George Harrison

Voor de zwemmer, zie George Harrison (zwemmer).
George Harrison
George Harrison in 1974
Algemene informatie
Alias Carl Harrison, L'Angelo Misterioso, Hari Georgeson, Nelson/Spike Wilbury, George Harrysong, George O'Hara-Smith, Jairaj Hari san
Geboren 25 februari 1943
Geboorteplaats Liverpool
Overleden 29 november 2001
Overlijdensplaats Vlag van Verenigde Staten Los Angeles
Land Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk
Werk
Jaren actief 1957-2001
Genre(s) Rock, pop, psychedelische rock, experimentele muziek, wereldmuziek, Indiase muziek
Beroep Muzikant, singer-songwriter, acteur, muziekproducent, filmproducent
Instrument(en) Gitaar, ukelele, mondharmonica, mandoline, tanpura, sarod, swarmandal, basgitaar, keyboard, viool, sitar, piano
Label(s) Parlophone, Capitol Records, Apple Records, Vee-Jay Records, EMI, Dark Horse Records
Act(s) The Quarrymen, The Beatles, Traveling Wilburys, Dhani Harrison, Ravi Shankar, Eric Clapton
Officiële website
(en) AllMusic-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) IMDb-profiel
(en) Last.fm-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Bekende instrumenten
Gretsch Country Gentleman, "Rocky", "Lucy", Palissander Telecaster
Actief in The Beatles
Functie(s) Componist, gitarist, zang
In deze formatie 1960-1970
Inactief vanwege Opgestapt
Actief in Traveling Wilburys
Functie(s) Gitarist, zang, componist
In deze formatie 1988-1990
Handtekening
Handtekening
Portaal  Portaalicoon   Muziek

George Harrison MBE (Liverpool, 25 februari 1943Los Angeles, 29 november 2001) was Brits muzikant en gitarist van de popgroep The Beatles. Hij maakte vrijwel vanaf het begin deel uit van de groep en stond bekend als de “Stille Beatle”.

Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]

Op Harrisons geboortecertificaat staat 25 februari als geboortedatum, maar Harrison ontdekte op 40-jarige leeftijd dat hij op 24 februari geboren is.[1] Hij werd kort voor middernacht geboren, maar door alle consternatie werd dat niet opgemerkt door de vroedvrouw, die prompt 25 noteerde.

Beatle George[bewerken | brontekst bewerken]

Zijn muzikale loopbaan begon op school, waar hij in de band The Quarrymen speelde, samen met zijn vrienden John Lennon en Paul McCartney, die hem bij Lennon had geïntroduceerd. Met Paul, John, Stuart Sutcliffe (overleden in 1962) en Pete Best (later vervangen door Ringo Starr) vormde hij in 1959 de band Silver Beetles. In 1960 veranderden ze de naam in The Beatles en werd hen gevraagd om in Hamburg op te treden. Dat is het begin van het succesverhaal van de groep, dat tien jaar geduurd heeft. Uit die tijd stamt het nummer Cry for a Shadow, een instrumentaal nummer dat geschreven is door George Harrison en John Lennon en door The Beatles als de Beat Brothers werd opgenomen op 22 juni 1961, tijdens de opnamesessies met zanger Tony Sheridan.

Als componist werd hij binnen de Beatles, naar eigen zeggen, nooit helemaal erkend en ondergesneeuwd door het grote succes en de dominantie van John Lennon en Paul McCartney, die overigens vanaf het begin zijn gitaarspel roemden. Het eerste door Harrison geschreven Beatles-nummer is Don't Bother Me, dat in 1963 voor het eerst verscheen op het album With the Beatles. Twee jaar later schreef hij het nummer I need you voor Help!. If I Needed Someone, door velen beschouwd als zijn beste nummer tot dan toe, verscheen op het album Rubber Soul en werd live gespeeld tijdens de tournee van de Beatles door de V.S. Op Revolver uit 1966 verschenen de door hem geschreven nummers Taxman, Love You To, en I Want to Tell You. Taxman was voor George een overwinning. Het was de eerste en enige keer dat zijn nummer een Beatles-lp mocht openen.

In 1967 schreef Harrison Within You Without You voor het album Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band en voor de film Magical Mystery Tour schreef hij Blue Jay Way. The Inner Light was, als B-kant van Lady Madonna, in 1968 het eerste nummer van Harrison dat op een single verscheen. Harrison maakte vervolgens indruk met While my guitar gently weeps op het album The Beatles (1968). Op dat album stonden ook zijn composities Piggies, Long, Long, Long en Savoy Truffle. Op de soundtrack van de tekenfilm Yellow Submarine verschenen twee composities van Harrison, te weten Only a Northern Song en It's All Too Much.

Pas in 1969 werd Harrison door de recensenten muzikaal op één lijn gesteld met Lennon en McCartney na het verschijnen van de elpee Abbey Road waarop zijn composities Something en Here Comes the Sun staan. Hij schreef in deze periode ook het nummer Old Brown Shoe, de B-kant van de single The Ballad of John and Yoko. Something verscheen in 1969 als eerste Harrison-compositie als Beatles-single, gecombineerd met Come Together als dubbele A-kant. Het is na Yesterday het Beatlesnummer met de meeste covers. Op het als laatste uitgebrachte Beatles album Let It Be verschenen nog twee composities van Harrison, te weten I Me Mine en For You Blue.

Solocarrière en leven na het uiteenvallen van The Beatles[bewerken | brontekst bewerken]

1968-1973[bewerken | brontekst bewerken]

In november 1968 werd de eerste soloplaat van Harrison uitgebracht onder de titel Wonderwall Music. Het jaar erop verscheen Electronic Sounds waarop Harrison met de minimoog-synthesizer experimenteerde. Nadat McCartney de Beatles in april 1970 verliet, ging ieder zijns weegs. Harrison begon een solocarrière. Nog in 1970 verscheen zijn derde album All Things Must Pass, met daarop de grote hit My Sweet Lord. Het is meteen een driedubbel album: het is duidelijk dat Harrison wil laten horen wat hij al die jaren niet kwijt kon op de Beatles-albums. Veel materiaal werd al uitgeprobeerd in de Beatlestijd. De titelsong All things must pass bijvoorbeeld, maar ook Let It Down, Hear Me Lord en Isn’t It A Pity.

Het muziekblad Rolling Stone plaatste All things must pass op de 437ste plaats in een lijst van de "500 Greatest Albums of All Time". Het is een klassiek album van de jaren zeventig. Later kon hij het album kwalitatief niet meer evenaren.

Zijn belangstelling voor oosterse spiritualiteit (die veroorzaakt werd doordat hij op de set van de film Help! een aantal Indiase muzikanten die in de film het lied A Hard Day's Night op sitar speelden ontmoette) bracht hem aan de voeten van Indiase goeroes. Dit had zijn weerslag op zijn muziek. Midden jaren zestig al verwerkte hij oosterse instrumenten zoals de sitar in nummers van de Beatles (Lennons Norwegian Wood (This Bird Has Flown) (1965) en zijn eigen Love You To uit 1966). Later trad hij op met Ravi Shankar zoals tijdens het benefietconcert voor Bangladesh in 1971, waar ook Eric Clapton en Bob Dylan optraden. Het feit dat niet de gehele opbrengst van dit concert bij de bevolking van Bangladesh terechtkwam, vergrootte zijn wantrouwen in de muziekindustrie.

1974-1982[bewerken | brontekst bewerken]

In 1974 startte Harrison een liefdadigheidsstichting en een platenlabel die naar zijn laatste twee albums werden genoemd; ook ging hij als eerste oud-Beatle op tournee door de Verenigde Staten. De verwachtingen waren hooggespannen, maar in plaats van een greatest hits show te spelen liet Harrison een aantal nummers over aan Billy Preston en in een van de spaarzame Beatle-klassiekers zong hij “In my life I love God more”. Harrison, die voor zijn perspakket een tien jaar oude vragenlijst actualiseerde, verwierp alle kritiek met de uitspraak “Wie 'Beatle George' wil kan bij Wings terecht”.

In 1976 werd Harrison voor de rechter gedaagd wegens plagiaat; als reactie nam hij voor zijn album Thirty-three and a Third het nummer This Song op dat ook de eerste single werd. Begin 1977 verscheen de opvolger Crackerbox Palace; Harrison kwam naar Nederland voor promotie en gaf een tv-interview.

In 1979 bracht Harrison een titelloos album uit met de Amerikaanse top 20-hit Blow Away. Datzelfde jaar speelde hij met Paul McCartney en Ringo Starr op de bruiloft van zijn ex-vrouw Pattie Boyd en Eric Clapton. De kans om dit over te doen met de volledige Beatlesbezetting, zoals McCartney had gehoopt, is na 1980 voorgoed verkeken doordat John Lennon werd vermoord.

Als eerbetoon schreef Harrison All Those Years Ago dat hij in 1981 met McCartney en Starr opnam; het werd een hit in de Verenigde Staten en staat op het album Somewhere in England.

Na Gone Troppo uit 1982 leek Harrison zich uit de muziekwereld terug te willen trekken; hij noemde z'n Beatles-tijd "een nachtmerrie", verhuisde voor enige tijd naar Australië en weigerde het ereburgerschap van Liverpool in ontvangst te nemen. Incidenteel waren er gastoptredens bij het heropgerichte Deep Purple, Carl Perkins en Electric Light Orchestra.

1987-2001[bewerken | brontekst bewerken]

In 1987 maakte Harrison zijn comeback met het door Jeff Lynne geproduceerde album Cloud Nine. De nummers Got My Mind Set on You en When We Was Fab brachten hem terug naar de hoogste regionen van de hitparade.

In 1988-1990 had Harrison veel succes als prominent lid van de band Traveling Wilburys, met Roy Orbison, Bob Dylan, Tom Petty en Jeff Lynne. Deze band maakte twee albums en werd tussendoor getroffen door het overlijden van Orbison en kort daarop ook van diens beoogde opvolger Del Shannon.

Eind 1991 toerde Harrison met de band van Eric Clapton door Japan. Ditmaal speelde hij wel Beatleklassiekers. Op 6 april 1992 volgde een benefietconcert zonder Clapton. Gary Moore en Ringo Starr verzorgden gastoptredens. Plannen voor verdere concerten werden afgeblazen, al deed Harrison in oktober 1992 nog wel mee aan The 30th Anniversary Concert Celebration ter ere van Bob Dylans 30-jarige artiestenjubileum. Zijn bijdragen waren Absolutely Sweet Marie, If Not For You en het met Roger McGuinn, Petty, Neil Young, Clapton en Dylan gezamenlijk uitgevoerde My Back Pages.

In 1997 bracht Harrison een cd uit met Ravi Shankar; deze werd echter overschaduwd door controversiële uitspraken over acts als Oasis, de Spice Girls en U2.

In 2002 verscheen postuum zijn laatste album Brainwashed. Het album is afgemaakt door zoon Dhani Harrison en Jeff Lynne en ontving lovende kritieken.

Producties voor anderen[bewerken | brontekst bewerken]

Naast zijn eigen werk, heeft George Harrison een aantal albums voor anderen geproduceerd, waaronder:

Andere projecten[bewerken | brontekst bewerken]

Harrison stond bekend als de wat verlegen filosoof van de groep, die ook belangstelling had voor andere zaken dan muziek. Zo zette hij zich als organisator van the concert for Bangladesh in voor de slachtoffers van de grote overstroming in Bangladesh. The concert for Bangladesh was, veertien jaar voor Live Aid, het eerste benefietconcert van deze omvang.

Verder deed Harrison mee aan een aantal speelfilms. Zo had hij in 1978 een cameo in de mockumentary All You Need Is Cash (ook bekend als The Rutles), een parodie op de Beatles. In 1979 produceerde hij de Monty Python-film Life of Brian, waarvoor hij samen met Denis O’Brien de productiemaatschappij HandMade Films oprichtte. De productiemaatschappij produceerde vervolgens tal van films, waaronder Terry Gilliams Time Bandits en Shanghai Surprise, een film met Madonna waarvoor Harrison de titelsong schreef. Hij verkocht zijn productiemaatschappij in 1994 voor ruim 9 miljoen euro wegens dalende winsten.

Persoonlijk[bewerken | brontekst bewerken]

Huwelijken en kinderen[bewerken | brontekst bewerken]

George Harrison trouwde op 21 januari 1966 met Pattie Boyd. Harrison leerde Boyd kennen op de set van de Beatles-film A Hard Day's Night. Harrison en Boyd scheidden op 9 juni 1977. Zij huwde later Harrisons vriend Eric Clapton. Harrison huwde op 2 september 1978 met Olivia Arias. Hun zoon Dhani werd een maand voor hun huwelijk geboren.

Ziekte en overlijden[bewerken | brontekst bewerken]

In 1998 werd bekend dat George Harrison werd behandeld voor keelkanker. Op 9 juli 2001 maakte Harrison bekend dat hij opnieuw kanker had en in Zwitserland werd bestraald. Op 29 november 2001 overleed hij op 58-jarige leeftijd in Los Angeles[2] aan de gevolgen van de ziekte. Zijn laatste woorden waren: "Love one another" ("Hou van elkaar"). Zijn lichaam werd gecremeerd en de as werd in een besloten plechtigheid verstrooid in de Ganges. Een jaar later werd er een herdenkingsconcert voor hem gehouden, waar Paul en Ringo verschillende van zijn liederen hebben gespeeld, tezamen met een groep van zijn beste vrienden.

Overig[bewerken | brontekst bewerken]

Op 30 december 1999 betrapte George Harrison een persoon in zijn eigen huis, waarbij hij steekwonden en een klaplong opliep. De 34-jarige man had op dat moment een slechte mentale gezondheid.

Prijzen en eerbetoon[bewerken | brontekst bewerken]

Op 29 november 2002, een jaar na het overlijden van George Harrison, werd er in de Royal Albert Hall een special concert gehouden als eerbetoon aan Harrison. Onder andere Paul McCartney, Ringo Starr, Eric Clapton, Tom Petty, Ravi Shankar en Billy Preston speelden die avond songs van Harrison. In 2003 werd dit concert uitgebracht op cd en dvd onder de titel The Concert for George.

Op 14 april 2009 werd Harrison geëerd met een ster op de beroemde Hollywood Walk of Fame.

Op 4 oktober 2011 werd de documentaire George Harrison: Living in the Material World uitgebracht. Deze werd geregisseerd door Martin Scorsese. De film ging over Harrisons leven. Onder anderen Terry Gilliam, Eric Clapton, Paul McCartney, Ringo Starr en Ravi Shankar werden geïnterviewd. Ook zijn familie, Olivia Harrison, Pattie Boyd, en Dhani Harrison kwamen aan bod.

Discografie[bewerken | brontekst bewerken]

Albums[bewerken | brontekst bewerken]

Album met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Album Top 100 Datum van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
Hoogste
positie
Aantal
weken
Opmerkingen
Wonderwall music 1 november 1968 - Soundtrack
Electronic sound 9 mei 1969 -
All Things Must Pass 27 november 1970 13 februari 1971 3 18
The concert for Bangladesh 20 december 1971 22 januari 1972 1(4wk) 28 met Friends / Livealbum
Living in the material world 22 juni 1973 30 juni 1973 6 9
Dark horse 20 december 1974 11 januari 1975 7 9
Extra texture (Read all about it) 3 oktober 1975 11 oktober 1975 25 5
Thirty three & 1/3 19 november 1976 11 december 1976 32 8
The best of George Harrison 19 november 1976 - Verzamelalbum
George Harrison 23 februari 1979 3 maart 1979 31 7
Somewhere in England 5 juni 1981 20 juni 1981 30 5
Gone troppo 5 november 1982 -
Cloud nine 2 november 1987 21 november 1987 27 9
Best of Dark Horse 1976-1989 23 oktober 1989 - Verzamelalbum
Live in Japan 13 juli 1992 - Livealbum
Brainwashed 18 november 2002 -
Let it roll 12 juni 2009 - Verzamelalbum
George Harrison: Living in the Material World 10 oktober 2011 - Verzamelalbum (soundtrack van de documentaire van Martin Scorsese)
Early Takes: Volume 1 27 april 2012 5 mei 2012 61 2 Verzamelalbum
Album met hitnotering(en) in de Vlaamse Ultratop 200 albums Datum van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
Hoogste
positie
Aantal
weken
Opmerkingen
Let it roll 2009 4 juli 2009 72 6 Verzamelalbum
Early Takes: Volume 1 2012 12 mei 2012 97 3 Verzamelalbum

Singles[bewerken | brontekst bewerken]

Single met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Top 40 Datum van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
Hoogste
positie
Aantal
weken
Opmerkingen
My Sweet Lord 1970 12 december 1970 1(4wk) 12 Nr. 1 in de Hilversum 3 Top 30 / Alarmschijf
What Is Life 1971 20 maart 1971 3 8 Nr. 2 in de Hilversum 3 Top 30
Bangla Desh 1971 21 augustus 1971 10 7 Nr. 7 in de Hilversum 3 Top 30
Bangla desh EP 1972 5 augustus 1972 17 8 Nr. 18 in de Hilversum 3 Top 30
Give Me Love (Give Me Peace on Earth) 1973 9 juni 1973 5 8 Nr. 7 in de Hilversum 3 Top 30 / Alarmschijf
Ding dong, ding dong 1975 4 januari 1975 9 6 Nr. 10 in de Nationale Hitparade
Dark horse 1975 15 maart 1975 tip23 -
This song 1976 4 december 1976 tip2 - Nr. 30 in de Nationale Hitparade
Crackerbox palace 1977 5 maart 1977 tip4 -
All those years ago 1981 6 juni 1981 36 4 Nr. 43 in de Nationale Hitparade / Nr. 35 in de TROS Top 50
Got my mind set on you 1987 14 november 1987 4 9 Nr. 9 in de Nationale Hitparade Top 100 / Veronica Alarmschijf Radio 3
When we was fab 1988 20 februari 1988 tip11 - Nr. 52 in de Nationale Hitparade Top 100
Single met hitnotering(en) in de Vlaamse Ultratop 50 Datum van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
Hoogste
positie
Aantal
weken
Opmerkingen
My sweet lord 1970 - Nr. 1 in de Radio 2 Top 30
What is life 1971 - Nr. 2 in de Radio 2 Top 30
Bangla desh 1971 - Nr. 14 in de Radio 2 Top 30
Give me love (Give me peace on earth) 1973 - Nr. 27 in de Radio 2 Top 30
Ding dong, ding dong 1975 - Nr. 9 in de Radio 2 Top 30
All those years ago 1981 - Nr. 30 in de Radio 2 Top 30
Got my mind set on you 1987 - Nr. 1 in de Radio 2 Top 30
When we was fab 1988 - Nr. 29 in de Radio 2 Top 30

NPO Radio 2 Top 2000[bewerken | brontekst bewerken]

Nummer(s) met noteringen in de NPO Radio 2 Top 2000 '99 '00 '01 '02 '03 '04 '05 '06 '07 '08 '09 '10 '11 '12 '13 '14 '15 '16 '17 '18 '19 '20 '21 '22 '23
Bangla desh 1426 - 1223 1306 1350 1435 1548 1595 1855 1583 1743 1946 - - - - - - - - - - - - -
Give me love (Give me peace on earth) 1793 - 1522 - - 1694 1755 - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Got my mind set on you - - 1311 1029 1274 1649 1799 1951 - 1883 1729 - 1927 - - - - - - - - - - - -
My sweet lord 740 1452 581 375 326 654 701 678 981 643 620 662 685 1008 902 934 1040 1014 986 1106 1188 1403 1314 1409 1490
What is life 1511 1644 966 1094 1050 1232 1533 1674 1573 1423 1549 1750 1855 - 1918 1875 - - - - - - - - -

Dvd's[bewerken | brontekst bewerken]

Dvd's met hitnoteringen in de Nederlandse Music Top 30 Datum van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
 Hoogste 
positie
 Aantal 
weken
 Opmerkingen 
The concert for Bangladesh 2005 12 november 2005 23 1 als George Harrison & Friends

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie George Harrison van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.