Jodie Foster

Jodie Foster
Foster in 2011
Algemene informatie
Volledige naam Alicia Christian Foster
Geboren 19 november 1962
Land Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Werk
Jaren actief 1968−
Beroep actrice, regisseur, producent
Onderscheidingen
Academy Awards voor beste actrice 1988+1991
Handtekening
Handtekening
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

Alicia Christian (Jodie) Foster (Los Angeles, 19 november 1962) is een Amerikaanse actrice, regisseur en producent.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Afkomst en opleiding[bewerken | brontekst bewerken]

Jodie Foster werd geboren als Alicia Christian op 19 november 1962 en was de jongste van de vier kinderen van Lucius Foster III, luitenant-kolonel bij de Amerikaanse Luchtmacht, en Evelyn 'Brandy' Almond, gewezen jazz-zangeres en pr-verantwoordelijke voor filmproducent Artur P. Jacobs.[1] In 1963, enkele maanden na Jodies geboorte, ging het koppel uit elkaar waarna moeder Evelyn en de kinderen een nieuw gezin vormden met haar nieuwe lesbische levensgezellin Joséphine Dominguez Hill. Omdat plusmoeder Jo Dominguez al snel een sterke band ontwikkelde met de kinderen werd "aunt Jo" (tante Jo) door hen ook wel liefkozend "Jo D." genoemd en ging Alicia Christian voortaan onder deze (fonetisch geschreven) koosnaam 'Jodie' door het leven.[2]

De hoogbegaafde Foster bezocht het Lycée Français de Los Angeles, voordat ze naar de Yale-universiteit ging. Naast Engels spreekt ze vloeiend Frans, Duits en Italiaans en ze behaalde magna cum laude een bachelorsgraad in Franse literatuur.

Haar acteercarrière begon toen ze twee was met rolletjes in televisiereclames. Vanaf die tijd verscheen ze in verschillende televisieseries en films. Als kind vervulde ze bijvoorbeeld een gastrol als Alethea in een aflevering van de televisieserie Kung Fu. De naam Alethea betekent 'waarheid' in het Grieks en is feitelijk dezelfde naam als haar werkelijke naam Alicia. Ze speelde ook gastrollen in westernseries als Gunsmoke en Bonanza en regisseerde de aflevering "Arkangel" in de Netflix televisieserie Black Mirror. Acteerlessen heeft ze nooit gevolgd.

Verouderd Dit artikel bevat verouderde informatie en zou bijgewerkt moeten worden. U wordt uitgenodigd om dit artikel bij te werken.

Privéleven[bewerken | brontekst bewerken]

Foster werd jarenlang gestalkt door John Hinckley jr., de man die in 1981 een mislukte moordpoging op de Amerikaanse president Ronald Reagan deed.

Jarenlang gingen er geruchten dat Foster lesbisch zou zijn. Op 4 december 2007 noemde Foster, bij het in ontvangst nemen van de Sherry Lansing Leadership Award (tijdens de Women in Entertainment Power 100 te Los Angeles), haar vriendin sinds 14 jaar (filmproducente Cydney Bernard): Thanks to my beautiful Cydney who sticks with me through all the rotten and the bliss. Samen met Bernard voedt ze twee zonen op, van wie ze nooit de vader bekendmaakte. Haar relatie met Bernard kwam in 2008 ten einde. Foster kreeg hierna een relatie met tv-producente Cynthia Mort.

In 2013, tijdens het ontvangen van de Cecil B. DeMille Award, kwam ze definitief uit de kast als lesbienne door te zeggen: I already did my coming out about 1000 years ago, back in the stone age, those very quaint days when a fragile young girl would open up to trusted friends and family and co-workers, and then gradually and proudly to everyone who knew her, to everyone she actually met. Foster trouwde in april 2014 met haar huidige partner, Alexandra Hedison.[3]

Onderscheidingen[bewerken | brontekst bewerken]

Ze werd op veertienjarige leeftijd voor het eerst voor een Oscar genomineerd voor haar bijrol in Taxi Driver, waarna ze het beeldje daadwerkelijk won in zowel 1989 (voor The Accused) als in 1992 (voor The Silence of the Lambs). In 1995 werd ze nog eens genomineerd voor een Oscar voor haar hoofdrol in Nell. Foster won daarnaast meer dan veertig andere acteerprijzen, waaronder meerdere Golden Globes, BAFTA Awards, Saturn Awards en Premi David di Donatello, een Independent Spirit Award, een People's Choice Award, een Screen Actors Guild Award, een European Film Award, een National Board of Review Award en een Rembrandt. In 2013 won ze ook de Cecil B. DeMille Award op de Golden Globes, voor haar gehele filmcarrière. In 2016 kreeg ze een ster op de Hollywood Walk of Fame.

Filmografie[bewerken | brontekst bewerken]

Filmografie als acteur
Jaar Titel Rol Opmerkingen
Films
2021 The Mauritanian Nancy Hollander Golden Globe
2019 Love, Antosha Haarzelf Documentaire over acteur Anton Yelchin
2018 Hotel Artemis De verpleegster
2017 Be Natural: The Untold Story of Alice Guy-Blaché Haarzelf/verteller Documentaire over filmregisseur Alice Guy-Blaché
2013 Elysium Delacourt
2011 Carnage Penelope Longstreet
2011 The Beaver Meredith Black Tevens regisseur
2008 Nim's Island Alex Rover
2007 The Brave One Erica Bain Golden Globe-nominatie
2006 Inside Man Madeline White
2005 Flightplan Kyle Pratt
2004 Un long dimanche de fiançailles Elodie Gordes
2002 The Dangerous Lives of Altar Boys Zuster Assumpta Tevens producent
2002 Panic Room Meg Altman
1999 Anna and the King Anna Leonowens
1997 Contact Dr. Ellie Arroway Golden Globe-nominatie
1994 Nell Nell Kellty Golden Globe- en Oscar-nominatie
1994 Maverick Mrs. Annabelle Bransford
1993 Sommersby Laurel Sommersby
1991 Shadows and Fog Prostituee
1991 The Silence of the Lambs Clarice Starling Oscar
1990 Little Man Tate Dede Tate Tevens regie (debuut)
1990 Backtrack Anne Benton Ook bekend als Catchfire
1988 Stealing Home Katie Chandler
1988 The Accused Sarah Tobias Oscar/Golden Globe
1985 Mesmerized Victoria
1984 Le Sang des Autres Hélène Ook bekend als The Blood of Others
1984 Hotel New Hampshire Frannie Berry
1980 Carny Donna
1980 Foxes Jeanie Ned. titel: Meiden met Lef
1977 Candleshoe Casey Ned. titel: De Schat van Kasteel Candleshoe
1977 Moi, Fleur Bleue Isabelle Tristan Ook bekend als Stop Calling Me Baby!
1977 Casotto Teresina Ook bekend als Beach House, The Beach Hut
1976 Echoes of a Summer Deirdre
1976 Taxi Driver Iris Steensma Oscar-nominatie
1976 Bugsy Malone Tallulah
1976 Freaky Friday Annabel Andrews Golden Globe-nominatie
1975 The Little Girl Who Lives Down the Lane Rynn Jacobs
1973 Alice Doesn't Live Here Anymore Audrey
1973 One Little Indian Martha McIver
1973 Tom Sawyer Becky Thatcher
1972 Ghost story: circle of fear Story nr.8: House of evil. Mute girl
1972 Napoleon and Samantha Samantha

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

Voorganger:
Cher
voor Moonstruck
Academy Award voor beste actrice
1988
voor The Accused
Opvolger:
Jessica Tandy
voor Driving Miss Daisy

Voorganger:
Kathy Bates
voor Misery
Academy Award voor beste actrice
1991
voor The Silence of the Lambs
Opvolger:
Emma Thompson
voor Howards End
Zie de categorie Jodie Foster van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.