Helenio Herrera

Helenio Herrera
Herrera in het seizoen 1973/74 als hoofdtrainer van Internazionale.
Persoonlijke informatie
Volledige naam	Helenio Herrera Gavilán
Geboortedatum	10 april 1910
Geboorteplaats	Buenos Aires,  Argentinië
Overlijdensdatum	9 november 1997
Overlijdensplaats	Venetië,  Italië
Positie	Verdediger
Clubinformatie
Voetbalcarrière geëindigd in 1945
Jeugd
Roches Noires
Senioren
Seizoen Club W 0(G) 1931–1932 1932–1933 1933–1935 1935–1937 1937–1939 1940–1942 1942–1943 1943–1944 1944–1945 Racing Casablanca CASG Paris Stade français FCO Charleville Excelsior Roubaix Red Star Stade français EF Paris-Capitale CSM Puteaux
Getrainde teams
1944–1945 1945–1948 1948–1949 1949–1952 1952 1953 1953–1957 1957–1958 1958–1960 1960–1962 1960–1968 1966–1967 1968–1970 1973–1974 1978–1979 1979–1981 CSM Puteaux Stade français Real Valladolid Atlético Madrid CD Málaga Deportivo de La Coruña Sevilla CF Os Belenenses FC Barcelona Spanje Internazionale Italië AS Roma Internazionale Rimini FC Barcelona
Portaal    Voetbal

Helenio Herrera (Buenos Aires, 17 april 1910 – Venetië, 9 november 1997) was een Argentijns voetballer en voetbaltrainer. Hij stond bekend als El Mago (De Magische) en Herrera maakte faam bij FC Barcelona en Internazionale. Herrera geldt als de uitvinder van het ultra-defensieve systeem catenaccio.

Loopbaan als profvoetballer[bewerken | brontekst bewerken]

Herrera werd in Buenos Aires geboren als kind van Spaanse ouders en emigreerde in 1920 van Argentinië naar Marokko. Op 16-jarige leeftijd vertrok hij vervolgens naar Frankrijk. In dat land speelde Herrera als profvoetballer voor onder andere CASG Paris, Red Star, FCO Charleville en Excelsior Roubaix. In 1942 won hij met Red Star de Coupe de France.

Loopbaan als trainer[bewerken | brontekst bewerken]

Herrera was driemaal trainer bij FC Barcelona. Zijn meest succesvolle periode was die van 1958–1960. Onder leiding van Herrera won Barça vier prijzen: tweemaal de landstitel (1959, 1960), de Copa de El Generalísimo (1959) en de Jaarbeursstedenbeker (1958). Hij en FC Barcelona verbaasden Europa met het attractieve one-touch-voetbal. Na de uitschakeling van FC Barcelona in de Europacup I door Real Madrid in 1960, werd Herrera direct ontslagen. Hij vertrok naar Internazionale. In 1980 keerde Herrera kort terug als interim-trainer bij FC Barcelona, maar al snel werd hij vervangen door clublegende Ladislao Kubala. Aangezien deze het niet waar kon maken als trainer, mocht Herrera in het seizoen 1980/81 terugkeren als trainer van Barcelona. In zijn laatste periode leidde Herrera de Catalaanse club naar bekerwinst in 1981.

Bij Internazionale (1960–1968, 1973/74) werd Herrera nog succesvoller dan bij FC Barcelona. Nadat de Argentijn eerder bij FC Barcelona het one-touch-voetbal had ingevoerd, bedacht Herrera ook bij Inter een nieuw systeem: catenaccio. Dit ultra-defensieve systeem leverde Herrera en Inter succes op: drie landstitels (1963, 1965, 1966), een Coppa Italia (1965), tweemaal de Europacup I (1964, 1965) en tweemaal de wereldbeker voor clubteams (1964, 1965). De grote ster in die tijd bij Inter was Luis Suárez, die beschouwd wordt als de beste Spaanse voetballer aller tijden.

Naast FC Barcelona en Internazionale is Herrera ook bij andere clubs werkzaam geweest als trainer. In 1945 begon Herrera als trainer bij Stade Français. In 1949 vertrok hij naar Spanje, waar hij achtereenvolgens Real Valladolid (1949), Atlético Madrid (1949–1952), Málaga (1952), Deportivo de La Coruña (1953) en Sevilla (1953–1958) trainde. Met Atlético werd Herrera in 1950 en 1951 landskampioen. Na zijn gloriejaren bij Barcelona en Inter, ging Herrera in 1968 aan de slag bij AS Roma. Hij bleef bij deze club tot 1973 en met Roma won de Argentijn in 1969 de Coppa Italia.

Erelijst[bewerken | brontekst bewerken]

Als trainer

Atlético Madrid

• Primera División: 1949/50, 1950/51
• Copa Eva Duarte: 1950

FC Barcelona

• Primera División: 1958/59, 1959/60
• Copa de El Generalísimo: 1958/59, 1980/81
• Jaarbeursstedenbeker: 1955/58, 1958/60

Internazionale

• Serie A: 1962/63, 1964/65, 1965/66
• Europacup I: 1963/64, 1964/65
• Wereldbeker voor clubteams: 1964, 1965

AS Roma

• Coppa Italia: 1968/69

Individueel

• Hall of Fame van het Italiaans voetbal: 2015
• De 10 Grootste Trainers van het UEFA tijdperk (1954-2016)
• Grootste Trainer Aller Tijden – een van de vijf trainers, samen met Alex Ferguson, Rinus Michels, Arrigo Sacchi en Valerij Lobanovskyj, die een plaats bezetten in de top 10 van France Football, World Soccer en ESPN^[1]
  • 4e plaats (World Soccer): 2013
  • 5e plaats (ESPN): 2013
  • 7e plaats (France Football): 2019