Misaki Doi

Misaki Doi
Roland Garros 2021
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van Japan Japan
Geboorteplaats Oamishirasato
Geboortedatum 29 april 1991
Woonplaats Tokio
Lengte 1,59 m
Gewicht 55 kg
Profdebuut 2008
Slaghand links, backhand tweehandig
Totaal prijzengeld 3.900.773 US dollar
Coach Christian Zahalka
Profiel (en) WTA-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 385–364
Titels 3 WTA, 8 ITF
Hoogste positie 30e (10 oktober 2016)
Olympische Spelen 2e ronde (2016)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 2e ronde (2013)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 2e ronde (2015)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 4e ronde (2016)
Vlag van Verenigde Staten US Open 2e ronde (2015, 2021)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 144–117
Titels 6 WTA, 7 ITF
Hoogste positie 77e (24 mei 2021)
Olympische Spelen 2e ronde (2016)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 3e ronde (2020)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 3e ronde (2022)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2e ronde (2016, 2017, 2021)
Vlag van Verenigde Staten US Open 2e ronde (2014, 2017)
Laatst bijgewerkt op: 24 oktober 2022
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Misaki Doi (Japans: 土居 美咲, Doi Misaki) (Oamishirasato, 29 april 1991) is een professio­neel tennis­speelster uit Japan. Haar favoriete ondergrond is hardcourt.[1]

Loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

In 2006 speelde Doi in Japan haar eerste ITF-toernooi – zij bereikte er meteen de halve finale. Zij won in 2009 kleine ITF-toernooien van Kofu (Japan) en Tokio (Japan). In 2010 won zij het $75.000-toernooi van Toyota (Japan). In totaal won zij acht ITF-titels, de laatste in 2021 in Tyler (VS).

In 2015 won Doi haar eerste WTA-titel op het toernooi van Luxemburg. In de finale versloeg zij de Duitse Mona Barthel in drie sets: 6-4, 6-7, 6-0. In totaal won zij drie WTA-titels, de laatste in 2019 in Båstad.

Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de vierde ronde, op Wimbledon 2016. Haar hoogste notering op de WTA-ranglijst is de 30e plaats, die zij bereikte in oktober 2016.

Dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Doi was in het dubbelspel minder actief dan in het enkelspel. Zij debuteerde in 2008 op het ITF-toernooi van Gifu (Japan), samen met landgenote Kanae Hisami. Later dat jaar stond zij voor het eerst in een finale, op het ITF-toernooi van Miyazaki (Japan), samen met landgenote Kurumi Nara – hier veroverde zij haar eerste titel, door het Japanse duo Kimiko Date-Krumm en Tomoko Yonemura te verslaan. In totaal won zij zeven ITF-titels, de laatste in 2018 in Suzhou (China).

In 2011 speelde Doi voor het eerst op een WTA-hoofdtoernooi, op het toernooi van Washington, samen met de Canadese Eugenie Bouchard. Zij stond in 2013 voor het eerst in een WTA-finale, op het toernooi van Nanjing, samen met de Chinese Xu Yifan – hier veroverde zij haar eerste titel, door het koppel Jaroslava Sjvedova en Zhang Shuai te verslaan. In totaal won zij zes WTA-titels, de laatste in 2022 in Båstad, samen met de Zweedse Rebecca Peterson.

Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de derde ronde. Haar hoogste notering op de WTA-ranglijst is de 77e plaats, die zij bereikte in mei 2021.

Tennis in teamverband[bewerken | brontekst bewerken]

In de periode 2011–2020 maakte Doi deel uit van het Japanse Fed Cup-team – zij behaalde daar een winst/verlies-balans van 11–11. In 2013 speelde zij in de eerste ronde van de Wereldgroep I – het team verloor van de Russische dames.

Posities op de WTA-ranglijst[bewerken | brontekst bewerken]

Positie per einde seizoen:

jaar rang
enkelspel		 rang
dubbelspel
2008 613 593
2009 200 311
2010 158 250
2011 106 518
2012 97 795
2013 89 158
2014 122 101
2015 60 172
2016 38 168
2017 119 192
2018 139 109
2019 74 110
2020 82 80
2021 105 113

Resultaten grandslamtoernooien[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
– niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
w-v winst/verlies-balans

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2019 2020 2021 2022
Vlag van Australië Australian Open – – – 2R 1R – 1R 1R 1R 1R 1R 1R
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1R – – 1R 1R 2R 1R 1R 1R 1R 1R 1R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon – 3R 1R 1R 2R 1R 4R 1R – g.t. 1R 1R
Vlag van Verenigde Staten US Open – 1R – 1R 1R 2R 1R 1R 1R 1R 2R –

Vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 2013 2014 2015 2016 2017 2020 2021 2022
Vlag van Australië Australian Open 1R 1R – 1R 1R 3R 1R –
Vlag van Frankrijk Roland Garros 2R – – 2R 1R 2R 2R 3R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon – – 1R 2R 2R g.t. 2R –
Vlag van Verenigde Staten US Open – 2R – 1R 2R – 1R –

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
Grandslamtoernooi
Olympische Spelen
Year-End Championships
Premier Mandatory
Premier Five / WTA 1000
Premier / WTA 500
International / WTA 250
Challenger / WTA 125

WTA-finaleplaatsen enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond tegenstandster score
gewonnen finales
1. 2015-10-25 Vlag van Luxemburg WTA Luxemburg hardcourt (i) Vlag van Duitsland Mona Barthel 6-4, 6-7, 6-0 details
2. 2016-03-19 Vlag van Verenigde Staten WTA San Antonio hardcourt Vlag van Duitsland Anna-Lena Friedsam 6-4, 6-2 details
3. 2019-07-13 Vlag van Zweden WTA Båstad gravel Vlag van Montenegro Danka Kovinić 6-4, 6-4 details
verloren finales
1. 2015-11-22 Vlag van Taiwan WTA Taipei tapijt (i) Vlag van Hongarije Tímea Babos 5-7, 3-6 details
2. 2016-02-14 Vlag van Taiwan WTA Kaohsiung hardcourt Vlag van Verenigde Staten Venus Williams 4-6, 2-6 details
3. 2019-09-15 Vlag van Japan WTA Japan (Hiroshima) hardcourt Vlag van Japan Nao Hibino 3-6, 2-6 details
4. 2020-03-08 Vlag van Verenigde Staten WTA Indian Wells 125K hardcourt Vlag van Roemenië Irina-Camelia Begu 3-6, 3-6 details

WTA-finaleplaatsen vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond partner tegenstandsters score
gewonnen finales
1. 2013-11-03 Vlag van China WTA Nanjing hardcourt Vlag van China Xu Yifan Vlag van Kazachstan Jaroslava Sjvedova
Vlag van China Zhang Shuai 		6-1, 6-4 details
2. 2014-07-20 Vlag van Turkije WTA Istanboel hardcourt Vlag van Oekraïne Elina Svitolina Vlag van Georgië Oksana Kalasjnikova
Vlag van Polen Paula Kania 		6-4, 6-0 details
3. 2018-01-27 Vlag van Verenigde Staten WTA Newport Beach hardcourt Vlag van Zwitserland Jil Teichmann Vlag van Verenigde Staten Jamie Loeb
Vlag van Zweden Rebecca Peterson 		7-6, 1-6, [10-8] details
4. 2019-07-13 Vlag van Zweden WTA Båstad hardcourt Vlag van Rusland Natalja Vichljantseva Vlag van Chili Alexa Guarachi
Vlag van Montenegro Danka Kovinić 		7-5, 6-7, [10-7] details
5. 2019-09-15 Vlag van Japan WTA Japan (Hiroshima) hardcourt Vlag van Japan Nao Hibino Vlag van Verenigde Staten Christina McHale
Vlag van Rusland Valerija Savinych 		3-6, 6-4, [10-4] details
6. 2022-07-08 Vlag van Zweden WTA Båstad gravel Vlag van Zweden Rebecca Peterson Vlag van Roemenië Mihaela Buzărnescu
Witte vlag Irina Chromatsjova 		walk-over details
verloren finales
1. 2015-09-20 Vlag van Japan WTA Japan (Tokio) hardcourt Vlag van Japan Kurumi Nara Vlag van Chinees Taipei Chan Hao-ching
Vlag van Chinees Taipei Chan Yung-jan 		1-6, 2-6 details
2. 2022-10-23 Vlag van Frankrijk WTA Rouen hardcourt (i) Vlag van Georgië Oksana Kalasjnikova Vlag van Georgië Natela Dzalamidze
Witte vlag Kamilla Rachimova 		2-6, 5-7 details

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Commons heeft mediabestanden in de categorie Misaki Doi.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Misaki_Doi&oldid=63186088"