Nitrosylchloride

Nitrosylchloride
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van nitrosylchloride
Algemeen
Molecuulformule NOCl
IUPAC-naam nitrosylchloride
Molmassa 65,454 g/mol
CAS-nummer 2696-92-6
EG-nummer 220-273-1
Wikidata Q419266
Beschrijving Geel gas
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
VN-nummer 1069
ADR-klasse Gevarenklasse 2.3
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand gasvormig
Kleur geel
Dichtheid (vloeistoffase) 1,4[1] g/cm³
Smeltpunt −59,6[1] °C
Kookpunt −5,6[1] °C
Dampdruk (bij 20°C) 270.000[1] Pa
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Nitrosylchloride is een gas met de chemische formule NOCl. Het is een ontbindingsproduct van koningswater. Chemisch gezien is het het zuurchloride van salpeterigzuur. Het is een geel gas met een sterke geur, en is 2,3 keer zwaarder dan lucht. Het heeft een relatief hoog kookpunt (−5,6 °C) en de kritische temperatuur is 168 °C.

Nitrosylchloride is een sterk reactief gas, dat hevig reageert met water waarbij giftige en bijtende gassen gevormd worden (waterstofchloride, stikstofoxiden). Het is een sterk bijtend gas dat de ogen, huid en ademhalingsorganen aantast en dat longoedeem kan veroorzaken. Het tast ook metalen aan. Het is een sterke oxidator.

Bereiding[bewerken | brontekst bewerken]

Nitrosylchloride kan op verschillende manieren bereid worden:

  • door de reactie van stikstofmonoxide met chloor:
  • door de reactie van stikstofmonoxide, stikstofdioxide en waterstofchloride:

Toepassingen[bewerken | brontekst bewerken]

Omwille van de reactiviteit wordt nitrosylchloride gebruikt om er diverse organische reacties mee uit te voeren, waaronder chloreringsreacties: nitrosylchloride fotolyseert tot NO en een chloor-radicaal. Men kan er chloordioxide mee bereiden door reactie met natriumchloraat of natriumchloriet.[3]

Het wordt gebruikt voor de productie van cyclododecanonoxime uit cyclododecaan in het "Ato Chimie"-proces; dit is een stap in de productie van polyamide 12.

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]