Olympische Winterspelen 2018

XXIIIe Olympische Winterspelen
Locatie	Pyeongchang, Zuid-Korea
Motto	하나된. 열정. (Passie. Verbonden.)
Deelnemende landen	90 (daarnaast deden Hongkong en Taiwan mee, de laatste als Chinees Taipei)
Evenementen	102 in 7 olympische sporten
Openingsceremonie	9 februari 2018
Sluitingsceremonie	25 februari 2018
Officiële opening door	Moon Jae-in
Vorige Spelen	2014: Sotsji (Rusland)
Volgende Spelen	2022: Peking (China)
Portaal    Olympische Spelen Sport

De Olympische Winterspelen 2018 werden gehouden in Pyeongchang, Zuid-Korea, van 9 tot en met 25 februari 2018. Het waren de XXIIIe Olympische Winterspelen. Er deden sporters mee van 92 nationale olympische comités. Debuterende landen waren Ecuador, Eritrea, Kosovo, Maleisië, Nigeria en Singapore en er waren 102 gouden medailles te verdelen. Nieuwe onderdelen waren gemengde landenwedstrijd bij het alpineskiën, gemengd curling, big air (mannen en vrouwen) bij het snowboarden en massastart (mannen en vrouwen) bij het schaatsen.

Bij de openingsceremonie vormden de deelnemers van Zuid- en Noord-Korea een verenigd team, onder één vlag. Ook bij het ijshockey voor vrouwen vormden beide landen één ploeg. Rusland was geschorst wegens overtreding van de anti-dopingregels, doch tientallen Russische sporters streden individueel mee.

De Noorse langlaufster Marit Bjørgen won vijf medailles waaronder twee gouden en werd daarmee de meest succesvolle sporter ooit op de Winterspelen.

Toewijzing[bewerken | brontekst bewerken]

Kandidaten[bewerken | brontekst bewerken]

Drie steden maakten gebruik van de mogelijkheid om zich tot 15 oktober 2009 aan te melden om de Winterspelen in 2018 te organiseren. Naast Pyeongchang waren dit het Franse Annecy en het Duitse München. Op 22 juni 2010 benoemde het IOC alle drie de steden tot de officiële kandidaatsteden. De steden hadden vervolgens tot 11 januari 2011 de tijd om hun bidbook in de dienen.^[1] De evaluatiecommissie bezocht vervolgens in februari en maart de kandidaatsteden en stelde vervolgens het evaluatierapport op.^[2] Op 6 juli 2011 stemde het IOC op het 123e IOC-congres in Durban, Zuid-Afrika over de toewijzing van de Spelen.

Pyeongchang kreeg de Olympische Winterspelen toegekend na zijn derde opeenvolgende kandidaatstelling, nadat het eerder had verloren van Vancouver (Canada) en Sotsji (Rusland). Het zijn de eerste Olympische Winterspelen, maar de tweede Olympische Spelen die Zuid-Korea organiseert; de Olympische Zomerspelen 1988 werden gehouden in de hoofdstad Seoel. Pyeongchang werd de derde Aziatische stad die de Olympische Winterspelen kreeg toegewezen.

Stemming

Pyeongchang haalde direct in de eerste ronde de meerderheid van de stemmen.

Uitslag stemming

Stad	Land	1e ronde
Pyeongchang	Zuid-Korea	63
München	Duitsland	25
Annecy	Frankrijk	7

Steden die interesse toonden, maar zich uiteindelijk niet kandidaat stelden[bewerken | brontekst bewerken]

Azië

• Harbin, China^[3]
• Kazachstan^[4]

Europa

• Boekovel, Oekraïne^[5][6]
• Genève, Zwitserland

In Zwitserland was er niet veel steun voor een bod. Gezien het bod van het naastgelegen Annecy was de kans op een echt bod dan ook klein.^[7]

• Sofia, Bulgarije^[5]
• Tromsø, Noorwegen

De Noorse stad trok zich terug vanwege stijgende kosten.^[8]

Noord-Amerika

• Reno en Lake Tahoe, Verenigde Staten; vanwege Chicago's bod op de Olympische Zomerspelen 2016, heeft het Olympisch Comité van de Verenigde Staten geen bod uitgebracht voor de Spelen van 2018.^[9]

Zuid-Amerika

• Santiago, Chili^[10]

Kosten[bewerken | brontekst bewerken]

De kosten werden geschat op omgerekend dertien miljard US-dollars. Voor het alpineskiën werden 58.000 bomen gekapt op de Gariwangberg. Het olympisch stadion kostte 109 miljoen US-dollars. Daarnaast werden naast de aanleg van diverse sportfaciliteiten miljarden gespendeerd aan het verbeteren van de infrasctuctuur tussen PyeongChang en de Zuid-Koreaanse hoofdstad Seoul.^[11]

Olympische sporten[bewerken | brontekst bewerken]

De olympische sporten die tijdens de Olympische Spelen beoefend worden, worden vertegenwoordigd door zeven internationale wintersportbonden:

Nieuwe onderdelen[bewerken | brontekst bewerken]

Diverse sportfederaties hadden bij het IOC gevraagd om extra onderdelen aan het programma toe te voegen. Daaruit werden in juni 2015 de volgende zes toegevoegd: gemengde landenwedstrijd bij het alpineskiën, gemengd curling, big air (mannen en vrouwen) bij het snowboarden en massastart (mannen en vrouwen) schaatsen.^[12]

Accommodaties[bewerken | brontekst bewerken]

Het Alpensia Resort in Daegwallyeong-myeon is de plaats waar het grootste gedeelte van de olympische accommodaties is. Daarnaast zijn er losse accommodaties in Bokwang en Jeongseon. In de kustplaats Gangneung bevindt zich het Olympisch Park Gangneung. Hier bevinden zich het olympisch dorp en vier stadions waar de indoor-ijssporten worden gehouden. Een vijfde accommodatie bevindt zich op het terrein van de Katholieke Kwandong universiteit.

Kalender[bewerken | brontekst bewerken]

Februari		do 8	vr 9	za 10	zo 11	ma 12	di 13	wo 14	do 15	vr 16	za 17	zo 18	ma 19	di 20	wo 21	do 22	vr 23	za 24	zo 25	Tot.
Alpineskiën							1		2	2	1	1			1	1	1	1		11
Biatlon				1	1	2			2		1	1		1		1	1			11
Bobsleeën												●	1	●	1			●	1	3
Curling		●	●	●	●	●	1	●	●	●	●	●	●	●	●	●	●	1	1	3
Freestyleskiën			●		1	1			●	1	1	2	●	1	1	1	1			10
IJshockey				●	●	●	●	●	●	●	●	●	●	●	●	1	●	●	1	2
Kunstrijden			●		●	1		●	1	●	1		●	1	●		1		G	5
Langlaufen				1	1		2		1	1	1	1			2			1	1	12
Noordse combinatie								1						1		1				3
Rodelen				●	1	●	1	1	1											4
Schaatsen				1	1	1	1	1	1	1		1	1		2		1	2		14
Schansspringen		●		1		1				●	1		1							4
Shorttrack				1			1				2			1		3				8
Skeleton									●	1	1									2
Snowboarden				●	1	1	1	1	1	1			●		●	●	1	3		10
Totaal				5	6	7	8	4	9	7	9	6	3	5	7	8	6	8	4	102
Cumulatief				5	12	20	28	34	41	46	55	61	64	69	76	84	90	98	102
Ceremonies			●																●
Februari		do 8	vr 9	za 10	zo 11	ma 12	di 13	wo 14	do 15	vr 16	za 17	zo 18	ma 19	di 20	wo 21	do 22	vr 23	za 24	zo 25	Tot.

Deelnemende landen[bewerken | brontekst bewerken]

Er doen sporters mee van 90 landen. Daarnaast behoren Hongkong en Taiwan (als Chinees Taipei) tot de deelnemers. Overigens hadden zich sporters van 95 landen gekwalificeerd of voor hun land startplaatsen afgedwongen. Drie landen, Dominica, Kaaimaneilanden en Peru gaven echter hun startplaatsen terug. Debuterende landen zijn Ecuador, Eritrea, Kosovo, Maleisië, Nigeria en Singapore. Rusland werd geweerd vanwege een grootschalig Russisch dopingschandaal. Wel mochten Russen van wie was aangetoond dat ze schoon waren, meedoen onder olympische vlag en aangeduid als Olympische atleet uit Rusland.^[13]

De onderstaande lijst vermeldt de deelnemende NOC's, alsmede het team dat onder de olympische vlag uitkomt. De naam van het deelnemende comité linkt naar de specifieke olympische pagina van deze deelnemer voor de Spelen van 2018.

Medailles[bewerken | brontekst bewerken]

Medaillewinnaars[bewerken | brontekst bewerken]

Zie Lijst van medaillewinnaars op de Olympische Winterspelen 2018 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Medaillespiegel[bewerken | brontekst bewerken]

Zie Medaillespiegel van de Olympische Winterspelen 2018 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Hieronder is de top tien van de medaillespiegel weergegeven.

Plaats	Land	NOC	1 Goud	2 Zilver	3 Brons	Totaal
1	Noorwegen	NOR	14	14	11	39
2	Duitsland	GER	14	9	7	30
3	Canada	CAN	11	8	10	29
4	Verenigde Staten	USA	9	8	6	23
5	Nederland	NED	8	6	6	20
6	Zweden	SWE	7	6	1	14
7	Zuid-Korea	KOR	5	8	4	17
8	Zwitserland	SUI	5	6	4	15
9	Frankrijk	FRA	5	4	6	15
10	Oostenrijk	AUT	5	3	6	14
25	België	BEL	0	1	0	1

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

• (en) Pyeongchang 2018

Zie de categorie 2018 Winter Olympics van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.