Peter Post (wielrenner)

Peter Post
Peter Post na winst van de Ronde van Nederland 1960
Persoonlijke informatie
Volledige naam	Peter Post
Bijnaam	Zesdaagse(n)keizer
Geboortedatum	12 november 1933
Geboorteplaats	Amsterdam, Nederland
Overlijdensdatum	14 januari 2011
Overlijdensplaats	Amstelveen, Nederland
Sportieve informatie
Huidige ploeg	gestopt
Discipline(s)	Baan en weg
Ploegen
1956 1956 1957 1957 1958 1958 1958 1959 1960 1960 1961 1961 1962 1963 1963 1964 - 1965 1966 1967 1967 - 1971 1972	R.I.H. Remington vanaf 06-05 tot 13-05 Radium-R.I.H. Remington Flandria Dossche Sport Radium-R.I.H. Locomotief-Vredestein Faema Radium Faema Radium Flandria-Faema-Clément Dr. Mann-Labo Rijnbende Flandria-Romeo Solo-Superia Biofin Willem II-Gazelle Duraca
Beste prestaties
Ronde van Vlaanderen	12e (1964)
Parijs-Roubaix	1e (1964)
Amstel Gold Race	5e (1966)
Luik-Bastenaken-Luik	15e (1968)
WK op de weg	4e (1965)
Portaal    Wielersport

Petrus Franciscus Maria (Peter) Post (Amsterdam, 12 november 1933 - Amstelveen, 14 januari 2011^[1]) was een Nederlands beroepswielrenner van 1956 tot 1972, die na zijn carrière ploegleider werd.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Als zoon van een Amsterdamse slager begon zijn fietscarrière als bezorger.^[2] In 1949 won hij het fietskampioenschap van de Amsterdamse slagersjongens.^[3]

Tijdens zijn wielerloopbaan reed Post vooral op de baan, waar hij 65 zeges in zesdaagsen boekte, hetgeen lange tijd een record was, maar hij kon ook op de weg goed uit de voeten, getuige zijn overwinning in Parijs-Roubaix in 1964.

Bij zijn overwinning in Parijs-Roubaix kreeg Post de "Gele wimpel" uitgereikt, de onderscheiding voor het hoogste uurgemiddelde behaald in een internationale klassieker. Hij verbeterde hiermee de prestatie van de Nederlander Jo de Roo uit 1962. Het uurgemiddelde voor Parijs-Roubaix werd pas verbroken in 2017 door Greg Van Avermaet.

Al in 1965 gaf Post toe doping te hebben gebruikt.^[4]

Als ploegleider en sportdirecteur[bewerken | brontekst bewerken]

Na zijn actieve carrière als renner werd Peter Post in 1974 ploegleider van de TI-Raleigh ploeg. Aanvankelijk was de ploeg vooral in baanwedstrijden actief, maar na de successen van Roy Schuiten verhoogde de sponsor het budget en werd het team uitgebouwd tot een zeer succesvolle ploeg die dominant was in tal van wegwedstrijden. Peter Post had daarbij ongetwijfeld het geluk dat er in die tijd veel goede Nederlandse wielrenners waren. Zo reden Gerrie Knetemann, Jan Raas, Hennie Kuiper, Johan van der Velde, Henk Lubberding, René Pijnen en Joop Zoetemelk allen korte of langere tijd voor zijn ploeg. Zijn verdienste was dat hij een uitstekende organisatie neerzette, de juiste renners aantrok en ze vaak ook jaren aan de ploeg wist te binden. Het hoogtepunt beleefde het team in 1980. In de Tour de France van dat jaar wist de ploeg elf etappes te winnen en Joop Zoetemelk won het eindklassement.

In 1983 kwam het tot een breuk met zijn belangrijkste renner, Jan Raas, op een moment dat de sponsor zich terugtrok uit de wielersport. In Panasonic werd een nieuwe hoofdsponsor gevonden (Raleigh bleef nog twee seizoenen het materiaal leveren) en verrassend werden de successen voortgezet met andere, veelal buitenlandse, renners waaronder Eric Vanderaerden, Phil Anderson, Vjatsjeslav Jekimov, Robert Millar, Olaf Ludwig, Jens Heppner, Maurizio Fondriest en Eddy Planckaert.

Na het stoppen van Panasonic als sponsor slaagde Peter Post er nog korte tijd in anderen (Histor) te interesseren in sponsoring, maar de vroegere successen konden niet meer geëvenaard worden. In 1995 trok Peter Post zich terug uit de wielersport.

Na het wielrennen[bewerken | brontekst bewerken]

In 1971 opende Post een bowling-centrum in zijn woonplaats Amstelveen, met kip-restaurant. Later werd hij ook eigenaar van andere restaurants. Na het op 29 april 1973 afbranden van het bowlingcentrum ging hij zich weer voltijds met de wielersport bezighouden. In 1972 speelde hij een klein rolletje als postbode in de televisieserie Citroentje met suiker.

Sinds 2005 was Peter Post als adviseur verbonden aan de Rabobank Wielerploeg. Ook was hij voorzitter van de Club '48, die jaarlijks de Gerrit Schulte Trofee uitreikt aan de beste Nederlandse renner.

Post overleed in 2011 op 77-jarige leeftijd en werd begraven op Zorgvlied. In 2013 kreeg de wielerbaan in Amstelveen, bij de Beneluxbaan en de Startbaan, de naam Peter Postbaan.^[5] Amsterdam vernoemde in 2020 een brug naar hem: Peter Postbrug.

Zesdaagse-overwinningen[bewerken | brontekst bewerken]

Resultaten in voornaamste wegwedstrijden[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar Ronde van Italië Ronde van Frankrijk Ronde van Spanje 1959 1962 1963 1964 1965 opgave   1966 1967 1968 1969

Jaar Milaan-San Remo Gent-Wevelgem Ronde van Vlaanderen Parijs-Roubaix Amstel Gold Race Luik-Bast.‑Luik Waalse Pijl Parijs-Brussel WK op de weg Wereld­ranglijsten 1959 32e 1962 34e 59e 1963 18e 7e 3 3 19e 14e (SPP) 1964 36e 5e 12e 1  ↑ 3 31e 17e 7e (SPP) 1965 4e 1966 41e 30e 5e 61e 1967 70e 28e 2 11e 1968 11e 15e 24e 1969 46e 16e 25e

Bronnen, noten en/of referenties Links en bibliografie Mediabestanden Commons heeft mediabestanden in de categorie Peter Post (cyclist). (en) Profiel van Peter Post op ProCyclingStats Fred van Slogteren: Karaktermens Peter Post: een wielerleven, uitg. Arbeiderspers, 1998, ISBN 9789029537339. Noten ↑ Overlijdensadvertentie De Telegraaf, 17 januari 2011 ↑ de Volkskrant, 15 januari 2011: Altijd op jacht naar het applaus (i.m. voor Peter Post) ↑ ANP/AD, 14 januari 2011: Post, uitvinder van het totaalwielrennen ↑ Geschiedenis van de Tour de France en het Grote Slikken., Geschiedenisportaal van de VPRO ↑ Gemeente Amstelveen, 23 april 2013: Peter Postbaan in Amstelveen

Voorganger: Ab Geldermans 1962

Nederlands kampioen wielrennen Peter Post 1963

Opvolger: Jo de Roo 1964