Hilbert van der Duim

Hilbert van der Duim
Hilbert van der Duim in 1980
Persoonlijke informatie
Geboortedatum	4 augustus 1957
Geboorteplaats	Beetsterzwaag
Geboorteland	Nederland
Sportieve informatie
Specialisatie(s)	Allround
Actieve jaren	1979 - 1987
Medailleoverzicht
Evenement 1 2 3 WK Allround 2 0 2 WK Sprint 0 0 1 EK Allround 2 1 1 Totaal (9 medailles) 4 1 4
Medailles
Wereldkampioenschappen allround 1 1980 Heerenveen Allround 1 1982 Assen Allround 3 1984 Göteborg Allround 3 1985 Hamar Allround Wereldkampioenschappen sprint 3 1983 Helsinki Sprint Europese kampioenschappen allround 2 1981 Deventer Allround 3 1982 Deventer Allround 1 1983 Den Haag Allround 1 1984 Larvik Allround
Portaal    Schaatsen

Hilbert van der Duim (Beetsterzwaag, 4 augustus 1957) is een voormalige Nederlandse langebaanschaatser.

Met vallen en opstaan naar de top[bewerken | brontekst bewerken]

Hilbert van der Duim was als schaatser een kleurrijk figuur en werd bij velen bekend door zijn valpartijen over vogelpoep en later een kroonkurk, zowel als door een ronde te vroeg een race beëindigen.

Zijn reputatie als brokkenpiloot begon al vroeg. Al in 1979 nam hij - officieel nog junior - deel aan het wereldkampioenschap allround-schaatsen in Oslo. Na de eerste dag stond hij nog verrassend vierde, maar op de tweede dag ging hij onderuit op de 1500 meter.

In 1981 viel hij op de 10 kilometer van het Europees kampioenschap en liep daardoor de titel mis. Achteraf verklaarde Van der Duim gevallen te zijn over vogelpoep. Een bewering die, zo verklaarde hij later, niet waar was geweest.

Bij het wereldkampioenschap van datzelfde jaar zette Van der Duim op de 5 kilometer de achtervolging op zijn tegenstander Amund Sjøbrend te vroeg in. Hij achterhaalde hem en ging zegevierend als eerste over de finishlijn, om pas na 15 seconden, nadat zijn coach hem gewaarschuwd had er achter te komen dat hij een ronde te vroeg gestopt was. Een dag later vergooide Van der Duim definitief zijn kansen op de wereldtitel door tijdens de 1500 meter op een blokje te stappen en onderuit te gaan.

Vermaard werd ook zijn optreden tijdens het WK van 1983 in Oslo. Van der Duim was kort daarvoor Europees kampioen geworden en op dat moment nog regerend wereldkampioen. Naar het voorbeeld van het wielrennen verscheen hij in een regenboogpak op de baan. Zijn 500 meter was nog uitstekend (tweede), maar op de 5000 meter had hij "pap in de benen", eindigde als zeventiende en verspeelde zo een startplaats op de afsluitende tien kilometer. Over dat pak is nadien nog veel gezegd.

Successen[bewerken | brontekst bewerken]

Van der Duim was ondanks die strapatsen een succesvol schaatsenrijder die tweemaal wereldkampioen (1980 en 1982) en tweemaal Europees kampioen (1983 en 1984) allround schaatsen werd. In 1980 versloeg hij, tot verrassing van iedereen, de onverslaanbaar geachte Amerikaan Eric Heiden. Het weer speelde een grote rol tijdens dat toernooi, maar Van der Duim bewees beter dan anderen in de storm overeind te kunnen blijven en won de 1500 meter, die heel vaak beschouwd wordt als een sleutelafstand. In dat toernooi was dat zeker het geval.

De ijsmeester van Heerenveen verklaarde overigens jaren later met de dweilpauzes te hebben gemanipuleerd, waardoor op de 10.000 meter Van der Duim op goed ijs en Heiden op aangeslagen ijs moest rijden.

Merkwaardig is dat juist de 1500 meter zijn lastigste afstand was: op die afstand had hij ook zijn minst tot de verbeelding sprekende persoonlijke toptijd staan. Echter, op drie van de vier toernooien waar hij de titel pakte, won hij die afstand: alle drie de keren tijdens een stevige storm. Waarschijnlijk zou Van der Duim op moderne, overdekte, snelle schaatsbanen minder succesvol zijn geweest; de omstandigheden waren daar gewoon niet zwaar genoeg.

Zijn beste seizoen was 1981-'82, toen hij derde werd tijdens het EK in Oslo en wereldkampioen werd voor eigen publiek in Assen. Hij verbeterde diverse persoonlijke en Nederlandse records en stond gedurende bijna een maand derde op de Adelskalender^[1].

De Olympische Spelen van 1984 in Sarajevo kwamen voor hem waarschijnlijk iets te laat: op alle afstanden waar hij aan deelnam bleven medailles buiten bereik^[2]. Niet onvermeld mag echter blijven dat Van der Duim zevenmaal Nederlands kampioen werd, van 1979 tot 1985; dat is een record. Ook een record is dat het zevenmaal op rij is gebeurd.

Na het allroundschaatsen[bewerken | brontekst bewerken]

In 1986 debuteerde hij in het peloton van marathonschaatsers en maakte daar direct indruk door het hoge tempo dat hij het peloton oplegde. In de veertiende Elfstedentocht, op 26 februari van dat jaar, behaalde hij de achtste plaats. Op 28 november 1986 verbeterde Van der Duim het werelduurrecord tot 39.492,8 meter. Op 16 januari 1987 werd hij Nederlands kampioen marathonschaatsen op natuurijs. Van der Duim stopte in datzelfde jaar noodgedwongen met schaatsen ten gevolge van een ernstig auto-ongeluk.

Van der Duim is nu opleidingsmanager aan het Drenthe College in Assen^[3]. Ook zette hij zich in voor de lokale politieke partij Plop in Assen, waarvoor hij in 1994 als lijstduwer bij gemeenteraadsverkiezingen door vele voorkeurstemmen voor een periode van vier jaar een plaats in de raad wist te verwerven.^[4]

Records[bewerken | brontekst bewerken]

Persoonlijke records[bewerken | brontekst bewerken]

Afstand	Tijd	Datum	Baan
500 meter	37,7	10 februari 1982	Davos
1000 meter	1.15,80	31 januari 1981	Davos
1500 meter	1.57,57	20 januari 1985	Davos
3000 meter	4.06,59	10 februari 1983	Inzell
5000 meter	6.59,73	3 januari 1982	Inzell
10.000 meter	14.27,81	7 maart 1982	Inzell

Wereldrecords[bewerken | brontekst bewerken]

Nr.	Afstand	Tijd/Afstand	Datum	Baan
jr1.	1000 meter (junioren)	1.19,41	8 maart 1977	Savalen
1.	Werelduurrecord	39.492,80 m*	28 november 1986	Heerenveen

Resultaten[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar	NK Allround	NK Sprint	EK Allround	Olympische Spelen	WK Allround	WK Sprint	WK Junioren	Elfstedentocht
1976							DQ3 (6e, 20e, DQ, -)
1977							3 (, 6e, 7e, )
1978	2 (, , , )		11e (6e, 12e, 18e, 9e)		9e (7e, 7e, 14e, 6e)	-	16e (33e, 6e, , )
1979	1 (, , , )		6e (4e, 7e, 11e, 12e)		16e (10e, 5e, 32e, 14e)	-
1980	1 (, , , )		5e (4e, 9e, 6e, 9e)	28e 500m 21e 1000m 11e 1500m 4e 5000m 6e 10.000m	1 (5e, , , 9e)	-
1981	1 (, , , )		2 (, , 5e, 8e)		16e (6e, 9e, 33e, )	7e (9e, 4e, 10e, 15e)
1982	1 (, , , )		3 ( 9e, 4e, )		1 (4e, , , 4e)	-
1983	1 (, , 5e, )	3 (4e, 4e, , )	1 (5e, 13e, , )		NC17 (, 17e, 10e, -)	3 (11e, , 9e,
1984	1 (, , 4e, )		1 (, 7e, , 7e)	7e 1000m 7e 1500m 9e 5000m 10e 10.000m	3 (, , 8e, 11e)	-
1985	1 (, , , )	3 (6e, , 5e, )	4e (4e, 7e, 11e, )		3 (4e, , 11e, 6e)	8e (13e, 9e, 22e, 7e)
1986								8e

- = geen deelname

DQ3 = gediskwalificeerd bij de 3e afstand

NC17 = niet gekwalificeerd voor de laatste afstand, maar wel als 17e geklasserd in de eindrangsschikking

Medaillespiegel[bewerken | brontekst bewerken]

Kampioenschap	Goud 1	Zilver 2	Brons 3
NK Allround Klassement	7	1	0
NK Allround Afstanden	12	15	3
NK Sprint Klassement	0	0	2
NK Sprint Afstanden	1	2	1
EK Allround Klassement	2	1	1
EK Allround Afstanden	4	3	1
Olympische Spelen	0	0	0
WK Allround Klassement	2	0	2
WK Allround Afstanden	3	4	2
WK Sprint Klassement	0	0	1
WK Sprint Afstanden	0	1	1
WK Junioren Klassement	0	0	1
WK Junioren Afstanden	0	3	1