Rodina

Всероссийская политическая партия «Родина»; Al-Russische Politieke Partij "Rodina"
	Logo
Personen
Partijleider	Aleksei Zjoeravljov
Zetels
Staatsdoema	1 / 450
Geschiedenis
Opgericht	14 augustus 2003; 29 september 2012; (heroprichting)
Opheffing	28 oktober 2006; —
Algemene gegevens
Actief in	Rusland
Hoofdkantoor	Moskou
Richting	Syncretisch; Extreemrechts; Extreemlinks; Links (2003-2006)
Ideologie	Nationalisme; Anticommunisme; Anti-Westers; Sociaal-conservatisme; sociaaldemocratie; Conservatisme
Kleuren	Rood; Blauw; Wit
Jongerenorganisatie	Tijgers van Rodina
Coalitie	Al-Russisch Volksfront
Internationale organisatie	Internationale Eurazianistische Beweging
Website	www.rodina.ru/
	Vlag
Portaal	Politiek

Rodina (Russisch: Партия "РОДИНА"; Rodina - Narodno-Patriotitsjeski Sojoez) is een Russische politieke partij die in 2003^[1] werd gevormd als coalitie van 30 nationalistische en linkse groepen. Ze werd opgericht door Dmitri Rogozin, Sergej Glazjev, Sergej Baboerin, Viktor Gerasjenko, Georgi Sjpak, Valentin Varennikov en anderen. De ideologie van de partij combineerde nationalisme met socialistische ideeën. In 2006 ging de partij op in Rechtvaardig Rusland. In 2012 werd Rodina heropgericht door Aleksei Zjoeravljov.^[2] Het hoofdkwartier van de partij bevindt zich in Moskou.

Rodina werd op 14 augustus 2003 opgericht als bundeling van de volgende partijen en groepen:

Partij van de Russische Regio's (Партия российских регионов)
Congres van Russische Gemeenschappen (Конгресс русских общин)
Voor een Fatsoenlijk Leven (За достойную жизнь»)
Nationale Oplevingspartij "Volkswil" (Партия национального возрождения «Народная воля»)
Socialistische Verenigde Partij van Rusland (Социалистическая единая партия России)

Bij de verkiezingen van de Doema in 2003 won Rodina 9,2 procent van de stemmen en verkreeg op die manier 37 van de 450 zetels in het parlement. De partij verloor echter steeds meer aanhang en in 2006 werd ze in veel regio's uitgesloten van de lokale verkiezingen. Een jaar eerder was ze, na een klacht van de LDPR uitgesloten van de verkiezingen in Moskou omdat ze raciale haat tegen inwoners uit de Kaukasus zou aanwakkeren. In maart 2006 stapte Rogozin plotseling op als leider en werd vervangen door zakenman Aleksandr Babakov, volgens veel analisten een poging om de druk van het Kremlin te verminderen, maar een aantal Rodina-aanhangers hadden zich eerder ook al tegen Rogozin uitgesproken vanwege zijn extreem nationalistische retoriek. Op 28 oktober 2006 ging Rodina samen met de Russische Partij van het Leven en de Russische Gepensioneerden Partij op in Rechtvaardig Rusland. Rogozin, Glazjev en Saveliejev gingen niet mee.

In 2012 werd Rodina opnieuw opgericht na een fusie van het Congres van Russische Gemeenschappen en ontevreden en uitgetreden leden van Rechtvaardig Rusland onder leiding van Aleksei Zjoeravljov. Ook Rogozin was betrokken bij de oprichting van het nieuwe Rodina.^[2] Het huidige Rodina is veel rechtser georiënteerd en militaristischer^[10] dan haar voorganger, maar kent desalniettemin enkele programmapunten die men eerder met links dan met rechts zal vereenzelvigen.^[10]

Na de heroprichting in 2012 behaalde Rodina bij de verkiezingen voor de Staatsdoema in 2012 één zetel.^[11] Een gelijk resultaat zette de partij neer bij de verkiezingen van 2021.^[11]

Verwijzingen[bewerken | brontekst bewerken]

Bronnen, noten en/of referenties

↑ ^a ^b Russia: Political Parties and Organizations Directory, Volume 1, International Business Publications, USA, Washington, D.C. 2010
↑ ^a ^b ^c Alexander Bratersky: Rogozin's Rodina Party Reinstated, The Moscow Times, 30 september 2012
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Robert Horvath: Putin's Fascists, Routledge, New York 2021, geen pag. nummering (ebook)
↑ Timothy Snyder: Fascism, Russia, and Ukraine, The New York Review, 20 maart 2014, gearchiveerd 24 februari 2016
↑ ^a ^b ^c ^d Adam Przeworski (red.): Democracy in a Russian Mirror, Cambridge University Press, New York 2015, p. 52
↑ Tom Lansford (red.): Political Handbook of the World, Sage/ CQ Press, Los Angeles 2015, p. 1216
↑ ^a ^b ^c Beginselverklaring
↑ Donald R. Kelley: Russian Politics and Presidential Power, CQ Press, Los Angeles 2016, geen pag. nummering (ebook)
↑ Motherland-National Patriotic Union (Rodina), Library of Congress
↑ ^a ^b J. Bryant: Rodina: A Returning Force for Russian Nationalism, SRAS, 13 augustus 2013, geraadpleegd 3 mei 2022
↑ ^a ^b The Elections to the Russain State Duma (1993-2021), geraadpleegd 3 mei 2022

[Oprichting-1] Russia: Political Parties and Organizations Directory, Volume 1, International Business Publications, USA, Washington, D.C. 2010

[MT-2] Alexander Bratersky: Rogozin's Rodina Party Reinstated, The Moscow Times, 30 september 2012

[Horvath-3] Robert Horvath: Putin's Fascists, Routledge, New York 2021, geen pag. nummering (ebook)

[4] Timothy Snyder: Fascism, Russia, and Ukraine, The New York Review, 20 maart 2014, gearchiveerd 24 februari 2016

[Rodina-5] Adam Przeworski (red.): Democracy in a Russian Mirror, Cambridge University Press, New York 2015, p. 52

[6] Tom Lansford (red.): Political Handbook of the World, Sage/ CQ Press, Los Angeles 2015, p. 1216

[Rod-7] Beginselverklaring

[8] Donald R. Kelley: Russian Politics and Presidential Power, CQ Press, Los Angeles 2016, geen pag. nummering (ebook)

[9] Motherland-National Patriotic Union (Rodina), Library of Congress

[SRAS-10] J. Bryant: Rodina: A Returning Force for Russian Nationalism, SRAS, 13 augustus 2013, geraadpleegd 3 mei 2022

[EL-11] The Elections to the Russain State Duma (1993-2021), geraadpleegd 3 mei 2022

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

In Staatsdoema:	Verenigd Rusland · KPRF · SRZP · LDPR · Partij voor Groei · Nieuwe Mensen · Rodina · Burgerplatform · Nationale Bevrijdingsbeweging
Niet-parlementaire partijen:	Jabloko · Monarchistische Partij · Patriotten van Rusland · Russische Communistische Arbeiderspartij · Russische Volksunie · De Groenen · Volksvrijheidspartij · Partij voor de Wedergeboorte van Rusland