Juda (zoon van Jakob)

Juda, de vierde zoon van Jakob en Lea, over wie in Genesis 29 e.v. van de Tenach verteld wordt.

Hij is de stamvader van de stam Juda, de stam die van de twaalf stammen de belangrijkste rol in de geschiedenis van Israël heeft gespeeld, vooral doordat David en de koningen van zijn huis eruit voortkwamen en Jeruzalem met de latere Tempel tot zijn gebied ging behoren.

Hij liet zich door zijn schoondochter Tamar verleiden - zonder te weten wie het was - en verwekte bij haar een tweeling. Langs deze lijn werd Juda een voorouder van Jezus.

Na de dood van Salomo viel het rijk uiteen, waarbij slechts de twee stammen Benjamin en Juda voor Rechabeam, de zoon van Salomo, kozen en het koninkrijk Juda vormden; de andere tien stammen kozen voor Jerobeam en gingen verder onder de oude naam als het koninkrijk Israël. Van de naam Juda is het woord Jood afgeleid.

De Hebreeuwse naam Juda komt overeen met het Griekse Judas. De gevoelswaarde is echter totaal verschillend: Juda is de belangrijkste stam van het Joodse volk, en bij de naam Judas denkt men allereerst aan de verrader van Jezus.