Kamala Harris

Kamala Harris
Kamala Devi Harris
Geboren 20 oktober 1964
Oakland (Californië)
Land Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Politieke partij Democratische Partij
Partner Douglas Emhoff
Beroep Politica
Procureur-generaal
Openbaar aanklager
Handtekening Handtekening
49e vicepresident van de Verenigde Staten
Huidige functie
Aangetreden 20 januari 2021
President Joe Biden
Voorganger Mike Pence
Senator voor Californië
Aangetreden 3 januari 2017
Einde termijn 18 januari 2021
Voorganger Barbara Boxer
Opvolger Alex Padilla
32e procureur-generaal van Californië
Aangetreden 3 januari 2011
Einde termijn 3 januari 2017
Voorganger Jerry Brown
Opvolger Xavier Becerra
27e openbaar aanklager van San Francisco
Aangetreden 8 januari 2004
Einde termijn 3 januari 2011
Voorganger Terence Hallinan
Opvolger George Gascón
Portaal  Portaalicoon   Politiek

Kamala Devi Harris (Oakland (Californië), 20 oktober 1964) is een Amerikaans politica en sinds 20 januari 2021 de 49e vicepresident van de Verenigde Staten. Ze is lid van de Democratische Partij en was bij haar inauguratie de eerste vicepresident van Afro-Amerikaanse en Aziatisch-Amerikaanse afkomst en tevens de eerste vrouwelijke vicepresident.[1] Eerder was Harris openbaar aanklager van San Francisco van 2004 tot 2011, procureur-generaal van Californië van 2011 tot 2017 en senator voor Californië van 2017 tot 2021.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Harris werd op 20 oktober 1964 geboren in Oakland. Haar moeder Shyamala Gopalan, een Tamil, was kankeronderzoeker die in 1960 van India naar de Verenigde Staten was geëmigreerd. Haar vader Donald J. Harris migreerde in 1961 vanuit Jamaica. Hij doceerde economie aan de Universiteit van Californië - Berkeley. Harris identificeert zichzelf als Afro- en Indiaas-Amerikaans.

Harris' ouders gingen uiteen toen Kamala Harris 7 jaar oud was, waarna Kamala en haar jongere zus Maya door de week bij hun moeder woonden. Ze groeiden op in Berkeley. Toen Harris 12 was, verhuisden ze naar Montreal, waar hun moeder onderzoek deed en lesgaf. Ze liep tot 1981 school aan de Westmount High School.

Harris studeerde economie en politieke wetenschap aan Howard University in Washington. Als student was ze actief in de debatclub, de studentenraad en de Afro-Amerikaanse sorority Alpha Kappa Alpha. Ze demonstreerde tegen apartheid en organiseerde mentorprogramma's voor lokale jongeren.

Na haar studie aan Howard keerde Harris terug naar Californië, waar ze in 1989 een rechtendiploma behaalde aan Hastings College of the Law in San Francisco. Ze werd toegelaten tot de balie en van 1990 tot 1998 was ze werkzaam als deputy district attorney in Alameda County. In die tijd was ze een koppel met de 30 jaar oudere Willie Brown, de toenmalige voorzitter van het California State Assembly. Brown stelde Harris voor aan zijn politieke netwerk en wees haar in 1994 tweemaal een betaalde positie toe. In 1996 werd Brown burgemeester van San Francisco en ging het koppel uiteen.

Van 1998 tot 2000 werkte Harris voor de openbaar aanklager (district attorney) van San Francisco, waar ze zware misdaden vervolgde. Van 2000 tot 2003 diende Harris de stadsadvocaat. In 2003 stelde ze zich kandidaat om haar voormalige baas op te volgen als openbaar aanklager van San Francisco. Haar campagne gaf meer dan 600.000 dollar uit, meer dan ooit tevoren, en meer dan wettelijk was toegelaten. Na een turbulente campagne won Harris de verkiezing met 56 procent van de stemmen. In 2007 werd ze opnieuw verkozen, als enige kandidaat.

Procureur-generaal van Californië (2011-2017)[bewerken | brontekst bewerken]

In november 2008 kondigde Harris aan dat zij zich kandidaat zou stellen om procureur-generaal (attorney general) van de staat Californië te worden. Ze kreeg de steun van senatoren Dianne Feinstein en Barbara Boxer en van Voorzitter van het Huis van Afgevaardigden Nancy Pelosi. In de voorverkiezing ontving ze 33,6 procent van de stemmen, het meeste van alle kandidaten. In de algemene verkiezing nam Harris het op tegen Republikein Steve Cooley, toenmalig openbaar aanklager van Los Angeles. Uiteindelijk won ze de verkiezing met 46,1 procent van de stemmen, 0,8 procent meer dan haar tegenstander. Op 3 januari 2011 volgde ze Jerry Brown op, die gouverneur werd. Ze raakte opnieuw verkozen in 2014 en bleef aan tot januari 2017. Ze werd opgevolgd door Xavier Becerra. Harris was zowel de eerste vrouwelijke Afro-Amerikaanse als eerste Aziatisch-Amerikaanse procureur-generaal van Californië.

In september 2014 werd gespeculeerd dat ze kandidaat was om Eric Holder op te volgen als minister van Justitie (United States Attorney General). Uiteindelijk stelde president Barack Obama op deze post Loretta Lynch aan.

Senator (2017-2021)[bewerken | brontekst bewerken]

Eedaflegging van Kamala Harris als senator in handen van toenmalig vicepresident Joe Biden, onder toeziend oog van Harris' echtgenoot Douglas Emhoff. Washington D.C., 3 januari 2017. In 2020 zou Biden Harris kiezen als zijn vicepresidentskandidaat.

Toen Barbara Boxer, 24 jaar lang senator namens Californië, aankondigde dat zij zich niet herverkiesbaar zou stellen in 2016, was Harris de eerste die zich kandidaat stelde als opvolger. Op 13 januari 2015 ging haar verkiezingscampagne officieel van start. Harris was meteen de frontrunner en kreeg de steun van zowel haar partij als de zittende gouverneur. Ze kwam als sterkste uit de voorverkiezingen en versloeg haar partijgenote Loretta Sanchez in de algemene verkiezing in november 2016 met 63 procent van de stemmen.

Harris legde de eed af op 3 januari 2017. In de Senaat is aangesloten bij de Congressional Black Caucus, de Congressional Asian Pacific American Caucus en de Congressional Caucus for Women's Issues. Ze zetelt in verschillende commissies, waaronder de begrotingscommissie, de commissie binnenlandse veiligheid en overheidszaken en de commissie justitie. In de eerste maanden van haar ambtstermijn ontpopte Harris zich in de Senaat tot een uitgesproken criticus van Trumps beleid en zijn ministerkeuzes. Wel steunde Harris de beslissing om de Amerikaanse ambassade naar Jeruzalem te verplaatsen.

Op 18 januari 2021 trad zij terug als senator.

Presidentsverkiezingen 2020[bewerken | brontekst bewerken]

Eigen presidentskandidatuur (2019)[bewerken | brontekst bewerken]

Harris tijdens de aankondiging van haar kandidatuur voor het presidentschap voor de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 2020. Oakland, Californië, 27 januari 2019.

Kort na de verkiezing van de Republikein Donald Trump tot president van de Verenigde Staten bij de presidentsverkiezingen van 2016 werd gespeculeerd over een eventuele kandidatuur van Harris om Trump te verslaan bij de volgende presidentsverkiezingen.[2] In juni 2018 liet ze optekenen dat ze een kandidatuur "niet uitsloot".[3] Uiteindelijk zou ze op 21 januari 2019 officieel haar kandidatuur aankondigen.[4][5][6][7] In de eerste 24 uur na de aankondiging van haar kandidatuur evenaarde Harris een record van Bernie Sanders uit 2016 voor de meeste donaties die de dag na een aankondiging werden ingezameld.[8] Op 27 januari 2019 woonden meer dan 20.000 mensen haar eerste campagne-evenement bij in haar thuisstad Oakland, Californië.[9]

Met haar kandidatuur werd Harris een van de kandidaten in de Democratische presidentiële voorverkiezingen van 2020. Tijdens het eerste debat met overige Democratische kandidaten verweet zij voormalig vicepresident en favoriet Joe Biden "kwetsende opmerkingen", waarmee ze verwees naar Bidens standpunten in de jaren 70 over busing, een manier om segregatie op scholen tegen te gaan.[10] Na het debat steeg Harris in de opiniepeilingen van 6 naar 9 procent.[11] In het tweede debat, dat plaatsvond in augustus 2019, kreeg Harris dan weer kritiek te verduren van medekandidaten Tulsi Gabbard en Biden over haar beleid als procureur-generaal van Californië,[12] waarna haar populariteit in de peilingen zakte.[13] In de daaropvolgende maanden daalde haar score in opiniepeilingen verder tot enkele procentpunten.[14] In een periode waarin progressieven meer en meer kritiek uitten op de uitwassen van het strafrechtelijk beleid, kreeg ze immers kritiek op haar strenge beleid als procureur-generaal van Californië. In 2014 bijvoorbeeld verdedigde ze nog de doodstraf voor de rechtbanken van Californië.[15]

Ook weigerde ze – anders dan Sanders en Elizabeth Warren – voorwaarden te stellen aan de Amerikaanse militaire steun aan Israël. Harris vindt dat de veiligheid van de Israëli's niet als drukmiddel gebruikt mag worden[16].

Op 3 december 2019 stapte Harris uit de Democratische race nadat haar campagne niet langer voldoende financiering wist te vinden.[17][18] In maart 2020 schaarde Harris zich achter Joe Biden als presidentskandidaat voor de Democratische Partij.[19]

Vicepresidentskandidatuur onder Joe Biden (2020)[bewerken | brontekst bewerken]

Campagnelogo voor de kandidatuur van Biden en Harris, 2020

In mei 2019, nadat zowel Harris als Biden hun kandidatuur voor het presidentschap hadden gelanceerd, verklaarden enkele belangrijke leden van de Congressional Black Caucus dat een Biden-Harris kandidatuur de ideale combinatie zou zijn om president Trump en vicepresident Mike Pence te verslaan.[20] Hoewel Biden bij de eerste voorverkiezingen slechte uitslagen boekte, kreeg zijn kandidatuur een tweede adem na zijn overwinning in de voorverkiezingen in de staat South Carolina, waar hij aanzienlijke steun genoot van de Afro-Amerikaanse kiezers. Enige dagen later zou Biden ook de grote winnaar worden van Super Tuesday, waarna Biden de vermoedelijke Democratische kandidaat zou worden voor het presidentschap. In maart 2020, toen enkel hij en Bernie Sanders nog in de race waren voor de Democratische nominatie, beloofde Biden in een televisiedebat dat hij een vrouw zou kiezen als running mate.[21]

Nadat er eind mei 2020 protesten uitbraken na de dood van de zwarte man George Floyd, omgekomen tijdens een politie-arrestatie, kwam Biden onder druk te staan om een zwarte vrouw te kiezen als vicepresidentskandidaat, wat de kansen van Harris en ook van Val Demings deed stijgen.[22]

Op 12 juni 2020 bracht The New York Times het nieuws naar buiten dat Harris uitgroeide tot topfavoriet om Bidens running mate te worden.[23] Vervolgens bracht CNN op 26 juni 2020 uit dat Harris een van de topfavorieten was van een lijst van een twaalftal potentiële kandidaten, naast Elizabeth Warren, Val Demings en Keisha Lance Bottoms.[24]

Uiteindelijk maakte Biden op 11 augustus 2020 bekend dat hij Harris koos als running mate en vicepresidentskandidaat.[25] Daarmee werd zij de derde vrouw in deze positie na Geraldine Ferraro in 1984 en Sarah Palin in 2008, en de eerste Afro-Amerikaanse en de eerste Zuid-Aziatische vrouw die door een grote Amerikaanse partij werd voorgedragen als kandidaat voor het vicepresidentschap.

Vicepresident (2021-heden)[bewerken | brontekst bewerken]

Op 20 januari 2021 legde zij de eed af als de 49ste vicepresident van de Verenigde Staten. Ze werd hiermee de eerste Afro-Amerikaanse, de eerste Indiaas-Amerikaanse en de eerste vrouwelijke vicepresident.

Op 19 november 2021 werd Harris de eerste vrouw met presidentiële macht in de Verenigde Staten. Ze werd voor anderhalf uur waarnemend president, omdat president Joe Biden wegens een coloscopie verdoving kreeg.[26]

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]


Zie de categorie Kamala Harris van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.