Mario Gavranović

Mario Gavranović
Mario Gavranović
Persoonlijke informatie
Geboortedatum 24 november 1989
Geboorteplaats Lugano, Zwitserland
Lengte 175 cm
Positie Aanvaller
Clubinformatie
Huidige club Vlag van Kroatië Dinamo Zagreb
Rugnummer 11
Contract tot 2021
Jeugd
1996–2000
2000–2006
AS Vezia
Team Ticino
Senioren *
Seizoen Club W (G)
2006–2008
2008–2010
2009–2010
2010–2012
2011–2012
2012–2016
2016–2018
2018–
Vlag van Zwitserland FC Lugano
Vlag van Zwitserland Yverdon-Sport
Vlag van Zwitserland Neuchatel (huur)
Vlag van Duitsland Schalke 04
Vlag van Duitsland Mainz (huur)
Vlag van Zwitserland FC Zürich
Vlag van Kroatië HNK Rijeka
Vlag van Kroatië Dinamo Zagreb
21(8)
20(8)
17(8)
10(0)
5(0)
90(26)
59(25)
5(3)
Interlands **
2009
2011–
Vlag van Zwitserland Zwitserland –21
Vlag van Zwitserland Zwitserland
17(3)
33(16)

* Bijgewerkt op 28 maart 2018
** Bijgewerkt op 28 maart 2018
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Mario Gavranović (Lugano, 24 november 1989) is een Zwitsers voetballer van Kroatische afkomst die doorgaans als aanvaller speelt. Hij verruilde HNK Rijeka in januari 2018 voor Dinamo Zagreb. Gavranović debuteerde in 2011 in het Zwitsers voetbalelftal.

Interlandcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Gavranović is een zoon van Bosnische Kroaten, die in 1988 verhuisden van Gradačac naar Lugano.[1] Na verschillende nationale jeugdteams te hebben vertegenwoordigd maakte Gavranović zijn debuut voor de Zwitserse nationale ploeg onder leiding van bondscoach Ottmar Hitzfeld in de EK-kwalificatiewedstrijd tegen Bulgarije in Sofia. Hij viel in dat duel, gespeeld op 26 maart 2011, na 77 minuten in voor Marco Streller. Zijn eerste twee interlanddoelpunten maakte Gavranović op 15 augustus 2012 in een vriendschappelijke wedstrijd tegen Kroatië (4–2). Gavranović speelde mee in drie wedstrijden in het voor Zwitserland succesvolle WK-kwalificatietoernooi. Bondscoach Hitzfeld nam hem in mei 2014 op in de selectie voor het wereldkampioenschap in Brazilië.[2] Op 29 juni 2014 maakte de Zwitserse voetbalbond bekend dat Gavranović een blessure had opgelopen tijdens de training.[3]

Gavranović maakte eveneens deel uit van de Zwitserse ploeg, die deelnam aan de WK-eindronde 2018 in Rusland. Daar eindigde de selectie onder leiding van bondscoach Vladimir Petković als tweede in groep E, achter Brazilië (1–1) maar vóór Servië (2–1) en Costa Rica (2–2). In de achtste finales ging Zwitserland vervolgens op dinsdag 3 juli met 1–0 onderuit tegen Zweden door een treffer van Emil Forsberg, waarna de thuisreis geboekt kon worden. Gavranović kwam in twee van de vier WK-duels in actie voor de nationale ploeg.

Interlands van Mario Gavranović voor Vlag van Zwitserland Zwitserland
Datum Wedstrijd Uitslag Soort wedstrijd Doelpunten
Als speler bij FC Schalke 04
1. 26 maart 2011 Vlag van Bulgarije BulgarijeZwitserland Vlag van Zwitserland 0 – 0 Kwalificatie EK 2012 0
2. 10 augustus 2011 Vlag van Liechtenstein LiechtensteinZwitserland Vlag van Zwitserland 1 – 2 Vriendschappelijk 0
Als speler bij FC Zürich
3. 15 augustus 2012 Vlag van Kroatië KroatiëZwitserland Vlag van Zwitserland 2 – 4 Vriendschappelijk 2
4. 12 oktober 2012 Vlag van Zwitserland ZwitserlandNoorwegen Vlag van Noorwegen 1 – 1 Kwalificatie WK 2014 1
5. 16 oktober 2012 Vlag van IJsland IJslandZwitserland Vlag van Zwitserland 0 – 2 Kwalificatie WK 2014 1
6. 6 februari 2013 Vlag van Griekenland GriekenlandZwitserland Vlag van Zwitserland 0 – 0 Vriendschappelijk 0
7. 8 juni 2013 Vlag van Zwitserland ZwitserlandCyprus Vlag van Cyprus 1 – 0 Kwalificatie WK 2014 0
8. 14 augustus 2013 Vlag van Zwitserland ZwitserlandBrazilië Vlag van Brazilië 1 – 0 Vriendschappelijk 0
9. 15 november 2013 Vlag van Zuid-Korea Zuid-KoreaZwitserland Vlag van Zwitserland 2 – 1 Vriendschappelijk 0
10. 5 maart 2014 Vlag van Zwitserland ZwitserlandKroatië Vlag van Kroatië 2 – 2 Vriendschappelijk 0
11. 3 juni 2014 Vlag van Zwitserland ZwitserlandPeru Vlag van Peru 2 – 0 Vriendschappelijk 0

Bijgewerkt op 20 januari 2016.[4]

Erelijst[bewerken | brontekst bewerken]

Vlag van Duitsland FC Schalke 04
2011
Vlag van Zwitserland FC Zürich
2014

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]