Lewis Mumford

Lewis Mumford
Lewis Mumford
Lewis Mumford
Algemene informatie
Land Verenigde Staten van Amerika
Geboortedatum 19 oktober 1895
Geboorteplaats Flushing
Overlijdensdatum 26 januari 1990
Overlijdensplaats Amenia
Werk
Beroep architect, techniekhistoricus, historicus, socioloog, scenarioschrijver, literatuurcriticus, filosoof, journalist, planoloog, schrijver, architectuurtheoreticus, kunsthistoricus
Werkgever(s) The Dial, The New Yorker
Werkplaats New York
Bekende werken The City in History, The Myth of the Machine, Technics and Civilization
Studie
School/universiteit City College of New York, The New School, Stuyvesant High School, New York-universiteit, Columbia-universiteit
Kunst
Beïnvloed door Patrick Geddes, Thorstein Veblen, Herman Melville
Religie
Religie atheïsme
Persoonlijk
Woonplaats Amenia
Talen Engels
Schrijftaal Engels
Diversen
Lid van American Academy of Arts and Letters, American Academy of Arts and Sciences
Prijzen en onderscheidingen Guggenheim Fellowship (1932),[1] Ridder Commandeur in de Orde van het Britse Rijk, Prix mondial Cino Del Duca (1976),[2] National Medal of Arts, Royal Gold Medal (1961), National Book Award for Nonfiction (1962),[3] Presidential Medal of Freedom (1964), Benjamin Franklin Medal (1983)
Nominaties National Book Award for Nonfiction (1952), National Book Award for Nonfiction (1957), National Book Award for Nonfiction (1962)
De informatie in deze infobox is afkomstig van Wikidata.
U kunt die informatie hier bewerken.

Lewis Mumford (Flushing, 19 oktober 1895 – Amenia, 26 januari 1990) was een Amerikaans historicus, wetenschappelijk filosoof, literair criticus en schrijver. Hij is vooral bekend van zijn studie van steden en stedelijke architectuur en door zijn pionierswerk binnen de techniekfilosofie. Zijn werk werd deels beïnvloed door dat van de Schotse theoreticus Sir Patrick Geddes.

Mumford was een kennis van Frank Lloyd Wright, Frederic Osborn, Edmund N. Bacon, en Vannevar Bush.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Mumfords huis in Amenia

Mumford werd geboren in Flushing, Queens, New York. Hij studeerde in 1912 af aan de Stuyvesant High School.[4] Daarna ging hij studeren aan het City College of New York en The New School for Social Research, maar moest zijn studies hier vroegtijdig afbreken vanwege tuberculose.

In 1918 ging Mumford bij de marine en diende in de Eerste Wereldoorlog. Hij had binnen de marine de taak van radio-elektricien.[5][6] In 1919 verliet Mumford de marine en werd redacteur bij The Dial, een invloedrijk modernistisch tijdschrift. Later ging hij werken voor The New Yorker, waar hij schreef over architectuur en andere aan de stad gerelateerde zaken.

Mumfords eerste boeken waren van grote invloed op de Amerikaanse literaire kritiek. Mumford begon zichzelf te ontwikkelen tot een autoriteit op het gebied van Amerikaanse architectuur en het stadsleven, welke door hem in sociale context werd geïnterpreteerd. In zijn eerste boeken over het stadsleven was Mumford nog optimistisch over de vaardigheden van de mens. Volgens hem zou de mens in de toekomst elektriciteit en massacommunicatie gaan gebruiken om een betere wereld te maken. Later kreeg hij een meer pessimistische kijk op dit alles. Mumfords boeken brachten ook de werken van Henry Hobson Richardson, Louis Sullivan en Frank Lloyd Wright onder de aandacht bij een groot publiek.

In 1963 kreeg Mumford de Frank Jewett Mather Award van het College Art Association.[7] Mumford ontving in 1964 de Presidential Medal of Freedom.[5] In 1975 werd Mumford benoemd tot eervolle Knight Commander of the Order of the British Empire.[5] In 1976 kreeg hij de Prix mondial Cino Del Duca.[5] In 1986 kreeg hij de National Medal of Arts.[5] Mumford was gedurende meer dan 30 jaar architectuurcriticus voor The New Yorker. Voor zijn boek The City in History uit 1961 won hij de National Book Award.[5]

Lewis Mumford stierf op 94-jarige leeftijd in zijn huis in Amenia, New York.[5] Negen jaar na zijn dood werd zijn huis opgenomen in het National Register of Historic Places.

Ideeën[bewerken | brontekst bewerken]

Mumford geloofde dat het belangrijkste wat de mens onderscheidde van de dieren niet het gebruik van gereedschappen was, maar het gebruik van taal en symbolen. Hij was ervan overtuigd dat het delen van informatie en ideeën binnen primitieve gemeenschappen voor de mens iets natuurlijks was, en zo de basis vormde voor de hedendaagse samenleving naarmate de taal steeds geavanceerder en complexer werd. Mumford hoopte dat deze ontwikkeling zich door zou zetten in de toekomst.[8]

Mumfords gebruik van het woord “techniek” in zijn werken was duidelijk anders dan de gangbare definitie. Volgens Mumford was technologie slechts een deel van techniek. Mumford gebruikte liever het Griekse woord tekhne, wat behalve technologie ook kunst en vaardigheden kan betekenen. Mumford bekritiseerde in zijn werk hoe bij technologie de nadruk altijd maar werd gelegd op het vergroten van de productie, uitbreiding en vervanging. Volgens hem zou men zich meer moeten richten op technische perfectie, duurzaamheid en sociale efficiëntie. Hij gebruikte geregeld zijn eigen koelkast als demonstratie. Deze werkte al 19 jaar lang met tussendoor slechts 1 reparatiebeurt.

Mumford hield zich ook bezig met een organisch model van technologie, of “biotechniek” zoals hij het noemde.

In zijn prijswinnende boek The City in History bekritiseerde Mumford de alsmaar toenemende verstedelijking. Volgens hem was de structuur van moderne steden grotendeels verantwoordelijk voor veel van de sociale problemen in de Westerse wereld. Hijzelf zag een stad met als basis de middeleeuwse steden als de “ideale stad”.

Schrijfstijl[bewerken | brontekst bewerken]

Mumfords werk bevat veel origineel onderzoek en zijn eigen benadering van geschiedenis en technologie, maar omvat ook veel elementen van retorica en psychoanalyse, waaronder interpretaties van filosofische figuren. Een typisch essay van Mumford was multidisciplinair; het combineerde referenties en afbeeldingen uit een groot aantal studies.

Invloeden[bewerken | brontekst bewerken]

Mumfords werken zijn van groot belang geweest voor latere schrijvers en filosofen. Onder hen bevinden zich Jacques Ellul, Witold Rybczynski, Richard Gregg,[9] Amory Lovins, James Baldwin, E. F. Schumacher, Herbert Marcuse, Murray Bookchin, Thomas Merton, Marshall McLuhan, James Howard Kunstler, en Colin Ward[10].

Mumford had ook invloed op de Amerikaanse milieubeweging. Zo zette hij mensen aan het denken over ecologie en technologie.[11]

Bibliografie[bewerken | brontekst bewerken]

  • The Story of Utopias (1922)
  • Sticks and Stones (1924)
  • The Golden Day (1926)
  • Herman Melville: A Study of His Life and Vision (1929)
  • The Brown Decades: A Study of the Arts in America, 1865-1895 (1931)
  • The City (1939, film)
  • "Renewal of Life"-serie
    • Technics and Civilization (1934)
    • The Culture of Cities (1938)
    • The Condition of Man (1944)
    • The Conduct of Life (1951)
  • Values for Survival (1946)
  • Art and Technics (1952)
  • In the Name of Sanity (1954)
  • The Transformations of Man (1956)
  • The City in History (1961, bekroond met de National Book Award)
  • The Highway and the City (1963)
  • The Myth of the Machine (2 delen)
    • Technics and Human Development (1967)
    • The Pentagon of Power (1970)
  • The Urban Prospect (1968)
  • My Work and Days: A Personal Chronicle (1979)
  • Sketches from Life: The Autobiography of Lewis Mumford (1982)
  • The Lewis Mumford Reader (red. Donald L. Miller, 1986)

Artikelen[bewerken | brontekst bewerken]

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Lewis_Mumford&oldid=66362281"