Jack Lemmon

Jack Lemmon
Jack Lemmon in 1988
Algemene informatie
Volledige naam John Uhler Lemmon
Geboren 8 februari 1925
Overleden 27 juni 2001
Land Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Werk
Jaren actief 1949-2001
Beroep acteur
(en) IMDb-profiel
(en) IBDB-profiel
MovieMeter-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film
Jack Lemmon in de film The Apartment (1960)

John Uhler Lemmon III (Newton (Massachusetts), 8 februari 1925 – Los Angeles, 27 juni 2001) was een Amerikaans filmacteur. Hij is vooral bekend geworden door zijn rollen in komedies van Billy Wilder, waaronder Some Like It Hot, The Apartment en Irma La Douce. Ook werkte hij vaak samen met Walter Matthau, waarvan The Odd Couple en Grumpy Old Men de bekendste films zijn.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Jack Lemmon volgde voortgezet onderwijs aan de Phillips Academy in Andover, Massachusetts. Vervolgens ging hij naar Harvard, waar hij voorzitter werd van de Hasty Pudding Club, de beroemde acteerclub van de universiteit. Na te hebben gewerkt bij de marine, ging hij acteren bij radio, de vroege televisie en op Broadway. Hij speelde op tv in drama's en sitcoms, waaronder twee series met zijn toenmalige vrouw, Cynthia Stone.

In 1953 was hij zeer succesvol op Broadway met Room Service, waarna hij naar Hollywood ging. Hij tekende een contract bij Columbia Pictures. Zijn eerste grote rol was in It Should Happen to You, tegenover Judy Holliday, in 1954. De daaropvolgende films waren allemaal komedies.
Hij werd in 1955 uitgeleend aan Warner Bros., waar hij in zijn vierde film speelde, Mister Roberts. Hij speelde tegenover gevestigde acteurs Henry Fonda, William Powell en James Cagney en wist de critici te overtuigen. Een jaar na zijn filmdebuut kreeg hij de Oscar voor beste mannelijke bijrol.

Met Billy Wilder maakte hij in 1959 Some Like It Hot. Voor deze komedieklassieker met ook Tony Curtis en Marilyn Monroe kreeg Lemmon een Oscarnominatie voor beste acteur. Het jaar daarop kreeg hij weer een nominatie voor de hoofdrol in een andere klassieker van Wilder, The Apartment.

In 1962 wilde Lemmon zich ook bewijzen als serieus acteur, en speelde hij een alcoholist in Days of Wine and Roses van Blake Edwards. Ook voor deze rol kreeg hij een Oscarnominatie. Het jaar daarop speelde hij opnieuw in een film van Wilder, Irma la Douce. In deze film zat ook Shirley MacLaine, die ook in The Apartment speelde. Het was een van de grootste commerciële successen voor het trio. Toen Wilder hem in 1966 tegenover Walter Matthau zette in The Fortune Cookie bleek dat een gouden zet. De twee zouden vaker samen in films verschijnen. Hun grootste succes was The Odd Couple uit 1968, naar een stuk van Neil Simon.

In 1973 kreeg Lemmon eindelijk de Oscar voor beste acteur voor een serieuze rol. Alhoewel Save the Tiger geen groot succes was, bezorgde het wel Lemmon de prijs waar hij meerdere malen voor genomineerd was. In 1979 kreeg hij de prijs voor beste acteur op het filmfestival van Cannes en een Oscarnominatie voor zijn rol in The China Syndrome.

Voor Tribute kreeg Lemmon een Tony Award. Deze rol zou hij in 1980 nog eens overdoen voor de filmbewerking van het stuk, en hij kreeg weer een Oscarnominatie, evenals voor Missing uit 1982. In 1986 keerde hij terug naar Broadway, voor Eugene O'Neills Long Day's Journey Into Night.

In de jaren negentig had hij nog steeds succes met rollen in films als Glengarry Glen Ross en Short Cuts. In Grumpy Old Men uit 1993 werd hij weer herenigd met Walter Matthau. De film was een groot succes, en er kwam zelfs een vervolg uit in 1995. Ook kwam er in 1998 een vervolg op The Odd Couple uit. In 1997 kreeg hij een Golden Globenominatie voor de televisiebewerking van 12 Angry Men.

Jack Lemmon stierf op 76-jarige leeftijd aan blaaskanker, één jaar nadat Walter Matthau was overleden. Beiden zijn op dezelfde begraafplaats begraven. Lemmon, in 1956 gescheiden en sinds 1962 hertrouwd met Felicia Farr, liet twee kinderen achter. Zijn zoon Chris Lemmon uit zijn eerste huwelijk is televisieacteur, eveneens als zijn kleindochter Sydney Lemmon.

Filmografie[bewerken | brontekst bewerken]

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

Voorganger:
Edmond O'Brien
voor The Barefoot Contessa 		Academy Award voor beste mannelijke bijrol
1955
voor Mister Roberts 		Opvolger:
Anthony Quinn
voor Lust for Life
Voorganger:
Marlon Brando
voor The Godfather 		Academy Award voor beste acteur
1973
voor Save the Tiger 		Opvolger:
Art Carney
voor Harry and Tonto
Zie de categorie Jack Lemmon van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jack_Lemmon&oldid=66926396"