French
DeutschGekko (geslacht)
| Gekko | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||||||||
| Gekko kikuchii, exemplaar uit San Mariano, Filipijnen. | |||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Geslacht | |||||||||||||||
| Gekko Laurenti, 1768 | |||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons | |||||||||||||||
Gekko op  Wikispecies | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Gekko is een geslacht van hagedissen dat behoort tot de gekko's (Gekkota) en de familie Gekkonidae.
Naam en indeling[bewerken | brontekst bewerken]
De wetenschappelijke naam van de groep werd voor het eerst voorgesteld door Josephus Nicolaus Laurenti in 1768. Er zijn 81 soorten, inclusief vier soorten die pas in 2021 wetenschappelijk zijn beschreven. Een aantal soorten werd eerder aan andere geslachten toegekend, zoals Ptychozoon, Luperosaurus en Gecko.[1] Van de verschillende vertegenwoordigers van dit geslacht is de tokeh (Gekko gecko) veruit het bekendst. Deze soort wordt veel in gevangenschap gehouden in een terrarium.
Uiterlijke kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]
De hagedissen bereiken een lichaamslengte van ongeveer vijf tot bijna twintig centimeter. Het lichaam en de kop zijn groot en breed, de kop is afgeplat. De kleur is variabel, veel soorten hebben een grijze tot bruine kleur, Gekko petricolus kan ook een gele kleur hebben.[2]
Verspreiding en habitat[bewerken | brontekst bewerken]
De hagedissen komen voor in delen van Azië en leven in de landen Bangladesh, Admiraliteitseilanden, Bangladesh, Bhutan, Bismarck-archipel, Brunei, Cambodja, China, Filipijnen, India, Indonesië, Japan, Korea, Laos, Maleisië, Myanmar, Nepal, Nicobaren, Oceanië, Oost-Timor, Palau, Papoea-Nieuw-Guinea, Salomonseilanden, Santa Cruzeilanden, Singapore, Taiwan, Thailand en Vietnam.[1] De habitat bestaat uit tropische en subtropische bossen, zowel in laaglanden als in bergstreken, rotsige omgevingen, grotten, droge en gematigde tropische en subtropische bossen en vochtige tropische en subtropische scrublands. Ook in door de mens aangepaste streken zoals stedelijke gebieden, landelijke tuinen en plantages kunnen de dieren worden aangetroffen.
Beschermingsstatus[bewerken | brontekst bewerken]
Door de internationale natuurbeschermingsorganisatie IUCN is aan 60 soorten een beschermingsstatus toegewezen. Van de gekko's worden 29 soorten beschouwd als 'veilig' (Least Concern of LC) en veertien soorten als 'onzeker' (Data Deficient of DD). Twaalf soorten worden gezien als 'kwetsbaar' (Vulnerable of VU), drie soorten als 'gevoelig' (Near Threatened of NT) en een soort als 'bedreigd' (Endangered of EN). De soort Gekko lauhachindai ten slotte staat te boek als 'ernstig bedreigd' (Critically Endangered of CR).[3]
Soorten[bewerken | brontekst bewerken]
Het geslacht omvat de volgende soorten, met de auteur en het verspreidingsgebied.
Bronvermelding[bewerken | brontekst bewerken]
| Referenties
Bronnen
|
· 
· 
