Olivier Rochus

Olivier Rochus
Olivier Rochus
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van België Belgische
Geboorteplaats Vlag van België Namen, België
Geboortedatum 18 januari 1981
Woonplaats Vlag van België Dion-Valmont, België
Lengte 1,68 m
Gewicht 65 kg
Profdebuut 1999
Slaghand rechts
Totaal prijzengeld 4.905.754 US dollar
Coach Reginald Willems
Profiel (en) ATP-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 238–276
Titels 2
Hoogste positie 24e (17 oktober 2005)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 4e ronde (2005)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 3e ronde (2001, 2006)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 4e ronde (2003)
Vlag van Verenigde Staten US Open 4e ronde (2004)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 100–122
Titels 2
Hoogste positie 29e (5 juli 2004)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 2e ronde (2004-2007, 2012)
Vlag van Frankrijk Roland Garros Winst (2004)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 3e ronde (2005, 2012)
Vlag van Verenigde Staten US Open 3e ronde (2006, 2009)
Laatst bijgewerkt op: 20 oktober 2015
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Olivier Rochus (Namen, 18 januari 1981) is een Belgisch ex-tennisser en padeller.

Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]

Hij is de jongere broer van ex-tennisser Christophe Rochus. Tijdens zijn jeugd dubbelde hij met Roger Federer. In 2004 slaagde hij er, samen met Xavier Malisse, onverwacht het dubbelspel van Roland Garros te winnen. Net als zijn broer Christophe hoort Olivier bij de kleinere tennisspelers.[1] Met zijn 1,68 m is hij een van de kleinste spelers op de ATP-ranglijst en is hij de kleinste speler ooit om een ATP-toernooi te winnen. Zijn hoogst behaalde plaats op de ATP-ranking was de 24e plaats (op 17 oktober 2005).

Daarnaast is hij actief in het padel. In 2016 maakte hij deel uit van de Belgische selectie die deelnam aan het wereldkampioenschap in het Portugese Cascais.[2]

Carrière[bewerken | brontekst bewerken]

1998[bewerken | brontekst bewerken]

Olivier Rochus en Roger Federer versloegen Michaël Llodra en Andy Ram in de finale, 6–4, 6–4 van het Wimbledon Championships.

2000[bewerken | brontekst bewerken]

Rochus beleeft zijn grote doorbraak in 2000. Mede door zijn eerste tornooiwinst op de ATP-toernooi van Palermo) eindigt hij het jaar voor het eerst als hoogst gerangschikte Belg. Hij won dit jaar ook het Challenger tornooi in Oostende.

2001[bewerken | brontekst bewerken]

Rochus wint de Challenger in Bolton (GBR).

2002[bewerken | brontekst bewerken]

Het hoogtepunt van het jaar is de finaleplaats in het ATP tornooi in Kopenhagen.

2003[bewerken | brontekst bewerken]

Opnieuw een finaleplaats in ATP Kopenhagen.

2004[bewerken | brontekst bewerken]

Rochus wint samen met Xavier Malisse het dubbelspel op Roland Garros tegen het Franse duo Llodra/Santoro. Op de US Open bereikt hij de 4e ronde na winst tegen o.a. Moyà (toenmalig nr. 4 van de wereld). Maar in de 4e ronde gaf hij een 2-0-voorsprong nog weg tegen Dominik Hrbatý.

2005[bewerken | brontekst bewerken]

Hij bereikte de finale in Auckland (Nieuw-Zeeland), op de Australian Open geraakte hij tot de 1/8e finales. Op Roland Garros eindigde hij in de 2e ronde. Eind 2005 won hij nog het toernooi in Bergen.

2006[bewerken | brontekst bewerken]

Op 7 mei won Rochus zijn tweede ATP-toernooi. In München versloeg hij in een volledig Belgische finale Kristof Vliegen met 6-4 6-2. Hij speelt dat jaar ook een halve finale en 4 kwartfinales op de ATP Tour en hij won de Challenger van Orleans.

2007[bewerken | brontekst bewerken]

Grandslam Australian Open

  • 1ste ronde: Olivier Rochus - Chris Guiccione: 3-6, 7-5, 7-5, 6-7, 9-7
  • 2de ronde: Olivier Rochus - Sébastien Grosjean (28): 6-4, 1-6, 3-6, 6-4, 4-6

Olivier eindigde in de top 75 van de wereldranglijst voor het 6de opeenvolgende jaar.

2008[bewerken | brontekst bewerken]

Na een jaar vol blessureleed en slechts één kwartfinale (ATP Zagreb) valt Olivier uit de mondiale Top 100. In oktober wordt hij geopereerd aan de schouder, waardoor hij de start van het volgende seizoen zal missen.

2009[bewerken | brontekst bewerken]

Na zijn schouderblessure nam Rochus deel aan de Challenger Tour. Rochus behaalde een overwinning in Manchester en finaleplaatsen in Zagreb en Cordenons. Ook op het hoogste niveau (ATP Tour) scoort Rochus met een halve finale in Newport en een finaleplaats in Stockholm. Deze resultaten resulteren opnieuw in een Top 75 rangschikking aan het einde van het jaar.

2010[bewerken | brontekst bewerken]

In de eerste helft van 2010 boekte Rochus enkele overwinningen. Rochus kon in Miami Novak Đoković in drie sets verslaan. Djokovic stond toen op nummer 2. In Nice was Rochus te sterk voor Roland Garros finalist Robin Söderling. In Newport speelde Rochus de 8ste ATP finale uit zijn carrière, maar werd hij verslagen door Mardy Fish.

2011[bewerken | brontekst bewerken]

Rochus begon zijn seizoen met deelname aan een aantal challengertoernooien. In maart won hij het challengertoernooi van Guadeloupe. In de finale versloeg hij Stephane Robert. Na de tweede ronde bereikt te hebben op Wimbledon, haalde hij twee weken later de finale van het ATP-toernooi van Newport. In de finale was John Isner sterker. In oktober haalde hij voor de derde keer een finale van een toernooi. Op het challengertoernooi van Rennes moest hij zijn meerdere erkennen in de Fransman Julien Benneteau.

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Rochus won in zijn carrière twee ATP-toernooien, in 2000 in Palermo en in 2006 in München. Hij bereikte verder ook twee keer in Kopenhagen de finale van ATP-toernooien aldaar. De grootste prestatie is de dubbeltitel op het Grand Slam-toernooi van Roland Garros in 2004.

Rochus won ook 7 challengertornooien: Oostende (2000), Bolton (2001), Bergen (2005), Orléans (2006 en 2007), Manchester (2008) en Guadeloupe (2011).


Legenda
Grand Slam
Olympische Spelen
tot 2009 vanaf 2009
Tennis Masters Cup ATP Finals
ATP Masters Series ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold ATP Tour 500
ATP International Series ATP Tour 250

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Nr. Datum Toernooi Ondergrond Tegenstander in finale Score Details
Gewonnen finales
1. 25 september 2000 Vlag van Italië ATP Palermo Gravel Vlag van Italië Diego Nargiso 7-6(14), 6-1 Details
2. 1 mei 2006 Vlag van Duitsland ATP München Gravel Vlag van België Kristof Vliegen 6-4, 6-2 Details
Verloren finales
1. 11 februari 2002 Vlag van Denemarken ATP Kopenhagen Tapijt Vlag van Duitsland Lars Burgsmüller 3–6, 3–6 Details
2. 3 maart 2003 Vlag van Denemarken ATP Kopenhagen Tapijt Vlag van Slowakije Karol Kučera 6-7(4), 4-6 Details
3. 15 januari 2005 Vlag van Nieuw-Zeeland ATP Auckland Hard Vlag van Chili Fernando González 4-6, 2-6 Details
4. 24 september 2007 Vlag van India ATP Mumbai Hard Vlag van Frankrijk Richard Gasquet 3-6, 4-6 Details
5. 25 oktober 2009 Vlag van Zweden ATP Stockholm Tapijt Vlag van Cyprus Marcos Baghdatis 1-6, 5-7 Details
6. 11 juli 2010 Vlag van Verenigde Staten ATP Newport Gras Vlag van Verenigde Staten Mardy Fish 7-5, 3-6, 4-6 Details
7. 10 juli 2011 Vlag van Verenigde Staten ATP Newport Gras Vlag van Verenigde Staten John Isner 3-6, 6-7(6) Details
8. 14 januari 2012 Vlag van Nieuw-Zeeland ATP Auckland Hardcourt Vlag van Spanje David Ferrer 3-6, 4-6 Details

Dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Nr. Datum Toernooi Ondergrond Partner Tegenstanders in finale Score Details
Gewonnen finales herendubbel
1. 5 juni 2004 Vlag van Frankrijk Roland Garros Hardcourt Vlag van België Xavier Malisse Vlag van Frankrijk Michaël Llodra
Vlag van Frankrijk Fabrice Santoro
7-5, 7-5 Details
2. 8 januari 2005 Vlag van Australië ATP Adelaide Hardcourt Vlag van België Xavier Malisse Vlag van Zweden Simon Aspelin
Vlag van Australië Todd Perry
7-6(5), 6-4 Details
Verloren finales herendubbel
1. 31 juli 2005 Vlag van Oostenrijk ATP Kitzbühel Hardcourt Vlag van België Christophe Rochus Vlag van Tsjechië Leoš Friedl
Vlag van Roemenië Andrei Pavel
2-6, 7-6(5), 0-6 Details
2. 8 januari 2006 Vlag van Qatar ATP Doha Hardcourt Vlag van België Christophe Rochus Vlag van Zweden Jonas Björkman
Vlag van Wit-Rusland Maks Mirni
6-2, 3-6, [8-10] Details
3. 15 oktober 2006 Vlag van Zweden ATP Stockholm Hardcourt Vlag van België Kristof Vliegen Vlag van Australië Paul Hanley
Vlag van Zimbabwe Kevin Ullyett
6-7(2), 4-6 Details
4. 31 juli 2008 Vlag van Oostenrijk ATP Kitzbühel Hardcourt Vlag van België Christophe Rochus Vlag van Verenigde Staten James Cerretani
Vlag van Roemenië Victor Hănescu
6-3, 7-5 Details
5. 7 februari 2010 Vlag van Kroatië ATP Zagreb Hardcourt Vlag van Frankrijk Arnaud Clément Vlag van Oostenrijk Jürgen Melzer
Vlag van Duitsland Philipp Petzschner
6-3, 3-6, [8-10] Details

Prestatietabel[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
w-v winst/verlies-balans

Prestatietabel grand slam, enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Toernooi 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013
Vlag van Australië Australian Open 1R 1R 2R 1R 4R 2R 2R 1R 1R 2R 1R
Vlag van Frankrijk Roland Garros 3R 2R 1R 1R 2R 3R 1R 1R 2R 1R 1R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 3R 2R 3R 4R 1R 2R 3R 1R 2R 1R 2R 1R 1R
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R 1R 1R 1R 4R 3R 3R 1R 1R 2R 1R 1R 1R

Prestatietabel grand slam, dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Toernooi 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013
Vlag van Australië Australian Open 1R 2R 2R 2R 2R 1R 2R 1R
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1R W 3R 3R 3R KF 1R 1R 1R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2R 3R 2R 2R 1R 3R
Vlag van Verenigde Staten US Open 2R 1R 1R 3R 1R 1R 3R 1R 1R

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Commons heeft mediabestanden in de categorie Olivier Rochus.