French
DeutschGroene schotelkorst
| Groene schotelkorst | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||
| Lecanora conizaeoides Nyl. ex Cromb. (1885) | |||||||||||||||
| Synoniemen | |||||||||||||||
| Lecanora pityrea | |||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons | |||||||||||||||
Groene schotelkorst op  Wikispecies | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
De groene schotelkorst (Lecanora conizaeoides) is een korstmos uit de familie Lecanoraceae. Hij groeit meestal op de bast van bomen, zowel loof- en naaldbomen, als op hout. Maar komt ook voor op stenen en kiezel.[1] Dit korstmos vormt een samenlevingsverband met de alg Trebouxia. Hij is bijzonder acidofiel en het meest ongevoelig voor zure luchtverontreinigende stoffen van alle bekende soorten korstmos. Hij komt voor in stedelijke en geïndustrialiseerde gebieden. Hij wordt gebruikt als indicatorsoort om de luchtzuiverheid te bepalen.
Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]
Uiterlijke kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]
De groene schotelkorst heeft een dunne of dikke korstvormige thallus. Het thallus kan glad, korrelig, poederachtig zijn[1], bedekt met klonten of wratten. Het is grijsgroen, witgroen, lichtgroen, soms (zelden) bruingroen. Het bevat protocoïdale algen. De onrijpe, meestal grijsgroene tot bruinachtige apothecia hebben een diameter van 0,4 tot 1,2 mm. De apotheciumrand heeft dezelfde kleur als het thallus en is soredieus.
De groene schotelkorst heeft de volgende kenmerkende kleurreacties: C–, K+ (zwak geel), P+ (oranje tot dieprood) en UV+ (dof oranje).
Microscopische kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]
Het hymenium is 45-70 µm dik en kleurloos. Eencellige en dunwandige sporen zijn 10–14 × 4–6 µm groot, ellipsvormig en kleurloos.
Verspreiding[bewerken | brontekst bewerken]
De groene schotelkorst is wijdverbreid in Noord-Amerika en Europa, en naast deze regio's wordt hij ook gemeld in Korea en Australië. Zijn verspreidingsgebied strekt zich uit van Mexico tot het noordpoolgebied.
In Nederland komt hij vrij algemeen voor. Hij staat op de rode lijst in de categorie 'gevoelig'.
Trivia[bewerken | brontekst bewerken]
De soort was onbekend tot het midden van de 19de eeuw.[1]
| Bronnen, noten en/of referenties |