Jean-Marie Dedecker

Jean-Marie Dedecker
Jean-Marie Dedecker in 2006
Volledige naam Jean-Marie Louis Dedecker
Geboren 13 juni 1952
Kieskring West-Vlaanderen
Regio Vlag Vlaanderen Vlaanderen
Land Vlag van België België
Functie Partijvoorzitter LDD
Partij 1999-2006 VLD
2006 N-VA
2007-heden LDD
Functies
1981-2000 Bondscoach Belgische Judo Bond
1996-2000 Bestuurder BOIC
1999-2004 Senator
2001-2012 Gemeenteraadslid Oostende
2004-2007 Vlaams Parlementslid[1]
2004-2007 Gemeenschapssenator[2]
2005-2006 Lid van de Parlementaire Assemblee
van de OVSE
2007-2010 Partijvoorzitter LDD
2007-2014 Volksvertegenwoordiger[3]
2007-2010 Fractievoorzitter Kamer van
volksvertegenwoordigers[4]
2011-heden Partijvoorzitter LDD
2013-heden Gemeenteraadslid Middelkerke
2019-heden Burgemeester Middelkerke
2019-heden Volksvertegenwoordiger
Website
Portaal  Portaalicoon   Politiek
Sport

Jean-Marie Louis Dedecker[5] (Nieuwpoort, 13 juni 1952) is een Belgisch rechts-liberaal politicus en voormalig judocoach. Van 1999 tot 2006 was hij lid van de VLD. Na een zeer kort lidmaatschap van de N-VA eind 2006, richtte hij begin 2007 Lijst Dedecker op, waarvoor hij tot 2014 in het parlement zetelde. Sindsdien heeft de partij enkel nog een lokale afdeling in Middelkerke, waar Dedecker in 2019 burgemeester werd. In datzelfde jaar werd hij als onafhankelijke op de N-VA-lijst opnieuw verkozen in het parlement.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Dedecker studeerde in 1970 aan het college van Veurne af.

Zakencarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Aanvankelijk werkte Dedecker in een betonfabriek. In 1972 werd hij bankbediende bij de Bank Brussel Lambert. Hij bracht het uiteindelijk tot bankdirecteur en werd vervolgens zelfstandig verzekeringsmakelaar. Ook leidde hij een aantal horecazaken, stond hij aan het hoofd van een visrokerij en stichtte hij een reclame- en sponsoringsbureau. Tevens werd hij actief in de duurzame energie, meer bepaald in de invoer van actieve en intelligente dagkoepels.[6]

Sportcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Als judoka behaalde Dedecker onder meer zilver op het "Open kampioenschap Canada" te Quebec in 1981. Hij was van 1981 tot 2000 bondscoach van de Belgische Judo Bond. Onder zijn leiding haalde het Belgische team opmerkelijke resultaten met judoka's als Ulla Werbrouck, de broers Johan en Philip Laats, Harry Van Barneveld, Gella Vandecaveye, Heidi Rakels, Inge Clement en Marie-Isabelle Lomba. Samen behaalden deze meer dan 130 medailles, waaronder vier olympische (behaald in Atlanta). Hoogtepunt waren naar eigen zeggen de door hemzelf georganiseerde Europese kampioenschappen judo 1997 in Oostende, waarbij België in totaal negen medailles behaalde. Dedecker was daarnaast actief als verzekeringsmakelaar en bestuurder van vennootschappen. Hij was bovendien ook geruime tijd sportief adviseur van de wielrenner Francesco Planckaert.

Politieke carrière[bewerken | brontekst bewerken]

VLD[bewerken | brontekst bewerken]

Hij stapte in 1999 in de politiek en werd als wit konijn van de VLD binnengehaald. Van 1999 tot 2004 zetelde hij voor de partij als rechtstreeks gekozen senator in de Senaat. Bij de verkiezingen van 1999 werd hij verkozen met 52.492 voorkeurstemmen, waardoor hij de enige kandidaat was die de lijstvolgorde kon doorbreken. Vervolgens zetelde hij van juni 2004 tot juni 2007 voor de kieskring West-Vlaanderen in het Vlaams Parlement. Tussen juli 2004 en juni 2007 werd hij door het Vlaams Parlement aangewezen als gemeenschapssenator. Ook was hij van 2001 tot 2012 gemeenteraadslid van Oostende.

In januari 2002 veroorzaakte hij ophef door een journalist van VTM binnen te smokkelen in de cel van Marc Dutroux. De heisa die hierop volgde kostte hem bijna het lidmaatschap van de partij, maar hij kwam er uiteindelijk vanaf met een schorsing van drie maanden.

Eind 2004 stelde hij zich, net als Bart Somers en Patricia De Waele, kandidaat voor het voorzitterschap van de VLD. Hij werd daarbij tweede in de kiesstrijd (na Somers) met 38,32% van de geldig uitgebrachte stemmen. Hijzelf vermoedde manipulatie van de resultaten in zijn nadeel.[7][8]

Dedecker was ook betrokken bij de stichting van afdelingen van de denktank Nova Civitas in West-Vlaanderen. Begin 2006 verscheen zijn boek Rechts voor de raap, met daarin een passage waarin hij zich kantte tegen het cordon sanitaire rond het Vlaams Belang[9] verontwaardiging opwekte.[7][10] In september van dat jaar beweerde Dedecker de namen van vier Belgische wielrenners te kennen die betaald hadden om zich te laten doperen.

Op 11 oktober 2006 raakte bekend dat hij dit keer wel uit de VLD gezet zou worden, dit na een dispuut met toenmalig stadsgenoot en lokaal lijsttrekker Bart Tommelein.[7][11] Hugo Coveliers vroeg hem daarna om Vlaams Liberaal Onafhankelijk Tolerant Transparant (VLOTT), opgericht door Coveliers nadat die eveneens uit de VLD was gezet, in West-Vlaanderen mee uit te bouwen.

Cassandra en N-VA[bewerken | brontekst bewerken]

Op 17 november 2006 richtte Dedecker de rechts-liberale denktank Cassandra op.[12] Twaalf dagen later raakte bekend dat hij voor het lidmaatschap van de N-VA koos.[13] Zijn komst naar de N-VA betekende meteen het einde van het kartel dat de partij had met de CD&V. Deze partij kon zich niet verzoenen met de standpunten en de communicatiestijl van Dedecker. Zowel het Algemeen Christelijk Werknemersverbond, bij monde van voorzitter Jan Renders, als de conservatieve vleugel binnen de CD&V uitten fundamentele ideologische bezwaren tegen het lidmaatschap van Dedecker bij de kartelpartner. Na een onbesliste stemming van 10 tegen 10 van het partijbestuur besliste de partijraad van de N-VA op 9 december 2006 met een meerderheid van 62 van de 103 stemmen bij 10 onthoudingen om niet als onafhankelijke partij met Dedecker naar de verkiezingen te gaan en het kartel met CD&V te herstellen. Dedecker stapte daarop ontgoocheld uit de N-VA.[14] In 2010 ging de denktank Cassandra op in Libera!.[15]

Dedecker wilde zich nadien bezinnen omtrent zijn politieke toekomst. Op 13 december 2006 stuurde Hugo Coveliers een open brief aan Dedecker om zijn medeleven uit te drukken omtrent zijn mislukte toenaderingspoging richting de N-VA.

Ondertussen maakte hij bekend als gemeenteraadslid van Oostende bij de verkiezing van de leden van de OCMW-raad op 2 januari 2007 zijn acht stemmen te geven aan kandidaten van het Vlaams Belang.

LDD[bewerken | brontekst bewerken]

Op 3 januari 2007 maakte Dedecker bekend een nieuwe politieke partij te zullen oprichten.[16] Op 4 januari 2007 lichtte Dedecker zijn plannen toe door te stellen het Vlaamse partijpolitieke equivalent te willen zijn van Geert Wilders en Pim Fortuyn. Hij noemde zijn project een gezond rechtse politieke formatie.[17]

Op 6 januari vond er een voorbereidende vergadering plaats in Oostende met enkele sympathisanten, onder wie prof.dr. Boudewijn Bouckaert (ex-VLD), oud-burgemeester van Ledegem Paul Vanhie, Walter Govaert, oud-schepen van Keerbergen John Lambrechts (ook ex-VLD) en Saïd Bouharrak, een consultant van Belgisch-Marokkaanse afkomst.

Op 13 januari kocht Dedecker een steunkaart van VLOTT op de nieuwjaarsreceptie van die partij. De Oostendse liberaal benadrukte echter dat het enkel ging om steun voor de partij van zijn geestesgenoot Hugo Coveliers. Op 16 januari lekte uit dat zijn nieuwe partij de naam Lijst Dedecker zou dragen.[18]

Dedecker stelde zijn nieuwe partij officieel voor op 19 januari 2007 in het Huis van de Parlementsleden in Brussel. Bij de verkiezingen van 10 juni 2007 verraste hij vriend en vijand met het binnenhalen van veel stemmen en in één klap als een pas opgerichte partij meteen vijf Kamerzetels en een Senaatszetel te behalen. Dedecker zelf werd verkozen in de Kamer, waardoor hij ontslag moest nemen in het Vlaams Parlement en zodoende ook als gemeenschapssenator. Begin juli werd hij als Vlaams Parlementslid opgevolgd door Patrick De Klerck. Van 2007 tot 2010 was hij in de Kamer voorzitter van de LDD-fractie.

In april 2009 wekte Dedecker opschudding in het politieke milieu toen bleek dat hij een privédetective had ingehuurd om minister van Buitenlandse Zaken Karel De Gucht te controleren op vermeende onregelmatigheden bij vastgoedtransacties.[19] CD&V-voorzitster Marianne Thyssen sprak van "een onverantwoorde methode die niet thuishoort in onze politieke cultuur".[20] De Gucht zelf sprak van "fascistische praktijken".[21] Dedecker repliceerde daarop met: 'Het is mijn plicht als parlementair om de uitvoerende macht te controleren', en dat hij in de toekomst gelijkaardige initiatieven zou nemen. Hij gaf ook nog mee dat beëdigde personen uit de gerechtelijke wereld verklaard hebben dat minister De Gucht en mensen uit zijn zakelijke entourage betrokken waren bij de onderhandelingen over de huurcontracten van een zestal gerechtsgebouwen in België in het kader van een sale-and-leaseback-operatie ervan via de bvba Redeba Invest.[22] Op het ogenblik dat Dedecker zijn onderzoek voerde, had de BBI dat al gedaan, maar dat kon hij niet weten vóór het vonnis van 17 januari 2012 over deze zaak.[23][24] Nadat zijn parlementaire onschendbaarheid was opgeheven, bevond de correctionele rechtbank van Hasselt Dedecker schuldig aan schriftvervalsing. Een mondelinge overeenkomst tussen de detective en Dedecker van 22 november 2008 werd pas in mei 2009 geformaliseerd door de handtekening van Dedecker op datum van 22 november 2008.[25]

In oktober 2009 publiceerde hij het boek Hoofddoek of blinddoek, waarin hij de migratie en de opmars van de islam in Europa bekritiseerde. In mei 2010 volgde het boek De aarde warmt op en de geesten verhitten, waarin hij van leer trok tegen het op hol geslagen ecologisme als een nieuwe vorm van religie.

Eind mei 2010 zorgde hij weer voor commotie toen hij tijdens een verkiezingsdebat van de Vlaamse Volksbeweging (VVB) te Brugge op de debatteurs van de andere aanwezige partijen, kennelijk dronken, begon te schelden en te tieren, waardoor het debat vervroegd moest worden stilgelegd.[26]

Kort daarop verklaarde hij dat als het verkiezingsresultaat bij de verkiezingen dat jaar zwaar zou tegenvallen, hij terugtrad uit de politiek.[27] Na een teleurstellend verkiezingsresultaat - zijn partij behaalde slechts één zetel in de Kamer, namelijk voor Dedecker zelf - bood hij inderdaad zijn ontslag aan en werd hij als partijvoorzitter opgevolgd door Lode Vereeck, maar Dedecker bleef toch politiek actief. Tevens werd een naamsverandering van de partij aangekondigd mits behoud van het acroniem LDD. De nieuwe naam werd voorgesteld op een nieuwjaarsreceptie op 22 januari 2011: Libertair, Direct, Democratisch. Daarbij werd ook meegedeeld dat Jean-Marie Dedecker toch opnieuw voorzitter van zijn partij werd.

In 2012 verhuisde Dedecker naar Middelkerke, waar hij later dat jaar opkwam bij de gemeenteraadsverkiezingen.[28] Dedeckers partij werd er met 25% tweede, na de Open Vld. Met 2331 voorkeurstemmen werd Dedecker de populairste politicus in de gemeente, maar toch viel hij toen uit de boot voor een bestuurscoalitie, want de Open Vld ging in zee met de CD&V. Voor de verkiezingen in 2014 diende LDD alleen een lijst in in West-Vlaanderen voor de Kamer. Dedecker was lijsttrekker, maar zijn partij haalde de kiesdrempel niet en dus werd hij niet herkozen.

In 2015 ontving hij de Prijs voor de Vrijheid van de rechts-liberale denktank Libera!.[29]

Op 14 oktober 2018 werd Dedecker bij de gemeenteraadsverkiezingen in Middelkerke verkozen tot burgemeester voor de volgende legislatuur met een absolute meerderheid van ruim 44%: lijst Dedecker kreeg 14 van de 25 zetels in handen.

Verkiezingen 2019[bewerken | brontekst bewerken]

In mei 2019 duwde Dedecker bij de federale verkiezingen als onafhankelijke de West-Vlaamse Kamerlijst voor de N-VA.[30] Hij raakte verkozen met 40.781 voorkeurstemmen en zetelt als onafhankelijke in de Kamer.

In oktober 2020 verklaarde Dedecker in een interview dat hij op korte termijn ontslag zou nemen uit de Kamer. Naar eigen zeggen deed zijn ambt als parlementslid hem geen plezier meer en wilde hij prioriteit geven aan zijn burgemeesterschap.[31] Hij zou hiermee zijn plek afstaan aan eerste opvolger Joren Vermeersch.[32] Uiteindelijk bleef hij toch actief in het parlement.

Verkiezingen 2024[bewerken | brontekst bewerken]

In juli 2023 raakte bekend dat Dedecker in aanloop naar de wetgevende verkiezingen van 9 juni 2024 werkte aan een nationale herlancering van LDD en gesprekken voerde om te onderzoeken in hoeverre de partij politiek leefbaar kon zijn. Tegelijkertijd toonden ook N-VA en Vlaams Belang interesse in een samenwerking met Dedecker. Uiteindelijk gooide hij het in september 2023 op een akkoord met N-VA en werd hij als onafhankelijke lijsttrekker van de West-Vlaamse Kamerlijst van deze partij.[33] Voor de lokale verkiezingen in Middelkerke zou hij als zittend burgemeester op 13 oktober 2024 met de LDD opkomen.

Privéleven[bewerken | brontekst bewerken]

In februari 2015 huwde Jean-Marie Dedecker met Christine Dehaemers, die al 25 jaar zijn secretaresse en geliefde was. Het huwelijk vond plaats in aanwezigheid van onder meer zijn goede vriend Peter Reekmans, burgemeester voor Lijst Dedecker in Glabbeek.[34] Uit een eerder 42-jarig huwelijk heeft Dedecker twee zonen.[35] Een van hen, Dimitri, is advocaat ondernemingsrecht en daarnaast als specialist in sportrecht ook auteur en raadgever bij de voetbalclubs KV Oostende en Cercle Brugge.[36][37]

Eretekens[bewerken | brontekst bewerken]

Ridderorden[bewerken | brontekst bewerken]

Lint Land Decoratie Referentie
Vlag van België België (ordes) Commandeur in de Kroonorde (6 mei 2009) [38]

Publicaties[bewerken | brontekst bewerken]

Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]

Trivia[bewerken | brontekst bewerken]

  • In 2004 nam Dedecker deel aan het tweede seizoen van De Slimste Mens. Na vier deelnames moest hij de quiz verlaten, volgens nethoofd Mark Coenen na een "beslissing van hogeraf".[39] In 2017 nam hij opnieuw deel, maar hij lag er ditmaal al na één aflevering uit.
  • In de musicalversie van Madagascar sprak hij de stem in van een pinguïn.[40]
  • In 2011 schilderde de Belgische kunstschilder Luc Tuymans een werk geïnspireerd op een foto van de persfotografe Katrijn Van Giel. De schilderij en foto tonen een zwetend voorhoofd van Dedecker. Tuymans noemde het werk A Belgian politician.
  • In 2017 had hij een cameo in F.C. De Kampioenen 3: Forever.

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie Jean-Marie Dedecker van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Partijvoorzitter van LDD
2007-2010 		Opvolger:
Lode Vereeck
Voorganger:
Lode Vereeck 		Partijvoorzitter van LDD
2011-heden
Voorganger:
Janna Rommel-Opstaele 		Burgemeester van Middelkerke
2019-heden
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jean-Marie_Dedecker&oldid=67179868"