Persoonlijke beschermingsmiddelen

Persoonlijke beschermingsmiddelen (PBM) worden gebruikt door mensen die beroepen uitoefenen waar risico's aan verbonden zijn, om letsel en lichamelijke schade te voorkomen. Het gebruik van persoonlijke beschermingsmiddelen is de meest directe manier om arbeidsrisico's te verminderen.

Toepassing[bewerken | brontekst bewerken]

Persoonlijke beschermingsmiddelen beschermen vaak maar een beperkt gedeelte van het lichaam zoals ogen, oren, ademhaling, handen, of voeten. Ze zijn gericht op specifieke gevaren zoals raken, doorboren, te hoog geluidsniveau, giftige stoffen, enzovoort. Persoonlijke beschermingsmiddelen dienen geen nieuwe gevaren te introduceren door bijvoorbeeld beperkte bewegingsvrijheid of gelimiteerd zicht.

Voorbeelden[bewerken | brontekst bewerken]

Veilig werken in het Polygoonjournaal (1957)

Een brandweerman draagt bijna standaard een helm en water- en vuurwerende kleding, bij zware hitte bovendien een hitte- of stralingsbestendig pak, en als de ademhaling gevaar kan lopen een ademluchttoestel.

In de vleesindustrie beperken beschermende gevlochten metalen handschoenen voor vleeshouwers het gevaar van snijden. Schilders gebruiken bij het schuren stofmaskers voor neus en mond of andere adembeschermende middelen, afhankelijk van de soort stoffen waar men mee omgaat. In de bouw dragen de werklieden vaak veiligheidsschoenen (met stalen neuzen tegen stoten of beklemmen) en een stratenmaker zal zijn knieën en vingers/handen zo goed mogelijk met rubberen schalen ondersteunen. Een lasser maakt vaak gebruik van een laskap of spatscherm met een donker gekleurd kijkvenster, en ook bij metaalslijpen of dergelijke is minimaal een veiligheidsbril met zij-afscherming van schokvast glas verplicht. Iemand die in een laboratorium met (wellicht gevaarlijke) stoffen werkt, moet een labjas dragen en een labbril.

In een omgeving waar een hoge geluidsdruk (>85 dB(A)) heerst, is het niet toegestaan om (langdurig) zonder adequate gehoorbescherming te werken. In discotheken wordt deze norm overigens vaak overschreden zonder dat er eisen gesteld worden ten behoeve van de bezoekers.

Wet- en regelgeving[bewerken | brontekst bewerken]

In Nederland is de Arbowetgeving van toepassing. Deze dwingt de werkgever en de werknemer te voldoen aan voorschriften waaruit de verplichting voortvloeit om enerzijds het gebruik van persoonlijke beschermingsmiddelen mogelijk te maken en anderzijds deze ook zo veel mogelijk te gebruiken.

In België zijn de algemene bepalingen en veiligheidsvoorschriften met betrekking tot persoonlijke beschermingsmiddelen beschreven in het Wetboek economisch recht, boek IX^[1]. Meer gedetailleerde procedures en vereisten met betrekking tot persoonlijke beschermingsmiddelen zijn verder uitgewerkt in Verordening 2016/425^[2] van het Europees Parlement en de Raad, die op 9 maart 2016 is aangenomen. ^[3]

De eisen waaraan persoonlijke beschermingsmiddelen moeten voldoen worden door normalisatie-instituten zoals ISO vastgelegd en gepubliceerd in normen.