Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1981

Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1981
Masaryk-Ring door de jaren heen
Officiële naam	Grand Prix ČSSR
Land	Tsjecho-Slowakije
Datum	30 augustus 1981
Organisator	FIM
350 cc
Poleposition	Toni Mang
Snelste ronde	Toni Mang
Eerste	Toni Mang
Tweede	Jean-François Baldé
Derde	Gustav Reiner
250 cc
Poleposition	Toni Mang
Snelste ronde	Toni Mang
Eerste	Toni Mang
Tweede	Roland Freymond
Derde	Jean-Louis Tournadre
50 cc
Poleposition	Stefan Dörflinger
Snelste ronde	Theo Timmer
Eerste	Theo Timmer
Tweede	Giuseppe Ascareggi
Derde	Rainer Kunz
Zijspan
Poleposition	Rolf Biland/ Kurt Waltisperg
Snelste ronde	Rolf Biland/ Kurt Waltisperg
Eerste	Rolf Biland/ Kurt Waltisperg
Tweede	Alain Michel/ Michael Burkhardt
Derde	Derek Jones/ Brian Ayres

De Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1981 was de veertiende en laatste Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1981. De races werden verreden op 30 augustus 1981 op de Masaryk-Ring nabij Brno. De Grand Prix kostte het leven aan de Franse coureur Alain Béraud.

Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]

De Grand Prix van Tsjecho-Slowakije werd eigenlijk om des keizers baard gereden, omdat alle wereldtitels al beslist waren. Dat gold echter niet voor de 100.000 Oost-Duitse fans, die waren gekomen om de West-Duitse coureur Toni Mang aan te moedigen. In totaal waren er ongeveer 200.000 toeschouwers, maar ze kregen slechts vier klassen aangeboden. Opvallende afwezige was Ricardo Tormo. Die had Ángel Nieto verweten op vakantie te zijn gegaan toen hij zijn 125cc-wereldtitel binnenhad en vond zelfs dat het publiek in Tsjecho-Slowakije er recht op had de wereldkampioenen aan de start te zien. Nu bleek hij zelf ook op vakantie te zijn. Terwijl Mang twee klassen wist te winnen, had Patrick Fernandez juist een pechweekend: zowel in de 250- als de 350cc-race viel hij met zijn Bartol-racers uit.

350 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In de 350cc-race was Toni Mang oppermachtig. Na twee ronden had hij al 20 seconden voorsprong op Jean-François Baldé. Mang ging iets rustiger te rijden om voor het publiek wat meer spanning te creëren, maar dat werkte niet. Daarop besloot hij te proberen de wedstrijd met een minuut voorsprong te winnen en dat werkte wel: Hij won met bijna anderhalve minuut voorsprong. Baldé werd tweede en nam daarmee ook de tweede plaats in het wereldkampioenschap over van Jon Ekerold, die al lange tijd geblesseerd was. Ekerolds Solo-racers werden in deze laatste race van het seizoen door andere rijders ingezet. Zijn reservemotor werd bestuurd door Gustav Reiner, die er derde mee werd. De andere machine was tien dagen eerder verkocht aan Wolfgang von Muralt die vierde werd. Jacques Cornu reed voor het eerst sinds zijn zware crash tijdens de TT van Assen en werd vijfde.

Uitslag 350 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Toni Mang	Kawasaki	48"42'77	15
2	Jean-François Baldé	Kawasaki	+1"23'95	12
3	Gustav Reiner	Solo	+1"39'49	10
4	Wolfgang von Muralt	Solo	+1"42'29	8
5	Jacques Cornu	Yamaha	+1"43'46	6
6	Mar Schouten	Yamaha	+1"44'06	5
7	Reino Eskelinen	Yamaha	+1"44'70	4
8	Martin Wimmer	Yamaha	+1"48'02	3
9	René Delaby	Yamaha	+1"48'02	2
10	Paolo Ferretti	Yamaha	+1"51'20	1
11	Tony Head	Yamaha	+2"01'62
12	Graeme Geddes	Bimota-Yamaha	+2"26'26
13	Attilio Riondato	Yamaha	+3"26'26
14	Claude Berger	Yamaha	+3"26'70
15	Roger Sibille	Yamaha	+3"27'04
16	Franz Kaserer	Yamaha	+3"35'10
17	Herbert Hauf	Yamaha	+3"59'17
18	Rinus van Kasteren	Yamaha	+4"23'62
19	N. Crota	Yamaha	+1 ronde
20	Arpád Juhos	Yamaha	+1 ronde
DNF	Patrick Fernandez	Bartol	Motor

Top 10 WK-eindstand 350 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos.	Coureur	Motorfiets	Ptn.
1	Toni Mang	Kawasaki	103
2	/[1] Jon Ekerold	Solo	52
3	Jean-François Baldé	Kawasaki	49
4	Patrick Fernandez	Bimota-Yamaha	46
5	Carlos Lavado	Yamaha	41
6	Keith Huewen	Yamaha	29
7	Thierry Espié	Bimota-Yamaha	24
8	Jacques Cornu	Yamaha	20
9	Eric Saul	Chevallier-Yamaha	18
10	Graeme McGregor	Yamaha	14

250 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Omdat Roland Freymond door versnellingsbakproblemen met zijn reservemotor moest starten, had Paolo Ferretti nu de snelste Ad Maiora. Zo snel, dat hij zelfs even Toni Mang passeerde, maar die stelde al snel orde op zaken en won de 250cc-race met een voorsprong van een minuut. Freymond werd wel tweede, voor Jean-Louis Tournadre, terwijl Ferretti uiteindelijk slechts zesde werd. Tijdens de race viel Alain Béraud, maar hij kon meteen opstaan en verder rijden. Twee kilometer verder reed hij op volle snelheid in de vangrail, waarschijnlijk omdat bij zijn eerdere val zijn remmen defect waren geraakt. Hij had een schedelbasisfractuur en overleed op donderdag 3 september.

Uitslag 250 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Toni Mang	Kawasaki	42"43'25	15
2	Roland Freymond	Ad Maiora	+26'24	12
3	Jean-Louis Tournadre	Bimota-Yamaha	+29'35	10
4	Didier de Radiguès	Yamaha	+29'90	8
5	Roger Sibille	Yamaha	+40'20	6
6	Paolo Ferretti	Ad Maiora	+40'65	5
7	Jean-Louis Guignabodet	Kawasaki	+40'96	4
8	Martin Wimmer	Yamaha	+49'52	3
9	Jean-François Baldé	Kawasaki	+49'91	2
10	Siegfried Minich	Bartol	+1"12'18	1
11	Bruno Kneubühler	Rotax	+1"13'85
12	Franco Marcheggiani	Yamaha	+1"14'25
13	Jacques Cornu	Yamaha	+1"29'31
14	Guy Batesti	Yamaha	+1"31'91
15	André Gouin	Yamaha	+1"37'86
16	Manfred Obinger	Yamaha	+1"38'25
17	Karl-Thömas Grassel	Yamaha	+1"38'94
18	Pierre Tocco	Yamaha	+1"39'15
19	Walter Villa	Yamaha	+2"00'49
20	Pier Paolo Bianchi	MBA	+2"00'75
21	Jean-Jacques Peyre	Yamaha	+2"12'24
22	August Auinger	Rotax	+2"13'57
23	Gerhard Singer	Yamaha	+2"40'56
24	Eero Hyvärinen	Yamaha	+2"41'28
25	Graeme Geddes	Yamaha	+2"56'84
26	Bohumil Staša	Yamaha	+2"56'84
27	Steve Williams	Yamaha	+3"24'65
28	Peter Balaz	Yamaha	+3"26'87
DNS	Patrick Fernandez	Bartol	Motor[2]
DNF	Peter Looijesteijn	Rotax	Opgave[3]
DNF	Alain Béraud	Yamaha	(†)

Top 10 WK-eindstand 250 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos.	Coureur	Motorfiets	Ptn.
1	Toni Mang	Kawasaki	160
2	Jean-François Baldé	Kawasaki	95
3	Roland Freymond	Ad Maiora	72
4	Carlos Lavado	Yamaha	56
5	Patrick Fernandez	Bimota-Yamaha	43
6	Jean-Louis Guignabodet	Kawasaki	36
7	Jean-Louis Tournadre	Bimota-Yamaha	34
8	Martin Wimmer	Yamaha	33
9	Didier de Radiguès	Yamaha	26
10	Richard Schlachter	Yamaha	25

50 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Ricardo Tormo was al wereldkampioen in de 50cc-klasse, maar de strijd om de tweede plaats was nog open. Slechts één punt scheidde Stefan Dörflinger en Theo Timmer. In de race moest Dörflinger zijn fabrieks-Van Veen-Kreidler al na 500 meter aan de kant zetten, terwijl Timmer met overmacht won, voor Giuseppe Ascareggi en Reiner Kunz.

Uitslag 50 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Theo Timmer	Bultaco	38"40'14	15
2	Giuseppe Ascareggi	Minarelli	+12'09	12
3	Reiner Kunz	Van Veen-Kreidler[4]	+25'00	10
4	Hagen Klein	Kreidler[5]	+26'56	8
5	Hans-Jürgen Hummel	Sachs	+39'05	6
6	Rolf Blatter	Kreidler	+57'88	5
7	Claudio Lusuardi	Moto Villa	+1"31'35	4
8	George Looijesteijn	Kreidler	+1"44'77	3
9	Günter Schirnhofer	Kreidler	+1"49'59	2
10	Kasimir Rapczynski	Kreidler	+1"49'97	1
11	Rainer Scheidhauer	Kreidler	+2"09'07
12	Jos van Dongen	Kreidler	+2"09'39
13	Yves Dupont	Kreidler	+2"10'61
14	Zbynek Havdra	Kreidler	+2"41'87
15	Klaus Kull	Kreidler	+3"19'49
16	Reiner Koster	Kreidler	+3"43'63
17	Chris Baert	Kreidler	+1 ronde
18	Zbynek Havdra Jr	Kreidler
19	Henk van Kessel	Van Veen-Kreidler
20	Mika-Sakari Kumo	Kreidler
21	Dirk van der Donckt	Kreidler
22	Bedrich Fendrich	Juventa
DNF	Stefan Dörflinger	Van Veen-Kreidler	Ontsteking

Top 10 WK-eindstand 50 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos.	Coureur	Motorfiets	Ptn.
1	Ricardo Tormo	Bultaco	90
2	Theo Timmer	Bultaco	65
3	Stefan Dörflinger	Van Veen-Kreidler	51
4	Hans-Jürgen Hummel	Sachs	43
5	Hagen Klein	Van Veen-Kreidler/Kreidler	40
6	Rolf Blatter	Kreidler	39
7	Henk van Kessel	Kreidler/Van Veen-Kreidler	36
8	Giuseppe Ascareggi	Minarelli	28
9	Claudio Lusuardi	Moto Villa	23
10	George Looijesteijn	Kreidler	21

Zijspannen[bewerken | brontekst bewerken]

Toen de zijspanklasse van start ging hadden de toeschouwers nog geen enkele spannende race gezien, maar tegen de verwachting in bood Alain Michel tot in de laatste bocht weerstand aan Rolf Biland. In de laatste bocht botsten hun combinaties zelfs tegen elkaar en toen Biland als eerste de streep passeerde was het verschil nog geen vijf meter. Een halve minuut later kwam Derek Jones pas over de finish, nadat hij zijn derde positie zwaar had bevochten met Werner Schwärzel.

Uitslag zijspannen[bewerken | brontekst bewerken]

Pos	Coureur	Bakkenist	Merk	Tijd	Punten
1	Rolf Biland	Kurt Waltisperg	LCR-Yamaha	39"11'30	15
2	Alain Michel	Michael Burkhard	Seymaz-Yamaha	39"12'05	12
3	Derek Jones	Brian Ayres	Ireson-Yamaha	39"46'12	10
4	Werner Schwärzel	Andreas Huber	Seymaz-Yamaha		8
5	Masato Kumano	Kunio Takeshima	LCR-Yamaha		6
6	Egbert Streuer	Charles Vroegop	LCR-Yamaha		5
7	Mick Boddice	Chas Bircks	Yamaha		4
8	Jesco Höckert	Thomas Riedel	Busch-Yamaha		3
9	Gérald Corbaz	Yvan Hunziker	Yamaha		2
10	Patrick Thomas	Harry Hoffmann	Seymaz-Yamaha		1

Top 10 WK-eindstand zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos.	Coureur	Bakkenist	Motorfiets	Ptn.
1	Rolf Biland	Kurt Waltisperg	LCR-Yamaha	127
2	Alain Michel	Michael Burkhardt	Seymaz-Yamaha	106
3	Jock Taylor	Benga Johansson	Fowler-Windle-Yamaha	87
4	Derek Jones	Brian Ayres	Ireson-Yamaha	53
5	Werner Schwärzel	Andreas Huber	Seymaz-Yamaha	51
6	Masato Kumano	Kunio Takeshima	LCR-Yamaha	40
7	Michel Vanneste	Serge Vanneste	Seymaz-Yamaha	26
8	Egbert Streuer	Bernard Schnieders, Johan van der Kaap, Kenneth Williams, Raimo Leppänen en Charles Vroegop	LCR-Yamaha	24
9	Mick Boddice	Chas Birks	Yamaha	20
10	Trevor Ireson	Clive Pollington	Ireson-Yamaha	18

Trivia[bewerken | brontekst bewerken]

Na Bernard Schnieders, Johan van der Kaap, Kenneth Williams en Raimo Leppänen reed Egbert Streuer met zijn vijfde bakkenist in één seizoen: Charles Vroegop, de voormalige bakkenist van de gestopte Cees Smit.