0 15 1
2006/07 30 0 4 0 34 0
2007/08 AZ Alkmaar Vlag van Nederland Eredivisie 28 2 0 0 5 1 33 3
2008/09 25 2 2 1 27 3
2009/10 11 1 4 0 5 0 20 1
Standard Luik Vlag van België Jupiler Pro League 10 1 0 0 6 0 16 1
2010/11 34 1 6 0 40 1
2011/12 32 0 5 0 14 0 51 0
2012/13 9 0 1 0 10 0
Hannover 96 Vlag van Duitsland Bundesliga 11 0 0 0 2 0 13 0
2013/14 19 0 1 0 20 0
2014/15 West Bromwich Albion Vlag van Engeland Premier League 15 0 1 0 16 0
2015/16 1 0 4 0 5 0
2016/17 Brighton & Hove Albion Championship 20 1 2 0 22 1
2017/18 Standard Luik Vlag van België Jupiler Pro League 24 2 3 0 27 2
2018/19 8 0 1 0 3 0 12 0
2019/20 0 0 0 0 0 0 0 0
Union Sint-Gillis Proximus League 4 0 0 0 4 0
2020/21 3 0 0 0 3 0
Totaal 300 11 34 1 35 1 369 13

Interlandcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

In juni 2007 maakte Pocognoli deel uit van het Belgische U21-team op het EK in Nederland. Hij scoorde in de groepsfase de gelijkmaker tegen Nederland (2-2).[24] Doordat België gelijkspeelde, plaatste het zich voor de halve finale van het EK en de Olympische Spelen 2008. België eindigde in China vierde nadat het de halve finale verloor van Nigeria en de finale voor de derde plaats van Brazilië. Pocognoli speelde op de Olympische Spelen elke wedstrijd mee.

Op 24 mei 2008 werd Pocognoli voor het eerst opgeroepen voor het Belgisch voetbalelftal, voor een oefeninterland tegen Italië.[25] Op 30 mei 2008 liet uitgerekend René Vandereycken hem debuteren tegen La Squadra Azzurra. Zes jaar later stond hij op de reservelijst voor het WK 2014 in Brazilië, maar bondscoach Marc Wilmots deed uiteindelijk geen beroep op hem.[26]

Interlands van Sébastien Pocognoli voor Vlag van België België
Datum Wedstrijd Uitslag Soort wedstrijd Doelpunten
Als speler bij Vlag van Nederland AZ Alkmaar
1. 30 mei 2008 Vlag van Italië ItaliëBelgië Vlag van België 3 - 1 Vriendschappelijk -
2. 28 maart 2009 Vlag van België België - Bosnië en Herzegovina Vlag van Bosnië en Herzegovina 2 - 4 Kwalificatie WK 2010 -
3. 29 mei 2009 Vlag van Chili Chili - België Vlag van België 1 - 1 Vriendschappelijk -
4. 31 mei 2009 Vlag van Japan Japan - België Vlag van België 4 - 0 Vriendschappelijk -
Als speler bij Vlag van België Standard Luik
5. 11 augustus 2010 Vlag van Finland Finland - België Vlag van België 1 - 0 Vriendschappelijk -
6. 17 november 2010 Vlag van Rusland Rusland - België Vlag van België 0 - 2 Vriendschappelijk -
7. 10 augustus 2011 Vlag van Slovenië Slovenië - België Vlag van België 0 - 0 Vriendschappelijk -
Als speler bij Vlag van Duitsland Hannover 96
8. 30 mei 2013 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten - België Vlag van België 2 - 4 Vriendschappelijk -
9. 14 augustus 2013 Vlag van België België - Frankrijk Vlag van Frankrijk 0 - 0 Vriendschappelijk -
10. 6 september 2013 Vlag van Schotland Schotland - België Vlag van België 0 - 2 Kwalificatie WK 2014 -
11. 15 oktober 2013 Vlag van België België - Wales Vlag van Wales 1 - 1 kwalificatie WK 2014 -
Als speler bij Vlag van Engeland West Bromwich Albion
12. 5 maart 2014 Vlag van België België - Ivoorkust Vlag van Ivoorkust 2 - 2 Vriendschappelijk -
13. 10 oktober 2014 Vlag van België België - Andorra Vlag van Andorra 6 - 0 Kwalificatie EK 2016 -
Totaal 0

Bijgewerkt t/m 10 oktober 2014[27]

Trainerscarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Na zijn spelerscarrière ging Pocognoli onmiddellijk aan de slag als belofentrainer van Union Sint-Gillis. Na een seizoen stapte Pocognoli, die inmiddels zijn trainersdiploma had behaald, over naar zijn ex-club KRC Genk, waar hij als trainer van de U18 aan de slag ging.[28][29] In augustus 2023 werd hij hoofdcoach van de U18 bij de Rode Duivels.

Erelijst[bewerken | brontekst bewerken]

Competitie
Aantal Jaren
Vlag van Nederland AZ
Kampioen Eredivisie 1x 2008/09
Johan Cruijff Schaal 1x 2009
Vlag van België Standard Luik
Beker van België 2x 2010/11, 2017/18

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Commons heeft mediabestanden in de categorie Sébastien Pocognoli.