Jeanne Moreau

Jeanne Moreau
Jeanne Moreau in 1958
Algemene informatie
Geboren 23 januari 1928
Geboorteplaats Parijs
Overleden 31 juli 2017
Overlijdensplaats Parijs
Land Vlag van Frankrijk (1794–1815, 1830–1974, 2020-heden).svg Frankrijk
Werk
Jaren actief 1948-2017
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film
Jeanne Moreau en acteur Marcello Mastroianni in 1991
Met regisseur Amos Gitai in 2008
Met actrice Juliette Binoche in 2009

Jeanne Moreau (Parijs, 23 januari 1928 - aldaar, 31 juli 2017) was een Franse actrice, bekend door haar rollen in talrijke speelfilms, waaronder Les Amants, Les Liaisons dangereuses 1960 en Jules et Jim. Er werden haar vele prijzen toegekend, waaronder driemaal een César, de belangrijkste Franse filmprijs.

Leven en werk[bewerken | brontekst bewerken]

Jeanne Moreau werd in 1928 geboren in Parijs, Frankrijk. Haar vader was de eigenaar van een bar in de Montmartre, haar moeder een Britse danseres. Aan het Conservatoire de Paris volgde ze toneellessen, waarna ze in 1948 haar toneeldebuut maakte op het theaterfestival van Avignon. Hierna werd ze uitgenodigd om lid te worden van de zeer prestigieuze Comédie-Française. Ze was toen twintig jaar, de jongste persoon die vast lid werd van dit Franse theatergezelschap.

Moreau speelde vervolgens in verscheidene B-films. Filmmakers vonden haar niet fotogeniek genoeg om een groot filmster te worden, vermoedelijk vanwege haar weigering make-up te gebruiken. De Franse filmregisseur Louis Malle zag in haar daarentegen een groot talent en regisseerde haar grote doorbraak, de film Ascenseur pour l'échafaud uit 1957 (ook bekend onder de Engelse titels Elevator to the Gallows en Frantic). Malle en Moreau kregen een kortstondige relatie.

Het jaar daarop regisseerde Malle haar in het succesvolle, maar controversiële Les Amants, een sensuele film over een verveelde huisvrouw die een buitenechtelijke relatie aangaat met een vreemdeling. Onder andere vanwege een beruchte naaktscène kwam de film met moeite door de Amerikaanse censuur. Dankzij deze twee films werd ze beschouwd als een van de belangrijkste actrices van de Franse Nouvelle Vague. In 1961 was ze te zien in haar internationaal succesvolste film, Jules et Jim van François Truffaut. Met hem maakte ze in 1968 een tweede film, La mariée était en noir.

Gedurende de jaren zestig speelde ze in nog meer films van grote regisseurs, onder wie Michelangelo Antonioni (La Notte, 1961), Luis Buñuel (Le Journal d'une femme de chambre, 1964) en verscheidene films van Orson Welles. Grote Hollywoodprojecten wees ze vaak af ten gunste van Europese producties. Zo was ze te zien in Les Valseuses van Bertrand Blier (1974) en La Femme Nikita van Luc Besson (1990). Toch was ze ook in enkele Amerikaanse films te zien. In 1976 regisseerde ze haar eerste film Lumière, in 1979 gevolgd door L'Adolescente.

Moreau trad tweemaal op als voorzitter van de jury van het Filmfestival van Cannes, in 1975 en 1995.

Persoonlijk[bewerken | brontekst bewerken]

Moreau had een belangrijke positie in het Franse culturele leven en was bevriend met Jean Cocteau, Jean Genet, Henry Miller en Marguerite Duras. Ze was getrouwd met acteur Jean-Louis Richard (1949-1964), met wie ze een zoon had, regisseur William Friedkin (1977-1979) en had verhoudingen met de regisseurs Tony Richardson (die zijn vrouw Vanessa Redgrave voor haar verliet), Louis Malle en François Truffaut, modeontwerper Pierre Cardin, jazzmusicus Miles Davis en acteur-playboy Theodoros Roubanis.

Moreau stierf in 2017 op 89-jarige leeftijd in haar Parijse woning.

Foto van het graf van Jeanne Moreau

Filmografie (selectie)[bewerken | brontekst bewerken]

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jeanne_Moreau&oldid=64525192"