Paolo Bettini

Paolo Bettini
Paolo Bettini krijgt een warm onthaal tijdens een bezoek aan de Ronde van Italië 2013
Persoonlijke informatie
Bijnaam	Il Grillo (De Krekel)
Geboortedatum	1 april 1974
Geboorteplaats	Cecina, Italië
Lengte	168 cm
Gewicht	60 kg
Sportieve informatie
Huidige ploeg	gestopt
Discipline(s)	Weg (soms baan)
Specialisatie(s)	Klassiekerspecialist
Ploegen
1997 1998 1999-2002 2003-2004 2005-2008	MG Maglificio - Technogym Asics - CGA Mapei - Quick·Step Quick·Step - Davitamon Quick·Step - Innergetic
Beste prestaties
Milaan-San Remo	1e (2003)
Ronde van Vlaanderen	7e (2006)
Amstel Gold Race	3e (2004)
Luik-Bastenaken-Luik	1e (2000, 2002)
Ronde van Lombardije	1e (2005, 2006)
Ronde van Italië	7e (1998) 2 etappezeges
WK op de weg	1e (2006, 2007)
Overige
Zeges:
Kampioenschap van Zürich HEW Cyclassics Clásica San Sebastián Tirreno-Adriatico Olympische Spelen	2001, 2005 2003 2003 2004 2004 (wegrit)
Portaal    Wielersport

Paolo Bettini (Cecina, 1 april 1974) is een Italiaans voormalig wielrenner, beroeps van 1997 tot 2008. Hij werd tweemaal wereldkampioen op de weg. Zijn bijnaam was Il Grillo (de krekel).

Bettini combineerde explosiviteit, koersinzicht en verbetenheid. Hij wordt gerekend tot een van de beste klassieke renners van zijn generatie en won vijf keer een "Monument": hij won tweemaal Luik-Bastenaken-Luik, tweemaal de Ronde van Lombardije en eenmaal Milaan-San Remo. In 2006 won hij de prestigieuze Vélo d'Or Mondial.

In een streven om tot de besten aller tijden te behoren probeerde Bettini meermaals de Ronde van Vlaanderen op zijn naam te schrijven, eerst als renner van Mapei na het vertrek van Johan Museeuw bij die ploeg en later als ploeggenoot van Tom Boonen bij Quick-Step. Met winst in Vlaanderens Mooiste zou zijn erelijst naar eigen zeggen pas echt compleet zijn.^[1] Ondanks dat hij de koers meerdere malen kleur gaf slaagde hij nooit in zijn opzet.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

De schaduw van Bartoli[bewerken | brontekst bewerken]

Zijn grootste successen zou Paolo Bettini, een alleskunner, kennen in de eendagswedstrijden. Aanvankelijk stond Bettini bij MG Maglificio en Asics-CGA in de schaduw van zijn goede vriend, de klassiekerspecialist Michele Bartoli. In 1999 verkasten de vrienden naar de succesploeg Mapei, de ploeg van Patrick Lefevere en Serge Parsani. Door een aantal blessures van Bartoli kon hij echter doorbreken in 2000 door Luik-Bastenaken-Luik te winnen en een etappe-overwinning in de Tour te behalen. Het jaar daarop won Bettini het Kampioenschap van Zürich en werd hij op het WK in Lissabon tweede achter ploegmaat Óscar Freire.

Mapei en Quick·Step: gouden jaren[bewerken | brontekst bewerken]

Sinds Bettini's doorbraak was zijn relatie met Bartoli verslechterd. Na Bartoli's vertrek uit de Mapei-ploeg in 2001 (Bartoli verkaste in oktober naar Fassa Bortolo) werd Bettini kopman. In 2002 won hij Luik-Bastenaken-Luik voor de tweede keer en behaalde de eindoverwinning in de Wereldbeker. Zijn beste seizoen was ongetwijfeld 2003. Bettini won toen Milaan-San Remo, de HEW Cyclassics, de Clásica San Sebastián en tussendoor werd hij ook nog nationaal kampioen van Italië. Mede door deze overwinningen stond Bettini eind 2003 nummer één op de UCI-ranglijst en won hij wederom de Wereldbeker.

In 2004 besloot Bettini zijn hele seizoen af te richten op de wegrit van de Olympische Spelen in Athene. De vinnige Bettini hield ook woord, door in de sprint de Portugees Sérgio Paulinho te kloppen. Daarnaast won hij weer de Wereldbeker, voor de derde keer op rij. 2005 begon voor Bettini met een blessure in het voorjaar, maar in de Ronde van Italië wist hij een etappe te winnen. Tijdens de wereldkampioenschappen wielrennen in Madrid leek hij op weg naar de overwinning in een groepje met o.a. Aleksandr Vinokoerov, Koos Moerenhout en Michael Boogerd. Vlak voor de meet werden ze teruggepakt en zijn ploegmaat Tom Boonen won de sprint van de groep.

In het najaar van 2005 haalde Bettini zijn sportieve revanche door, na een epische solo in de regen voor de tweede maal het Kampioenschap van Zürich te winnen, een etappeoverwinning in de Ronde van Spanje te behalen en te winnen in de Ronde van Lombardije.

Tweevoudig wereldkampioen[bewerken | brontekst bewerken]

Op 24 september 2006 won de kleine Italiaan de wereldtitel op de weg in Salzburg. Hij versloeg de Duitser Erik Zabel en de Spanjaard Alejandro Valverde in de sprint. Een week later verloor hij zijn broer Sauro door een auto-ongeval. Op 14 oktober 2006 won Bettini op legendarische wijze de Ronde van Lombardije. Hij droeg deze zege op aan zijn overleden broer. Op 30 september 2007 verlengde Bettini zijn wereldtitel in Stuttgart nadat hij eerst door de organisatie geweigerd werd, wat door een 'kort geding' werd teruggedraaid.^[2] Hij wilde het UCI-charter voor een zuivere wielersport niet ondertekenen en dat kon niet op sympathie van de organisatie rekenen.^[3] Vlak daarvoor werd hij al volgens de ZDF door oud-ploegmaat Patrik Sinkewitz beschuldigd van het verstrekken van doping. Sinkewitz trok deze beschuldiging later weer in.^[4] Op de meet rekende Bettini met zijn zegegebaar af met zijn critici.

In de Giro van 2008 was hij erop gebrand een etappe te winnen in de regenboogtrui. In de negende etappe kwam hij, nota bene in zijn eigen achtertuin, het dichtste in de buurt. Uiteindelijk scheidden Daniele Bennati en 15 cm hem van de overwinning. In de voorbereiding op het WK etaleerde Bettini zijn goede vorm door op indrukwekkende wijze twee etappes te winnen in de Vuelta. Aan de vooravond van het WK wielrennen in Varese kondigde hij zijn afscheid aan. Hij eindigde op het WK teleurstellend als 27e, nadat een groep met uiteindelijke winnaar Alessandro Ballan was weggereden uit het peloton en de favorieten naar Bettini bleven kijken. Na afloop bevestigde hij dat dit zijn laatste wegwedstrijd was. Wel nam hij in november nog deel aan de Zesdaagse van Milaan. Ondanks een val op de eerste dag wist hij de ploegkoers samen met Juan Llaneras winnend af te sluiten.

Later leven[bewerken | brontekst bewerken]

In juni 2010 werd Bettini bondscoach van Italië. Hij nam eind 2013 ontslag om aan de slag te gaan als ploegleider bij de nieuw op te richten wielerformatie van autocoureur Fernando Alonso. In 2015 werd duidelijk dat dit project, ondanks vergevorderde voorbereidingen niet van de grond zou komen.^[5] Tegenwoordig is hij werkzaam als analist en columnist voor de Italiaanse krant La Gazzetta dello Sport.

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Overwinningen[bewerken | brontekst bewerken]

Resultaten in voornaamste wedstrijden[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar Ronde van Italië Ronde van Frankrijk Ronde van Spanje 1997 25e   1998 7e   1999 44e   32e   2000 opgave (1)  2001 70e   2002 opgave   2003 48e   2004 58e   2005 38e (1)   opgave (1)  2006 56e (1)   opgave (1)  2007 41e   opgave (1)  2008 19e   opgave (2)  (*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen

Jaar Milaan-San Remo Ronde van Vlaanderen Amstel Gold Race Luik-Bast.‑Luik Ronde van Lombardije Waalse Pijl Clásica San Sebastián Vattenfall Cyclassics WK op de weg Wereld­ranglijsten 1997 1998 70e opgave 92e 21e 50e 12e 63e 1999 77e 99e 5e 9e 11e 12e 7e (UWB) 2000 40e 14e 1  ↑ 10e 19e 4e 18e 9e 4e (UWB) 2001 5e 23e opgave 15e 20e 20e 13e 6e 2  ↑ 4e (UWB) 2002 50e 16e 8e 1  ↑ 30e 37e 7e 4e 26e 1  (UWB) 2003 1  ↑ 1  ↑ 1 4e 1  (UWB) 2004 8e 9e 3  ↑ 22e 29e 2  ↑ 2 opgave 1  (UWB) 2005 42e 37e 4e 1  ↑ 41e 13e 8e (UPT) 2006 75e 7e 8e 2  ↑ 1  ↑ 12e 101e 48e  ↑ 8e (UPT) 2007 33e 21e 7e 4e 103e 7e  ↑ 22e (UPT) 2008 102e 9e 4e 28e 53e (UPT)

Referenties[bewerken | brontekst bewerken]

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Commons heeft mediabestanden in de categorie Paolo Bettini.

• (en) Profiel van Paolo Bettini op ProCyclingStats
• (en) (it) Officiële website (archief)

Voorganger: Tom Boonen 2005	Wereldkampioen wielrennen 2006 Salzburg	Opvolger: Paolo Bettini 2007
Voorganger: Paolo Bettini 2006	Wereldkampioen wielrennen 2007 Stuttgart	Opvolger: Alessandro Ballan 2008

Voorganger: Enrico Gasparotto 2005	Italiaans kampioen wielrennen Paolo Bettini 2006	Opvolger: Giovanni Visconti 2007
Voorganger: Salvatore Commesso 2002	Italiaans kampioen wielrennen Paolo Bettini 2003	Opvolger: Cristian Moreni 2004