Myriam El Khomri

Myriam El Khomri (Rabat, Marokko, 18 februari 1978) is een Frans-Marokkaanse politica die als minister van Arbeid en Werkgelegenheid in de regering van Frankrijk diende van 2 september 2015 tot 17 mei 2017. Zij is lid van de Parti socialiste.

Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]

Haar Marokkaanse vader was handelaar en haar Bretoense moeder lerares Engels in Rabat. El Khomri bezit de dubbele nationaliteit. Ze was nog kind toen het gezin kwam wonen in Mérignac. Ze liep school in het Collège Monséjour in Bordeaux en behaalde haar baccalaureaat toen ze zeventien was. Ze trouwde met een informaticus uit de Médoc en ze hebben twee dochters.

In 1995 studeerde ze publiek recht aan de Universiteit van Bordeaux. In 1999 studeerde ze verder rechten aan de Sorbonne, waar ze in 2001 haar diploma behaalde. Ze schreef haar eindscriptie over les Maisons de Justice et du Droit. Ze liep stage bij Claude Bartolone, minister voor de Stad, die haar een aanbeveling meegaf voor Annick Lepetit, maire van het 18e arrondissement in Parijs, van wie ze de medewerkster werd. Ze werd belast met preventie, veiligheid en toxicomanie. In 2004 nam ze deel aan de uitwerking van het plan "crack du nord-est parisien" voor bestrijding van drugs en toxicomanie.

In de Parijse politiek[bewerken | brontekst bewerken]

In 2002 werd ze lid van de Parti socialiste. In 2008 werd ze lid van de nationale raad en in 2012 van het nationaal bureau. Ze werd in 2014 nationaal secretaris belast met de problematiek van de veiligheid.

In 2008 werd ze verkozen tot raadslid voor het 18e arrondissement van Parijs, op de lijst aangevoerd door Bertrand Delanoë. Van 2008 tot 2011 was ze adjointe au maire, belast met kinderbescherming en preventie, en van 2011 tot 2014 met algemene preventie en veiligheid. Tijdens de socialistische voorverkiezingen voor een presidentskandidaat steunde ze in 2006-2007 Martine Aubry. Voor de wetgevende verkiezingen in mei 2007 was ze de opvolgster van de uittredende volksvertegenwoordiger Christophe Caresche. Voor de gemeenteraadsverkiezingen van 2014 was ze een van de woordvoerders van Anne Hidalgo. Ze werd opnieuw adjointe au maire.

In de regering[bewerken | brontekst bewerken]

In augustus 2014 werd ze benoemd tot staatssecretaris voor de Stad in de tweede regering van premier Manuel Valls, in opvolging van Najat Vallaud-Belkacem.

In september 2015 werd ze minister van Arbeid, Werkgelegenheid, Beroepsopleiding en Sociale Dialoog. Begin 2016 kreeg ze de opdracht een wetsvoorstel te verdedigen die de arbeidswetgeving wijzigde, met onder meer flexibele arbeidstijden, maatregelen voor de arbeidsgeneeskunde, voor de herstructurering van de beroepstakken en voor de bescherming van zelfstandige arbeiders. Het wetsontwerp werd, zo werd gezegd, opgelegd door premier Valls, en geschreven door haar kabinetschef Pierre-André Imbert. Het werd de Wet El Khomri.

Bij de voorverkiezingen voor een presidentskandidaat koos ze voor Manuel Valls. Ze steunde vervolgens Benoît Hamon, maar na de eerste stemronde riep ze op om voor Emmanuel Macron te stemmen. Op 17 mei 2017 werd zij door Muriel Pénicaud opgevolgd als minister van Arbeid.

Parlementsverkiezingen 2017[bewerken | brontekst bewerken]

Voor de wetgevende verkiezingen van juni 2017 was ze de socialistische kandidaat in het 18e arrondissement. Ze kreeg geen kandidaat van En marche tegen zich, hoewel een rechtse kandidaat van Les Républicains, Pierre-Yves Bournazel, zich op deze beweging beriep, en de steun genoot van premier Edouard Philippe. Het was uiteindelijk Bournazel die het in de tweede ronde haalde met 53,6% tegen 46,4% voor El Khomri.^[1]

El Khomri vetrok op 11 juli 2020 uit de Raad van Parijs en verliet daarmee de politiek.